ಉಳಿವ ದೀಪ ಬಯಸುವ ಮೊದಲು...

ಅಂದೂ ಅನ್ನದಂತೆ
ಪಡೆದೂ ಪಡೆಯದಂತೆ
ಹೊಂದಿಯೂ ಹೊಂದದಂತೆ
ಇಲ್ಲಿನದೆಲ್ಲವ ಸಂಬೋಧಿಸಿ ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ
ನೀನಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಅಡ್ಡಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿನ ದೀಪ.
ನನಗೆ ಕೇಳಿದ್ದು ಅದು ಹರಡಿದ ಬೆಳಕಿನಾಲಾಪ..
　
ಇರಲಿಬಿಡು ಯಾವುದಿದೆ ಶಾಶ್ವತ ನಾವಿರುವಲ್ಲಿ?!
ನಾನೇ, ನೀನೇ, ಸತ್ಯವೇ, ಸುಳ್ಳೇ, ಒಲವೇ, ದ್ವೇಷವೇ..?
ತೂಗುತಕ್ಕಡಿ ಸಮಭಾರವೆರಡೂ ಕಡೆ ಹೊತ್ತಾಡಿದಂತೆ...
ಒಮ್ಮೆ ಅದು ಕೊಂಚ ಮೇಲೆ, ಒಮ್ಮೆ ಇದು.
ಅವರವರ ಪಾಲು ಬೇರೆಬೇರೆಯಾದ ಮೇಲೆ
ಮತ್ತೊಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಎರಡೂ ತಟ್ಟೆ ಖಾಲಿಯುಳಿವ ಹಾಗೆ.
　
ಉರಿವಷ್ಟು ಕಾಲ ಅನಿಶ್ಚಿತತೆಯನಾದರೂ ಬೆಳಗಲಿಬಿಡು
ದೀಪವದು, ಬೆಳಗುವಾಸೆಯದಕೆ ಪಾಪ!!
ಮಿಣುಕುಮಿಣುಕೆನುತಲೇ ಆಗಲಿ,
ಎಣ್ಣೆ ಚೆಲ್ಲುತಲೇ ಆಗಲಿ,
ಅನಿರ್ದಿಷ್ಟತೆಯ ಪರಮಾವಧಿಯಲೇ ಆಗಲಿ,

ತುಸುಹೊತ್ತಾದರೂ ಬೆಳಗಿದ ಗರಿಮೆ ಹೊತ್ತಾರಲಿ.
　
ಇಲ್ಲ, ನಾ ಅಂಜಲಿಕೋಟೆ ಕಟ್ಟಲಾರೆ,
ಏನಿದ್ದರೂ ಅದಿದ್ದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕಣ್ಣೊಡ್ಡಬಲ್ಲೆ,
ಎದೆ ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡಿಟ್ಟುಕೊಳಬಲ್ಲೆ,
ಅರಸುವುದ ಬೇಗಬೇಗ ಅರಸಿ
ಹೊಂದಬಲ್ಲೆ, ಮುದಗೊಂಡದರ
ಕುಣಿದಾಟವನೂ ಮನದುಂಬಿ ಮೆಚ್ಚಿ,
ನಾನಳಿವವರೆಗೆ ಮಾಸದಿರುವ ಭಾವಚಿತ್ರ
ಮನಕಿಳಿಸಬಲ್ಲೆ, ಮತ್ತಾ ಸಾನ್ನಿಧ್ಯವಿತ್ತವಗೆ
ಮನಸಾರೆ ನಮಿಸಬಲ್ಲೆ...ಅಷ್ಟೇ;
ಆರುವುದ ಮುಂದೂಡಲಾರೆ...
　
ಅಡ್ಡಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟು ದೀಪ
ಉಳಿಸುವ ಮಾತಾಡುವುದುಂಟೇ?
ಉರಿದುಳಿವುದು ಅದರ ಜಾಯಮಾನವಲ್ಲ,
ನಾ, ನೀ ಬಯಸಿದರದು
ತನ್ನತನ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುವುದೂ ಇಲ್ಲ.
ನಿಗದಿಯಾಗಿದೆ ಉರಿವ ಮತ್ತಾರುವ ಗಳಿಗೆ
ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಹೆಚ್ಚುಕಮ್ಮಿ ಉಳಿವುದಿಲ್ಲ.
　
ಉಳಿವ ದೀಪ ಬಯಸುವುದಾದರಿಲ್ಲಿ ಬಾ.
ತೆರೆದಿದೆ ಕದ, ಎದೆಹಣತೆ ಕಾದಿದೆ ಸದಾ.
ನಂಬಿಕೆಯೆಣ್ಣೆ ಸುರಿದು, ಸ್ನೇಹದೀಪ ಹಚ್ಚಿನೋಡು..
ಬೆಳಗುತಿರುವುದ ನೋಡಬಯಸುವ
ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದ ಮೇಲೂ ಉರಿಯುತಿರಬಲ್ಲದ್ದು.
ಇದು ಇದರ ಜಾಯಮಾನ,
ನಾ, ನೀನೆಷ್ಟೇ ಬಯಸಿದರೂ
ಇದೂ ತನ್ನತನ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡದೆ
ಉರಿಯುತಲೇ ಉಳಿದು ತೋರುವುದು...