ತೂರಾಡುವ ಗಳಿಗೆ ಹೆಗಲೇರಿ
ಬಂದಿತ್ತವನ ಸೋತ ಕಣ್ಣ ಚಿತ್ರ!
"ನಿದ್ದೆ ಇರಲಿಲ್ಲವೇನು?" ಎಂದಿದ್ದಳು,
ಕದ್ದೊಯ್ದವಳ ನೆನೆದು ನಕ್ಕಿದ್ದ;
ಮೊದ್ದು; ಇವಳು ನಾಚಿ ಬೆವರಿದ್ದಳು!

ಜಾರಿಹೋದ ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತು..
ಕಿವಿಯ ಹಾದಿಯಲಿ,
ಕೈಬೆರಳು ಕತ್ತಿನ ಸಪುರ ಕಣಿವೆಗಳ ತಿಕ್ಕಿ ನೋಡುತ್ತವೆ.
ವಯಸು ಬರೆದ ಗೆರೆಕುಳಿಯಲಿ ಮಣ್ಣು ಕೂತಿದ್ದೀತೇ?
ಮುತ್ತಿನ ನಡೆಗೆ ಸಂಶಯದ ತಡೆ!

"ಕಳಕೊಂಡೆಯೇನು ಏನಾದರೂ?" ಅಂದ.
ಬೋಳೊಂದು ಕಿವಿ ಸವರಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು;
ಓಲೆಯಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿತ್ತು; ತಿರುಗಣೆ ಸಿಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ.
"ಅಯ್ಯೋ.. ಅದಿಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ; ಎಷ್ಟು ಚಂದ!" ಅಂದ.
ನಕ್ಕನವ; ಅವಳಿಗಾಗಲಿಲ್ಲ..

ತೊರೆಯೆದೆಯಲಿ ಹಾಲಿತ್ತು
ತೀರ ಒಣಗಿತ್ತೋ, ನನಗೆ ಹಾಗನಿಸಿದ್ದೋ!!
ತೊರೆಯುಣಿಸಿತ್ತು; ತೀರವೂ ತಣಿದಿರಬೇಕು..
ಗಿಡಗಂಟಿ, ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಗದ್ದೆಹುಣಿ ಪಿಸುನುಡಿಯುತಾವೆ,
"ಗದ್ದೆಗುಣಿಸುವುದುಂಟು; ತೀರಕುಣಿಸುವುದುಂಟೇ?
ಬೆಸೆದೂ ಬೆಸೆಯದುಳಿವ ತೀರವೇನಾದರೂ
ಮರುಳು ತೊರೆಯ ಹೀರಿಯೇನಾದರೂ ಮೊಳೆಸಿದ್ದುಂಟೇ?"

ಮತ್ತೆ ರಾಗಸಂಜೆಯ ರಂಗಿನಾಲಾಪ ನಿಲುಗಡೆಯ ತಾರಕದಲಿ.
ರಾತ್ರಿಯಿದು ಮೋಡತುಂಬಿದಾಗಸ.
ತಾರೆಯಿಲ್ಲ; ಹುಣ್ಣಿಮೆಗೂ ಚಂದ್ರನ ತೋರುವುದಾಗಿಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲೆಂದರೆಲ್ಲೆಡೆ ಬರೀ ಚಂದ ಕಾಣುವ ಆ ಕಣ್ಣು
ಮಿಂಚುಹುಳಕೂ ತಾರೆ ಮಿನುಗು ಬಳಿಯಬಲ್ಲವು;
ಅವು ಸದಾ ನಗಬಲ್ಲುವು.

ಕಳಕೊಂಡದ್ದ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ
ಹುಡುಹುಡುಕುವ ಅವಳ ಅಂಗೈಲವನ ಹೆಸರು.
ನಿಟ್ಟಿಸುತಾ, ನಿರುಕಿಸುತಾ,
ಗಲ್ಲಕೆ ಕೈ ಹಚ್ಚಿ ಕೇಳುತಾಳೆ,
ಅವ ಕತೆ ಹೇಳುತಾನೆ.
ದಿಬ್ಬಗಳೆರಡು, ನಡು ಕ್ಷೀರತೊರೆ,
ದುಂಬಿ; ಹೂವಿಗೇ ಮೋಹಗೊಳುವ ಹೂವು,
ದಂತ ಕೆತ್ತಿದಂಥ ಪಾದ, ಚಿಗುರು ಬೆರಳು,
ಹೇಳಹೇಳುತಾ ಉಕ್ಕೇರುತಾನೆ.

ನಗುತಾಳವಳು ಬಗೆಬಗೆಯ ನಗು!
ಅವನವಳ ನೋಡುತಿಲ್ಲ.
ಮುಖಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಬೊಗಸೆ ತುಂಬ
ಕಣ್ಣಲದ್ದಿದ ನಗೆ
ಮೆತ್ತನೆ ಅವನ ಹೆಸರ ನೇವರಿಸುತಾವೆ!