"ನೀ ಪೊಳ್ಳಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಟೊಳ್ಳು ಸರಸರನೆ ತುಂಬಿಕೊಳತೊಡಗಿತು.
"ನೀ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಸತ್ಯ ರೆಕ್ಕೆಪುಕ್ಕ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನಿನ್ನೆಡೆ ಹಾರಿತು.
"ನೀ ಸೊಗಸುಗಾತಿಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ಒಳಗರಳಿದ ಮೊಗ್ಗು ಕಂಪಿನ ಹೆಸರಲೇ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು
"ನೀ ಕುರುಡಿಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ಒಳಕಿವಿ ಧೂಳುಕೊಡವಿ ಹೊರಗಿವಿ ತನಕ ಮೈಚಾಚಿತು.
"ನೀ ಒತ್ತಡವಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ಇಲ್ಲೊಳಗೆ ಶಂಕೆ-ಬಿಗುಮಾನ ಮುಖಮುಚ್ಚಿ ಸುಮ್ಮನಾದವು.
ನೀ ಕಮ್ಮಿಯೇನಲ್ಲ ಅಂದೆ;
ಒಳಗಿಲ್ಲಿ ಅಳುಕು ಮಗ್ಗುಲು ಬದಲಾಯಿಸಿ ನಿದ್ದೆಹೋಯಿತು.
"ನೀ ಜಾಣೆಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ಒಳಗೊಂದು ಮಗು ಕೇಕೆಹಾಕಿ ಮಣ್ಣಿಗಿಳಿದಿಳಿದು ಕೆಸರಾಯಿತು.
"ನೀ ಪೆದ್ದಿಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ನನ್ನೊಳಗಿಲ್ಲಿ ನಾ ಮೈಮುರಿದೆದ್ದು ಮೈಯ್ಯೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣಾಗಿ ಕೂತೆ.
"ನೀನಂದರೆ ಏನೋ ಒಂದಲ್ಲ ಬಿಡು" ಅಂದೆ;
ನನ್ನ ಕಿರುನಂಬಿಕೆ ಭಕ್ತಿಯಾಯ್ತು; ನೀ ಪಟ್ಟದ ದೇವರಾದೆ.
ನೀನಂದೆ, "ನಿನ್ನೆಮೊನ್ನೆಯಿಂದೀಚೆ ನನಗರ್ಥವಾಗತೊಡಗಿದೆ."
ಅದೇ ನಿನ್ನೆಮೊನ್ನೆಯಿಂದೀಚೆಗೆ ನನ್ನೊಳಗೂ ನಿಚ್ಚಳವಾಗತೊಡಗಿದೆ.