ಮೋಡವಿರದಾಗಸದ ಮಳೆ ಸುರಿದಾಗ..

ಮೋಡ ದಟ್ಟವಾಗುತಲೇ ಸಾಗಿತು

ಸುರಿಯದೇ ಕಣ್ಮರೆಯಾಯಿತು
ಕಣ್ಬಿಟ್ಟು ತೋಳ್ಚಾಚಿ ಕಾದವಳ
ನಿಟ್ಟುಸಿರುಸುರಿದ್ದು ಹೀಗೆ
"ಇಂದು, ಇದು ಎರಡೂ ನನವಲ್ಲ."

ನಕ್ಕು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದಳು, ಕೈ ಮಡಚಿಟ್ಟು
ಭಾರವಾದೆದೆಯ ಮೇಲೆ...
ಮುಗಿಯಿತೆನಿಸಿದಾಗೊಮ್ಮೆ
ಪರಪರನೆ ಸುರಿಯಿತು
ಹೌದೋ ಅಲ್ಲವೋ ಎಂಬಂತೆ
ಮೋಡ ಸಾಗಿದಾಗಿನ
ಅಳಿದುಳಿದ ಮಳೆ....

ತಡವಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಡಿಯಲಿದ್ದ
ಸತ್ವ ಮೊಳೆತು ಮೇಲೆದ್ದವು,
ಮೇಲಿದ್ದವು ದಟ್ಟವಾದವು.
ಸೂರ್ಯ ಅಚ್ಚರಿಯಲಿ
ಕಣ್ಣಗಲಿಸುತಾನೆ..

ಮುಚ್ಚಿದೆವೆಯಡಿಯಿಂದಲೇ
ಇವಳಲ್ಲಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಯೋದುತಾಳೆ.
ಉತ್ತರಿಸುತಾಳೆ...
"ಹೂವರಳಲು ನೆಲದಮೇಲೆ..
ಈ ಕಣ್ಬಿಟ್ಟಿರಲೇಬೇಕಿಲ್ಲ,
ತೋಳ್ಚಾಚಿರಲೇಬೇಕಿಲ್ಲ.
ದೊರೆಯೇ, ನೀರಿರದೆ ಹುಟ್ಟಿದ
ಕಳ್ಳಿಯಲೂ ಹೂವರಳಿಸುವ
ಮನಸೆನ್ನಲೊಂದಿದೆ..
ಸದಾ ಎದ್ದಿರುತದೆ, ಕಾದಿರುತದೆ.
ದೊರೆತಾಗ ಎಡೆ, ಒದಗುತದೆ,
ಹೂವಾಗಿ, ಕಾಯಾಗಿ, ಮತ್ತಾಗಿ ಹಣ್ಣು,
ಒಂದೆನೆರಡಾಗಿಸಿ ನೂರ್ಮಡಿಸುತದೆ.

ನನ್ನ ಬರಿದಾಗಿಸುವುದು,
ನಾ ಬರಿದೆನುವುದು
ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ,
ನಾನೊಂದು ಹೆಣ್ಣು..."