ಇಲ್ಲ ನೆನೆಯುವುದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ; ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಅಮೃತಪಾನದ ಮಧ್ಯೆ
ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆಯೊಂದು ನಿನ್ನ ಕಾಡದಿರಲಿ.

ಇಲ್ಲ ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ; ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಸ್ವಪ್ನಯಾನದ ಮಧ್ಯೆ
ಅಡ್ಡ ಬೆಳೆದ ಬಿಳಲು ಕಾಲಿಗೆಡವದಿರಲಿ.

ಇಲ್ಲ ಕರೆಯುವುದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ; ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಮುರಳಿಗಾನದ ಮಧ್ಯೆ
ಅನ್ಯಸ್ವರಲಯ ರಾಗಭಾವ ಕೆಡಿಸದಿರಲಿ.

ಇಲ್ಲ ದೂರುವುದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ; ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಕರತಾಡನದ ಮಧ್ಯೆ
ಬಿಸಿಯುಸಿರೊಂದು ನಿನ್ನೆಡೆ ಸುಳಿಯದಿರಲಿ.

ಇಲ್ಲ ಕನವರಿಸುವುದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ; ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಉನ್ಮತ್ತಮೌನದ ಮಧ್ಯೆ
ಊಳಿಟ್ಟು ಕತ್ತಲು, ನಿದ್ದೆಯ ಬೆಚ್ಚಿಸದಿರಲಿ.

ಇಲ್ಲ ಬರೆಯುವುದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ; ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಭಾವಕಾನನದ ಮಧ್ಯೆ
ಜಾಣಕುರುಡು-ಕಿವುಡು ನಿನ್ನೊಳಹೊಗದಿರಲಿ.

ಇಲ್ಲ ಬದುಕುವುದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ; ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಸಹಜಗಮನದ ಮಧ್ಯೆ
ಬಾಣ-ಈಟಿ ನಿನ್ನ ಬತ್ತಳಿಕೆಗಿಳಿಯದಿರಲಿ.

ಸಾಲುಗಳಲಿ ನಿನ್ನ ಸಿಂಗರಿಸಿ ತೇರೆಳೆಯುತಿದ್ದೆ,
ನಿನ್ನುತ್ಸವಕೆ ನಿನನೇ "ಮುದಗೊಳ್ಳು ಬಾ" ಎನುತಿದ್ದೆ.
ಇದೀಗ ಹೊತ್ತಾಯ್ತು; ಕರೆವ, ಓಗೊಡುವದೆಲ್ಲ ಹಳತಾಯ್ತು!
ಆದರೂ ಕ್ಷಮಿಸು,
ಮರೆಯಾಗಬಲ್ಲೆ, ಮರೆಯಲಾರೆ.
ನೀ ಬಾರದುಳಿದೆಯೆಂದು ತೇರ ನಿಲಿಸಲಾರೆ.
ಕಣ್ಣ ಮೆಲುಕುಗಳ ಪೀಠದಿಂದಿಳಿಸಲಾರೆ.

ನಿನ್ನೆ ಸತ್ತದ್ದೂ ಅಲ್ಲ, ಇಂದು ಹುಟ್ಟಿದ್ದೂ ಅಲ್ಲ.

ನಿನ್ನೆಯೊಡಲಲಿ ಇಂದು ಹೊತ್ತಾಗಿ ಕಂಡಿದೆಯಷ್ಟೇ!
ಇಷ್ಟವಿದ್ದರೆ ಕಣ್ಣಬಯಲಲೊಮ್ಮೆ ಇಣುಕಿನೋಡು.
ನನ್ನ ಶಬ್ದಗಳ ಸುಟ್ಟ ಮಸಣವಿದೆ, ಬೂದಿರಾಶಿಯಿದೆ.
ಬಳಿದುಕೋ ನೆನಕೆಗಳ ತಿಕ್ಕಿ ತೊಳೆದು ಪರಿಶುದ್ಧನಾಗಿ.
ಸುಳಿಗುರುಳ ಚೆಲುಭೈರವನಾಗು ಮತ್ತೆ ಅಂದಿನಂತೆಯೇ.
ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಲಾರೆ ನಾ ಮಾತ್ರ, ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡು ನನ್ನನ್ನು,
ನಿನ್ನ ಭೇರಿ ಢಮರು ತಾಂಡವದ ಮೂರ್ತಸದ್ದಿಗಿನ್ನು.