ಎಲ್ಲ ಮೀರಿ....

ಹಸಿರು, ನೀರು, ಅರಳು, ಕರಕಲು,
ಕಣಿವೆ, ಗುಡ್ಡ, ಗೂಡು, ಬಯಲು
ಒಂದನೂ ಬಿಡದೆ ಕೆಲವೇ ಹೊತ್ತಲಿ
ಒಳಗಿಳಿಯದೆಯೇ ಮೇಲುಮೇಲಲಿ
ತಾಕುವ ಚಳಿಮಳೆ ಒಗ್ಗೂಡಿದ
ನಿರ್ಗಂಧ ಆದರೂ ಬಲು ಹಿತ
ಗಾಳಿಯೊಂದು ತಣ್ಣನೆಯ ಉಗುರು
ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿದ ಸಿಹಿಯಷ್ಟೇ ಇಲ್ಲುಳಿಯಲಿ.

ಅದರೆಲ್ಲ ಉದ್ವೇಗ, ಆವೇಗ, ವೇಗಗಳಿಗೆ
ಮಬ್ಬು ಕವಿದ ಪಾಪದ ಅಷಾಡವೊಂದು ನೆಪವಾಗಲಿ.
ಹೊಸಹೊಸತಿಗೆ ತುಡಿವ ಮಿಡಿವ
ನಿರಂತರತೆಗೆ ಪ್ರಾಣವೆಂಬ ಹೆಸರು ನೆಪವಾಗಲಿ
ಆಳ ಅಳೆಯದೆ, ಬರೀ ಸವರುತಲೇ ತಳ ತಾಕುವುದಕೆ
ವೇದಾಂತ-ವೈರಾಗ್ಯ ನೆಪವಾಗಲಿ.

ಬಂದು ಹೋದ ನೆನಪು ಮಾಯಲಿ.
ಬಂದೇ ಬರುವ ಕನಸು
ಕನಸಷ್ಟೇ ಎಂಬ ಜ್ಞಾನ ಹನಿಹನಿ ಜಿನುಗಲಿ.
ಹಸಿರು ಹಾಸಿ ಹಸಿರ ಹೊದ್ದ
ಮುಂಗಾರಿನ ಮಂಜು ಕವಿದ
ಒಂದು ಮುದ್ದು ಮುಂಜಾವಿನಂಥ,
ಸತ್ಯಕೆ ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿ ನಗುವೇ,
ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕು ಮೀರಿ ಇವೆಲ್ಲವ ಮೀರಿ
ಪ್ರೀತಿಸುವ ನನ್ನ ಶಕ್ತಿ
ಪುಷ್ಟಿ ತುಷ್ಟಿಗಳ ಬೇಡದೆ
ಬರಿದೇ ಬೆಳೆಯುತಾ ಸಾಗಲಿ.