ನಾನಾಗುಳಿವುದೆ ಸಾಕು...


----------------------

ಒಂದು ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆಡೆ,

ಮಿದು ಪಸೆ ನೆಲ,

ಮೂಡಿದಚ್ಚು ತುಸು ಆಳ.

ಅಚ್ಚು ಆಕಾರವಾಗಿ ಅಕ್ಕರ,

ಬಣ್ಣದ ಭಾವದಲದ್ದಿ,

ನಿವೇದನೆ, ಬಣ್ಣನೆಯ ಚಿತ್ರಣ.

ಹೆಸರಿಲ್ಲ ಪಾಪ...ಮೂಡಿದ ಕ್ಷಣ

ಪ್ರಶ್ನೆ- ಇರಬಹುದೇ ನಾ ಕವಿತೆ?!



ಯತಿಪ್ರಾಸ, ಗೇಯತೆ,

ವಸ್ತುಗಾಂಭೀರ್ಯವಿಲ್ಲ,

ಬರೀ ಅನಿಸಿಕೆಗಳ ಮೊತ್ತ...

ಭಾವನೆಗಳ ವ್ಯರ್ಥ ವೃತ್ತ....

ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆಡೆ.

ಅಲ್ಲವೆನಿಸಿ, ನಾನಾರೆಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ.



ಹೊರಟ ಗುರಿ ಸ್ವಂತಕೇ ಸ್ವಪರಿಚಯ...

ಕಂಡವರ ಉದ್ಗಾರದಿ ಹೆಸರು,

ಮನದಾಳದಿ ಅಸ್ತಿತ್ವಶೋಧ.



ಹೂದೋಟ ಹೊಕ್ಕು, ಹೂವು,

ಹೂ ಮೇಲಿನ ಚಿಟ್ಟೆಯಲಿ..

ಮನೆಯಂಗಳ ಹೊಕ್ಕು ಪ್ರೇಮ,

ಮುನಿಸು, ಜಗಳದಲಿ...

ಗುಡಿಸಲು ಹೊಕ್ಕು ಬೆತ್ತಲೆ ಹಸಿವಲಿ,

ದೇಗುಲ ಹೊಕ್ಕು ಭಕ್ತಿಯಲಿ,

ಹುಚ್ಚರಸಂತೆಯ ಹುಚ್ಚಲಿ...

ಸ್ಮಶಾನಮೌನ ಹೊಕ್ಕು

ಅಳಿದಾತ್ಮದ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟ ಪಿಸುನುಡಿಯಲಿ,

ಉಳಿದವುಗಳ ಸದ್ದಿಲ್ಲದಳುವಲಿ

ತನ್ನನೇ ಕಂಡು ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿ...



ಮೆಚ್ಚುಗೆ, ಟೀಕೆ, ಅವಗಣನೆ, ಅವಹೇಳನ,

ತಿದ್ದುಪಡಿ, ಮಾರ್ಪಾಟುಗಳಲಿ

ಹಾದವರ ತರ್ಕದ ಮೂಸೆಯೆರಕಕೆ

ಬಿದ್ದೇಳುತ, ಏರಿಳಿಯುತ ಸಾಕಾಗಿ

ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆಡೆಗೇ ಹಿಂತಿರುಗಿತು..

ಹೆಸರು ಬೇಡ, ಅಸ್ತಿತ್ವ ಬೇಡ...

ನಾನಾಗುಳಿವುದು ಸಾಕೆನಿಸಿತು....