ಲೋಕ ಕಸಿಯಲಾಗದ ಹಾಡು

ಮಾತು ಮನಸು ಭಾವ
ನೇರ ಸರಳರೇಖೆಯಲಿವೆಯೆಂದು
ಶುರುವಾದ ಬಿಂದುವಿನಿಂದ ಹೊರಡುತ್ತೇನೆ.

ಪ್ರತಿಬಾರಿ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ
ಧ್ವನಿಗೆ ದುಪ್ಪಟ್ಟು ತೀವ್ರತೆಯ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಯಾಗಿ.
"
ನೇರ ಚಲಿಸುವುದು ಬೆಳಕಷ್ಟೇ, ನೋಟವಲ್ಲ,ನೋಟದ ಅರಿವಲ್ಲ, ಅರಿವಿನ ತಿರುಳಲ್ಲ.".
ನೂರೊಂದನೆಯ ಬಾರಿಯೂ
ಬಯಸದೆಯೇ ಎಲ್ಲಾ ತಿರುವುಗಳ
ಎಲ್ಲಾ ಮೈಲುಗಲ್ಲುಗಳಲೂ
ಇದೇ ವಿವರ ಎದುರಾಗುವುದು,
ನಾನೋದುತ್ತೇನೆ ಹೊಸದರಂತೆ..
ಸೊಟ್ಟಪಟ್ಟ ಗೀಚುಗೀರುಗಳು
ಕಣ್ಣು ಮೈಕೈಯೆಲ್ಲಾ ಅರಚಿ ಗಾಯ.
ನೂರುಕಲೆಗಳನೂ ನಂಬಿಕೆಯ ಧಿರಿಸಿನಡಿ
ಮುಚ್ಚಿಡುತ್ತೇನೆ, ಮರೆಸುತ್ತೇನೆ;
ಅಲ್ಲ, ಲೋಕದಿಂದಲ್ಲ, ನನ್ನಿಂದಲೇ..
ಲೋಕವದನೇ ಸಾರಿ ಹೇಳಿದ್ದು, ನೋಡಿದ್ದು,
ಮತ್ತು ನೋಡಬಯಸುತ್ತದೆ ಕೂಡಾ..
ಅದಕೆ ನಂಬುವುದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ,
ಸಂಶಯಿಸುತಲೇ ಎದುರುಗೊಳುವುದು
ಪರೀಕ್ಷಿಸುವುದು, ಗೆದ್ದುದನೂ ಸೋತುದನೂ
ತನಗೆ ಸಲ್ಲದೆಂದು ಎತ್ತಿ ಬದಿಗಿಡುವುದು..
ನಾನು ಇದೇ ಈ ಲೋಕದೊಳಗೇ
ಸಾವಿರದೊಂದನೆಯ ಬಾರಿಯೂ
ಮನತೊಡರಿದ್ದು ಅದೇ ಎನಿಸಿದಾಗ
ನಂಬುತ್ತೇನೆ.
ಮುಂದೊಮ್ಮೆ ಅದಲ್ಲವೆನಿಸಿದಾಗ
ನಂಬದುಳಿಯುತ್ತೇನೆ.
ದುರ್ಬೀನನೇ ಮತ್ತೆ ತಿಕ್ಕಿ
ಒರೆಸಿ ಪುನಃಪುನಃ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ,
ಸ್ಪಷ್ಟ ಕಂಡದ್ದು ಒಪ್ಪಲೊಪ್ಪದ
ದಯನೀಯ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ
ನಂಬಿಕೆಯ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ
ಎದುರಿನವುಗಳಲಿ ಕಾಣಲು,
ಅಲ್ಲೊಂದು ಶುದ್ಧಸ್ಫಟಿಕ ಎದೆಗೊಳ
ಮತ್ತಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿನದರ ಪ್ರತಿಫಲನ ನೋಡಲು.
ಯಾಕೆಂದರೆ ಲೋಕವೇ,
ನಾನು ಬರೀ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ,
ಅದಕಾಗಿ ನಂಬುತ್ತೇನೆ..
ಮೊದಲ ಹಾರುಹೆಜ್ಜೆ
ಮುಂದೆಲ್ಲೋ ಮುರಿದ ರೆಕ್ಕೆಯಾದರೂ
ನಂಬಿಕೆ ಕಿತ್ತೆನೆಂದು
ಗೆದ್ದೆನೆಂದು ನೀ ಬೀಗುವುದಾದರೆ
ನಿನಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ ಲೋಕವೇ..
ನಾ ಮಾತ್ರ ಸೋತಿಲ್ಲ, ಸೋಲುವುದಿಲ್ಲ.
ಹಾರದೆಯೂ ನೆಲಕೊರಗಿಯೂ
ಮತ್ತೂ ಹೊಸತೆಂಬಂತೆ ಹಾಡಬಲ್ಲೆ,
ನಂಬುವ ಹಾಡು, ಪ್ರೀತಿಸುವ ಹಾಡು
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಮುದ ನೀಡುವಂತೆ,
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಎದೆ ಬಗಿಯುವಂತೆ..