ದ್ವೀಪವಾದ ಎದೆಯಲೊಮ್ಮೆ..

--------------------.
ಹೇಗೆ ಮೂಡಿತ್ತೋ, ನಿಂತಿತ್ತೋ?!
ತಾನೇ ಚಿಮ್ಮಿಸಿದ ನೆತ್ತರೋ,
ಕಣ್ಣು ಸುರಿಸಿದ ಕಂಬನಿಯೋ,
ಬಂಧಗಳು ಒಸರಿಸಿದ ಆರ್ದ್ರತೆಯೋ...
ಜಲ ಸುತ್ತುವರಿದು ನಾಲ್ಕುಕಡೆ
ಎದೆ ನಡು ದ್ವೀಪವಾಗಿತ್ತು...

ಮಣ್ಣಹೆಂಟೆ ಇಲ್ಲಿಗ್ಯಾರು ಹೊತ್ತರೋ?!
ಭಾವದಲೆ ಹಿಂಜರಿಯುತಾ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದುದೋ,
ನೆನಪ ತೆಪ್ಪದಿ ಮೂಟೆ ಸಾಗಿ ಬಂದುದೋ,
ಮನದ ಮೀನನಡೆ ಹೆಜ್ಜೆಗಂಟಿ ಬಂದುದೋ...
ನೀರೊಳು ಜರಿಯದೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ನಿಂತು
ಎದೆ ದ್ವೀಪವಾಗುಳಿದಿತ್ತು..

ಒಂದು ಹೊಸಿಲೂ ಮೂಡಿತ್ತು,
ಬಳುಕಾದ ಗೆರೆ, ಅರಿಸಿನಕುಂಕುಮವಲ್ಲದ
ಅಪರಿಚಿತ ರಂಗು ಅದರ ಮೇಲಿತ್ತು...
ಒಳಹೊರಗು ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ಗೊಂದಲದ ದನಿ,
ತುದಿಗಿಟ್ಟ ಹೂವಲೂ ನಿರ್ಬಂಧದ ಧಾಟಿ..
ಒಳಗಲ್ಲಿ ಎದೆ ದ್ವೀಪವಾಗಿತ್ತು...

ಹಸಿರ ಹಾಸು, ಬೆಳಗಿನಿಬ್ಬನಿ,
ಸಂಜೆಯ ತಂಗಾಳಿ, ಹಗಲ ಬೇಗೆ, ನಡುವೊಂದು ಹೂ...
ಈಜಿ, ದಾಟಿ, ಹೊರಸಾರುವಾಸೆ
ಪುಟ್ಟ ಹೂಪಾದದ ಸಂಕ್ರಮಣದ ಓಂಕಾರ
ಮಿತಿ ಎಚ್ಚೆತ್ತ ಶಂಖಾನಾದದಿ ಅಡಗಿತು...
ತುಸು ನಡುಗಿ ಹೊಸಿಲು, ದ್ವೀಪವಲ್ಲಾಡಿತ್ತು.

ಹೊರಗೊಂದಿದ್ದರೂ, ಒಂದು ಒಳಗಿದೆ ಪಾದ,

ಮಿತಿಯನೆಬ್ಬಿಸಿದವರೇ ಇದು ನಿಮ್ಮ ಪುಣ್ಯ.
ಅದಕೂ ಇದಕೂ ನಿಮದು ಜೊತೆಯಾದರೊಳಿತು.
ಒಳಗುಳಿದರೆ ಹಿಂದುಳಿಯುವಿರಿ,
ಹೊರಗಿಟ್ಟರೆ ಕಳಚಿಕೊಳುವಿರಿ...
ದ್ವೀಪದಿ ಮುಕ್ತಿದೀಪವೀಗ ಬೆಳಗಿದೆ...