ಅದನೇ ಎರೆಯುವೆ....


-------------

ಆಗಷ್ಟೇ ಮೊಳೆತ ಬೀಜ,

ಪುಟ್ಟ ಮೊಳಕೆ,

ದಿನದ ಕಂದಮ್ಮನ ಎಳಸು,

ಅದೇ ಪುಟ್ಟ ಬೆರಳ ಸೊಗಸು...

ಸಂಶಯಿಸಿ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಅಳುಕಿ

ನೀನೇ ನನಗೆಲ್ಲ.. ಎಂದಂತೆ ಆಪ್ತ...

ಯಾವುದೋ, ಯಾರು ಬಿತ್ತಿದ್ದೋ...!!

ಅರಿವಿಲ್ಲದೆಡೆಯೂ ಅರಿವಿರದ ಸೆಳೆತ....

ಎದೆಯ ನೆಲದಲ್ಲಿಟ್ಟು ಜೋಪಾನ

ಪ್ರೀತಿ ಸುರಿದೆ, ಅದೇ ಉಣಿಸಿದೆ...

ಕಾಂಡವೆದ್ದು ಎಲೆಚಿಗಿತು, ಕೊಂಬೆರೆಂಬೆ..

ಗಿಡವಾಗಿ ಕಾಳಜಿ ಕೇಳುತಿತ್ತು...

ದಿನವೊಂದೂ ಅಗಲುವಂತಿಲ್ಲ, ಬಾಡುತಿತ್ತು.

ಈಗ ಮರವಾಗಿದೆ,

ಹೂಕಾಯಿಹಣ್ಣು ತಿಳಿದಿದೆ...

ಮುಡಿವದ್ದಲ್ಲ, ತಿನುವದ್ದಲ್ಲ...

ಕಸ ಉದುರಿಸಿ ನೆಲಕೆ, ಬಾವಿಗೆ...

ಚಾಚಿ ತೂಗಾಡೊ ಕೊಂಬೆ,

ಗಾಳಿ ಆಡಿದಂತಾಡಿ ಭರ್ರೋ...ಎನುತ

ಮನೆಮಾಡು ಮುರಿವ ಬೆದರಿಕೆ...

ಕಡಿಸಲಾರೆ...ಬಾಡಿಸಲಾರೆ..

ಅಂದಿನಂತೆ ನೇವರಿಸಿ ಮೈಮರೆವುದು,

ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಆತು ನಿಲ್ಲುವುದು,

ಭದ್ರತೆಯ ಮೆಲುಕಾಡುವುದು.. ಈಗಾಗುತಿಲ್ಲ...

ಎರೆದದ್ದು ಪ್ರೀತಿ, ಅದೇನೇ ಇತ್ತರೂ,

ಅದರ ಹಸಿರು ನನ್ನುಸಿರು....

ನಾ ಬದುಕಬೇಕು.... ಅದಕೆ,

ಮತ್ತದನೇ ಎರೆಯಬೇಕು.