ಬೇನಾಮಿನೆಲೆಯಲೊಂದು ಗುನುಗು...

ಬೇನಾಮಿನೆಲೆಯಲೊಂದು ಗುನುಗು...
--------------------------

ಮೌನರಾಗದ ವಿಹ್ವಲ ಆಲಾಪ
ಶತಶತಮಾನಗಳ ಹೊಸಿಲು ದಾಟಿ
ತಲುಪಿದಾಗ ಆ ಬೇನಾಮಿ ನೆಲೆ,
ಅಲ್ಲಿತ್ತು ಎಂದಿಗೂ ಕುಂದದ ಚಂದ್ರಬಿಂಬ.
ತಪ್ತಕಣ್ಣ ಕೊಳದಲದರ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ.
ಭಾವದೆಸೆತಕೆ ಏಳುವಲೆಗಳು
ಬಾಗಿಬಳುಕಿದಂತೆ ಆಕಾರವಷ್ಟೇ
ಬದಲಾಗಿ ಗಾತ್ರ ಅಳಿಯದುಳಿವ
ಶುದ್ಧ ಸಾಂತ್ವನದ ಪ್ರತೀಕ
ಮುದ್ದು ಮಿದುಮೊಲದ ಶಶಾಂಕ.
ಸಿಡಿವೆಲ್ಲ ಕಿಡಿ ತಣಿಸೋ ತಂಪು
ಒಡೆದೆಲ್ಲ ಗಡಿ, ಮಣಿಸೋ ಸೊಂಪು
ತಲ್ಲಣ-ಹಲ್ಲಣ ಶಾಂತವಾಗಿಸಿ
ಸ್ವರವೆಲ್ಲ ಶ್ರುತಿಸೇರಿಸುವ ಇಂಪು.

ಬಿಡು,
ಕಾಣಲಾರೆ ಕೇಳಲಾರೆ
ನಿನದದಕೆ ವಿಮುಖತೆ.
ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಕು, ಬಿರುಬಿಸಿಲ
ಬರಿಶಾಖದ ದಾಹ ನಿನಗೆ
ನೀ ಸೂರ್ಯನಭಿಮಾನಿ.
ತಂಪನರಿತಿಲ್ಲ ನೀನದ ಕುಡಿದಿಲ್ಲ...
ಉರಿಯೇ ಸೆಳೆದರೆ ಬಳಿಸಾರುತಿರು
ತಣಿಸುವುದನೆಂದೂ ಜರೆಯದಿರು.
ತಂಪು ನೀರಸವಲ್ಲ,
ಉರಿವುದಷ್ಟೇ ಹಿರಿದಲ್ಲ.

ಓ ಮನಸೇ,
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಉರಿಗೆ
ಶಮನೋಪಾಯವೂ
ಬೇಕೆನಿಸೀತು, ಆಗ ಬಂದೀಯ
ನೀನೀ ಕಡೆಗೆ, ಈ ಮಡಿಲ ತಂಪಿಗೆ.
ಹರಡಿಹುದು ಪ್ರೇಮಚಂದ್ರಿಕೆಯ
ಈ ಒಡಲ ತುಂಬ ಕಣ್ಣ ತುಂಬಿಹ
ಪೂರ್ಣ ಚಂದ್ರಬಿಂಬ
ಕಾಯಬಲ್ಲುದದು, ಕಾಯುವುರಿಯಲೇ
ಜನ್ಮಾಂತರಕೂ ತಂಪುಳಿಸಿಕೊಳುವುದು.
ಇದು ಚಂದ್ರನಭಿಮಾನಿ.