ಹೀಗಿರಲಿ ಕೊನೆ...

ಗರಗರ ತಿರುಗುತಿದೆ ಕಾಲಚಕ್ರ
ತ್ರಿಜ್ಯವಸಂಖ್ಯ ಸುತ್ತಿವೆ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದಂತೆ.
ಕಣ್ಣು ಮಯಮಯ,
ಗತಿ-ಸ್ಥಿತಿ ಅಯೋಮಯ..

ಒಲವೇ,
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ನಾನೂ ನೀನೂ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಸಾಗಿ ಮತ್ತದೇ
ಕೇಂದ್ರವನೇ ಸುತ್ತುತಿರುವ
ತ್ರಿಜ್ಯಗಳೇ ಆಗಿ ಕಂಡಿಲ್ಲವೇ ನಿನಗೆ?!

ಹೊರಟ ಬಿಂದುವದೇ, ಅದೊಂದೇ..
ದೇಹಗಳ ಜಗಕೂ ,ಮನಸುಗಳ ಜಗಕೂ
ಸಾಮಾನ್ಯ ಕೇಂದ್ರ.
ಜೀವಂತ ಕೇಂದ್ರ.
ಒಲವೇ ನಿಲುವಾದ
ಮೆಲುಗಾನವದಕೆ,
ಸಾಹಿತ್ಯ-ಪ್ರೇಮ,
ರಾಗ-ಪ್ರೇಮ,
ತಾಳ-ಪ್ರೇಮ.
ಸ್ಥಾಯಿಯದೇ.. ಬಲು ಮಂದ್ರ.

ದಿಕ್ಕೆಂಟರಿಂದಲೂ ಒಂದೇ ತರ,
ತಿರುಗುಮುರುಗಿಲ್ಲ, ಅಡಿಮೇಲಿಲ್ಲ.
ಕೊನೆ-ಮೊದಲಿಲ್ಲದ
ಇದೆಯೆಂಬುವಷ್ಟೇ ಇರುವು.
ಇರುವ ಮೀರಿದ ಅಸ್ತಿತ್ವದರಿವು..

ಯಾನದಾರಂಭ ಒಂದೇ ಬಿಂದು,
ಕೊನೆಯೂ ಒಂದು ಬಿಂದು; ಆದರೆ
ನಿನಗೇ ಒಂದು, ನನಗೇ ಒಂದು...

ಇಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಭ್ರಮಣದ ಮಧ್ಯ
ಆಶಯವೊಂದೇ, ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯೊಂದೇ..
ನಿಲುವೆಡೆ ಚಲನೆ,
ಹೊರಟ ಬಿಂದುವಿನ
ಪ್ರತಿಬಿಂಬವೇ ಇರಲಿ.
ಎಡಬಲವಾಗದ,
ಬಲಎಡವಾಗದ
ಕನ್ನಡಿಯದ್ದಲ್ಲದ
ಶುಭ್ರ ತಿಳಿಮನಗೊಳದಲಿ
ಪ್ರತಿರೂಪವೇ ಆಗಿ ಬಂದ
ಅಚ್ಚಂಥ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ....