ಅವನಿರುವುದು ಹೀಗೆ....


-------------------

ಬಂದಿದೆ ಮತ್ತಿನ್ನೊಂದು ಉಪವಾಸದ ದಿನ,

ಜಾಗರಣೆಯ ರಾತ್ರಿ.

ಒಂದುದಿನದ ಅನ್ನತ್ಯಾಗದ ಪ್ರತಿ,

ಉಳಿದೆಲ್ಲವಕೆ ಸುಖ ಕೇಳೋ ಶಿವರಾತ್ರಿ.



ತಿನದೆ ಕಳೆದ, ತಿಂಡಿಯತ್ತ ಇನ್ನುಳಿದ

ಗಳಿಗೆ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುತಾ,

ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಶಿವನ ಹೆಸರು

ಮೈಕಲಿ ಕೇಳಿದಾಗಷ್ಟೇ ನೆನೆಯುತಾ..



ಸಣ್ಣ ಸರತಿಯ ದೇಗುಲವ ದಾಟುವ ಹೆಜ್ಜೆ

ಒಳನಡೆಯದು, "ಇದು ನಮ್ಮವರು ಹೋಗುವದ್ದಲ್ಲ..."

ಇದರ ಶಿವ ಅವರವನಲ್ಲವಂತೆ.

ಲಿಂಗವೊಂದೇ, ಭೇದ ಮನದ ಬಿಂಬದಲಷ್ಟೇ.



ಢಂಬಾಚಾರವೆಂಬರಷ್ಟು ಜನ,

ಮಹಾಕಾರಣಿಕ ಆಚಾರವೆಂಬರಷ್ಟೇ ಜನ..

ಹಾಗಂದರೂ, ಹೀಗಂದರೂ...

ಅದೇ ಮಾಸದದೇ ದಿನ ಬಂದೇ ಬರುವುದು ಹಬ್ಬ.



ವಿಧಾತ ದಯಾಮಯ, ಇದ್ದರೂ ನಮ್ಮೊಳಗೇ,

ಇಲ್ಲವಾದರೂ ನಮ್ಮೊಳಗೇ...

ಮುತ್ತುವ ಕತ್ತಲ ಹಗಲಾಗಿಸಿಯೇ ಶುದ್ಧನವ,

ನಂಬಿದವರದೂ, ನಂಬದವರದೂ..



ಸೂರ್ಯ ಸುಡುವಷ್ಟು ಬಿಸಿಯೆನುತಾ,

ನಿಲುಕದೆಷ್ಟೆತ್ತರವೆನುತಾ,

ಬಿಟ್ಟೋಡಿದನೆನುತಾ ರಾತ್ರಿ ಮೇಲ್ನೋಡಿ ಉಗಿವಂತೆ,

ಅವನನಳೆಯುತಾ ಒಂದಷ್ಟು ನಿಂದೆ, ಮತ್ತಿನ್ನೇನೇನೋ..



ಹೆಸರವನದಾದರೂ ಉಪವಾಸಕೆ

ತನುಶುದ್ಧಿಯಾಗುವುದು ನಮದೇ.

ಮಾಡದುಳಿದ ಪಕ್ಷ ಅವ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ,

ಅಳುಕು, ನಿರುತ್ತರ ಸಂಶಯವೂ ನಮದೇ.



ಅವನಲಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲ, ನಿರೀಕ್ಷೆಯೂ ಇಲ್ಲ,

ಅವನದೇನಿದ್ದರೂ ಏಕಮುಖ ಪ್ರೀತಿ.

ತಪ್ಪಿಗೆ ಪಾಠ, ಒಪ್ಪಿಗೊಂದು ವರವಿತ್ತು,

ಅಮಿತ ಜೀವರಾಶಿಗೆ ಅಸೀಮ ಪ್ರೇಮ.

ನಿಷ್ಕಳಂಕ, ನಿಷ್ಕಾರಣ, ನಿಷ್ಕಾಮ ಪ್ರೇಮ....

------------------------------------------------