ಇದೋ ಹೊರಟೆ
ಸಿಟ್ಟಿಗೆ ಬಣ್ಣದ ರೆಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚಿ
ಚಿಟ್ಟೆಯಾಗಿಸುವ ದಿಶೆಗೆ ಬೆರಗಾಗಿ!
ಬೆರಳಿಗೆ ತಂತಿ ಚುಚ್ಚಿ
ಚಿಮ್ಮಿದ ರಕ್ತ ಸ್ವರವಾಗಿಸುವ ನಶೆಗೆ ಶಿರಬಾಗಿ.

ಇಲ್ಲ; ಬರಲಾರೆ ಕೈಹಿಡಿದೊಯ್ವೆನೆನುವ
ಅಣಕು ದೀಪದ ಜೊತೆಗೆ..
ಬೇನಾಮಿ ತೀರಕೊಂದು ಇರದ ಹೆಸರಿಟ್ಟು
ಬಾ ಎನುವ ಕರೆಯ ಜೊತೆಗೆ.

ಅಲ್ಲೊಂದು ಲೋಕವುಂಟಂತೆ
ಹಾದಿಯುದ್ದಕು ನಿನ್ನ ನಿನ್ನೆ ಮೊಹರೊತ್ತಿವೆಯಂತೆ..
ಅಲ್ಲಿ ನೋವು ಅಳಿಸದಂತೆ!
ತನ್ನೊಳಗದು ಮೈ ಮರೆಯುವುದಂತೆ..

ಇಲ್ಲ; ಬರಲಾರೆ ಕತ್ತಲ ಮುಖದೊಂದು
ಅನಪೇಕ್ಷಿತ ನಗೆಯ ಮಿನುಗಾಗಿ..
ತನ್ನಷ್ಟಕೇ ಬಲುತೃಪ್ತ ಮುಚ್ಚುಗಣ್ಣಿನ
ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆ ಕುಣಿತದ ಕನಸಾಗಿ..

ತಿನುವ ತುತ್ತುತುತ್ತಲೂ
ನೆನಕೆ ಸಹಿಯೊತ್ತಿರುತಿದ್ದ ಅಂದುಗಳಿಂದ
ಇದೋ ಹೊರಟೆ..
ಕಣ್ಣಯಾನದುದ್ದಕೂ
ಪಸೆಗೆ ಜಲಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಮುಖವಾಡವಿತ್ತು
ನಗುವ ಕೈಗಳ ಪೂಜೆ,
ಅಳುವ ಕೈಗಳ ಮಂತ್ರ-ತಂತ್ರಕೆ
ಮಡಿಲಾಗುವ ಆ ತಾಯಂಥ ತೀರಕೆ..

ಮತ್ತಲ್ಲಿಂದಲೂ ಇದೋ ಹೊರಟೆನೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ,
ಮುತ್ತು-ಹವಳ, ರಾಡಿ-ಬಗ್ಗಡ ದಾಟಿ
ಕಲ್ಲೆಬ್ಬಿಸಿದ ಅಲೆಯುಂಗುರ,
ಕಾಲವೆಸೆದ ಸುನಾಮಿಗಳೂ ಕಂಡಿಲ್ಲದ
ಅಲುಗದ, ಕದಡದ
ಶಾಂತಿಯದಿನ್ನೊಂದು ಮುಖವಾಡವುಟ್ಟ
ತಳದ ಮೌನನೆಲೆಗೆ...