"ಮರ್ಲೆ, ಮಲ್ಲಿಗೆ, ಕಾಕಡ, ಸೇವಂತಿಗೇ,,"
ಕೂಗುತ್ತಾ ಬರುತಾಳೆ ಹೂವಾಡಗಿತ್ತಿ.
ರಾತ್ರಿಯ ಹಳವಂಡಗಳಿಗೆ ಪರಿಮಳ ಬಳಿಯುತ್ತಾ,
ಬುಟ್ಟಿಯಲಷ್ಟು ಬೆಳಕಚೂರಿನ ಮಾಲೆ ಮಾಡಿ ತಂದು
ನಿತ್ಯ ನಸುಕು ಹಂಚುತಾಳೆ.
ಮಾಸಲು ಅವಳ ಸೀರೆನೆರಿಗೆಯಡಿ ಮಾತ್ರ
ಬಣ್ಣ ವಾಸನೆಯಿಲ್ಲದೊಂದು ಅತೃಪ್ತ ಕತ್ತಲು!

"ಕಲ್ಲಂಗಡಿ, ಬಾಳೆ, ಪರಂಗಿ, ಕಿತ್ತಳೇ..."
ಹಣ್ಣುಗಾಡಿಯವ ಕೂಗುತ್ತಾ ಗಾಡಿ ತುಂಬ
ಆರೋಗ್ಯದ, ಹೊಟ್ಟೆ ಕರಗಿಸುವ, ಕನಸು ಹಂಚುತ್ತಾನೆ.
"ಬಾಯಿ ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ ಕೇಳುವಾಗ ಕರಿದದ್ದಲ್ಲ, ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನಬೇಕಂತೆ"
ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದವರಷ್ಟು ಮಂದಿ
ಹೊಟ್ಟೆ ಕರಗಿಸುವ ಹಾದಿಯ ಕನವರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಗಾಡಿ ದೂಕುವ ಬೊಗಸೆದುಂಬ ನಿತ್ಯ ಸೇಬಿನದೇ ಕನಸು!

"ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ಭಕ್ತಿ, ಆರಾಧನೇ.."
ಕಣ್ಣಿಂದ ಎದೆಗಳವರೆಗಿನ ಮೌನ ತುಳಿಯುತಾ ನಾನೂ ಕೂಗುತ್ತೇನೆ.
ಹಸಿರುಹುಣಿಯುದ್ದಕೂ ನಡೆವಾಗ ಎದುರಾಗುತ್ತವೆ,
ಚಾಚಿದ ಕೆಲ ಖಾಲಿ ಕೈ, ಚಾಚಿಲ್ಲದ ಇನ್ನು ಕೆಲವು,
ಜೊತೆಗೊಂದಷ್ಟು ಪಾರದರ್ಶಕ ತೆಳುಗೋಡೆಗಳೂ..
ಕೊಡಲು ಚಾಚಿದ್ದು ಕೊಳ್ಳಲು ಚಾಚಿದವುಗಳ ಮುಟ್ಟಲಾಗದೇ
ಉಚ್ವಾಸ-ನಿಶ್ವಾಸ ಗುರಿಮುಟ್ಟಿದೆವೆನುವಲ್ಲಿ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುವ ನಿರ್ವಾತ!