ಹೋಗಿ ಬಿಡುವ ಮಾತು ಬೇಡ...

---------------------------

ನಿನ್ನ ತಪ್ಪಲ್ಲ ಬಿಡು, ಕಹಿಯಷ್ಟೇ ಉಂಡು
ಅರಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವೆ, ಇನ್ನೇನುಣಿಸಬಲ್ಲೆ?
ನನ್ನೆದುರೂ ಎಲ್ಲ ಇತ್ತು, ಎಲ್ಲ ಉಂಡರೂ,
ನಾ ಕಹಿಯನರಗಿಸಿಲ್ಲ, ಕಹಿಯುಣಿಸಲಾರೆ.
ಕಪಟವೆನಬೇಡ, ಇದು ಅತಿ ವಿನಯವೂ ಅಲ್ಲ.
ಸುಳ್ಳು ಬಿರುದು ಹಿಂಡಿ ಕಣ್ಣೀರಾಗಿಸುತ್ತದೆ.
ಇದ್ದುದೆಲ್ಲ ನೀಡಬಲ್ಲೆ, ಇಲ್ಲದ್ದಲ್ಲವಲ್ಲಾ?!

ತಾಳ್ಮೆಯೊಂದು ಶಕ್ತಿ ಒಲವೇ, ದೌರ್ಬಲ್ಯವಲ್ಲ.
ನಾ ನಗುವುದಾದರೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಇನ್ನೇನೂ ಅಲ್ಲ.
ನಾ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವುದು, ಮುಂದೆ ಪ್ರೀತಿಸುವುದೂ
ಅಂದೊಮ್ಮೆ ನೀನೆನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಇನ್ನೇನೂ ಅಲ್ಲ.
ನನ್ನೊಳಗೆ ಬೇಡಿಯಿಲ್ಲ, ಸರಪಳಿಯಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇಕೆ,
ಬಾಗಿಲೂ ಇಲ್ಲ ಬಂಧಿಸುವುದಕೆ, ಎಲ್ಲ ಮುಕ್ತ ಮುಕ್ತ
ಹಾಂ....ಪ್ರೀತಿಗಷ್ಟೇ... ಇನ್ನೇನಕೂ ಅಲ್ಲ.

ಗಾಳಿ ನಿಂತೊಡೆ ಬೂದಿ ಕೆಂಡ ಮುಚ್ಚುವುದು,
ಆರಿಸಿ, ತಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಮಾತೂ ನಿಂತು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಮುಚ್ಚುವುದು..
ಅದಲ್ಲವಾಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಮಾತ ಹೊರಡಿಸಿ ಮುತ್ತಾಗಿಸುವಾ.
ಸರಸದ ಗಾಳಿಗೆ ಬೂದಿ ಹಾರಿ, ಕೆಂಡ ನಿಗಿನಿಗಿಸೆ
ಮೌನ ವಿರಳವಾಗದೇ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲ...

ವಿಷ ಬಿತ್ತಲು ಬರುವುದಾದರೂ ಹದವಾದೆದೆಯಿದೆ,
ಅಮೃತವಷ್ಟೇ ಬೆಳೆವ ಸತ್ವವಿದೆ.
ಹೋದರೂ ಬರುತಿರು,
ಹೋಗಿಬಿಡುವ ಮಾತು ಬೇಡ.
ಯಾಕೆಂದರೆ ನಿನಗೆಂದೂ ತಡೆಯೆನ್ನಲಿಲ್ಲ..

ಪ್ರಶ್ನೆಯೆದುರು ಬಗ್ಗಬೇಡ
ಮತ್ತಷ್ಟು ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತದೆ,
ಇಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವೆಂಬುದಿಲ್ಲ.
ಸಂಶಯವದ ನೋಯಿಸೀತು, ಆದರೆ
ಪ್ರೀತಿ ಆತ್ಮದ ಉಸಿರು, ಆತ್ಮ ಸಾಯುವುದಿಲ್ಲ.