ಹೀಗೊಂದು ಸ್ವಗತ

---------------

ಹಕ್ಕಿ ತೊರೆದೊಂದು ಪುಕ್ಕ,

ಗಾಳಿಯಲೆಯ ಮೌನತೇರಲಿ

ಮೇಲೇರುತೊಮ್ಮೆ ಕೆಳಗಿಳಿದೊಮ್ಮೆ

ಗಮ್ಯವಿರದ ಯಾನಿ ನಾನು.



ಹಕ್ಕಿಗರಿಯ ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ

ಅದರೊಡಲ ಶಾಖವಾಗಿ,

ಹಾರಾಟಕೊತ್ತಾಸೆಯಾಗಿ,

ಚೆಲುವಿನ ಸೆಲೆಯಾಗಿ,

ನೂರುಬಂಧಗಳಲೊಂದಾಗಿ,

ಜೀವಂತವಾಗಿದ್ದೆ.



ನನ್ನಾಸರೆಯದೇ ಹಾರಾಟ

ಗೊತ್ತಿದ್ದೋ ಇಲ್ಲದೆಯೋ..

ಹಕ್ಕಿಯುದುರಿಸಿದ್ದೋ, ನಾನುದುರಿದ್ದೋ

ಬೇರೆಯಾದ ಆ ಕ್ಷಣ

ಜೀವಚ್ಛವವಾದೆ.



ಗಾಳಿ ತೋರಿದ ದಿಕ್ಕು,

ನನದಲ್ಲದ ನಡಿಗೆ,

ನಾಳೆಗಲ್ಲದ ಯಾನ,

ಸ್ಥಿರವಲ್ಲದ ಸ್ಥಾನ,

ನಾನಲ್ಲದ ನಾನಾದೆ.



ಇರಬೇಕು, ಇರುವೆ.

ಉದುರಿ ಉಳಿವುದೂ ಗೆಲುವೇ.

ಪುಟ್ಟಮನದ ಕೈಗೆ,

ಚಿತ್ರದೊಂದು ಮೈಗೆ

ಅಂಟುವ ಗಳಿಗೆಗೆ

ಕಾದು ಸಾಗುವೆ ಇರದ ಗುರಿಯೆಡೆಗೆ.

-------------------------