Wednesday, March 6, 2013

ಅವಳ ಸ್ವಗತವೂ, ನಾನೂ..


-------------------
ಕಾದು ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ,
ಕುರುಡಾಗಿ, ಕಿವುಡಾಗಿ
ಅಕ್ಕಪಕ್ಕಕೊಂದು ದೃಷ್ಟಿ ಚುಕ್ಕೆಯಾಗಿ.

ಬೋಳು ಮೈ,
ಹಾಳು ಕೊಂಪೆಯಂತೆ,
ಪಚ್ಚೆ ಬಿಡಿ, ಏನೂ ಇರದ ನಿರ್ವರ್ಣವಾಗಿ.

ನಿರ್ಜೀವ ಕಳೆ,
ಗತವೈಭವವೊಂದು ಕನಸೆಂಬಂತೆ,
ಅಲುಗಲೇನೂ ಇಲ್ಲದ ಮೃತನಿಶ್ಚಲತೆಯಾಗಿ.

ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ನಳನಳಸಿದೆ
ಹಸಿರ ಹೊತ್ತು ಬಸಿರಾಗಿ,
ನಾಳಿನ ಸಮೃದ್ಧಿಗೆ ಮುನ್ನುಡಿಯಾಗಿ.

ಹಾದು ಹೋಗುವ ಕಣ್ಣಿಗೆ ನನ್ನೆಡೆ ಕುರುಡು.
ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ಮೆಲುನೋಟಕೆ ಇತ್ತ ಬಿಡುವಿಲ್ಲ.
ತಪ್ಪಿಯೂ ನನನದು ನೇವರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಇಲ್ಲ, ನಾನು ಸತ್ತಿಲ್ಲ,
ಒಳಗೊಂದು ಮೂಲೆಯಲಿ
ಒಣ ಆವರಣದಲಿ ಜೀವಂತಿಕೆ ಕಾಯುತ್ತಿದೆ.

ಅಗೋ, ಯುಗಪುರುಷನ ಶಲ್ಯದಂಚು,
ಹೊಂಗೆ ಹೂವರಳಿದ ಪರಿಮಳ,
ಅದರ ಒನಪುವಯ್ಯಾರ,
ಸುತ್ತ ದುಂಬಿ ಹಿಂಡು,
ಸುದ್ಧಿ ತಂದಿದೆ, ಯುಗಾದಿ ಬರುತಿದೆ.

ಜೊತೆಗೆ ಬರುತಾನೆ ನಾ ಕಾದವ,
ಸ್ಪರ್ಶ ಮಾತ್ರದಿ ಪ್ರಾಣವೆಬ್ಬಿಸಿ,
ಸಾವಿನ ನೆರಳೋಡಿಸಿ,
ನನ್ನ ಯೌವ್ವನಕೊಯ್ಯುವವ...

ಬೋಳು ಗುಲ್ಮೊಹರ್
ವರುಷ ಕಾಲದ ವಿರಹಿತೆ..
ಅವಳ ಸ್ವಗತಕೆನ್ನೊಳಗೊಂದು ಸಂಚಲನ.

ವರುಷದಿಂದಲ್ಲ, ಅಂದೊಮ್ಮೆ ಬೋಳಾದಾಗಿಂದ
ನಾನೂ ಕಾದಿದ್ದೇನೆ, ಅರಳಿಸುವವಗಾಗಿ
ಅವ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ...

ಬರುವ ಭರವಸೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ಮರದಂತೆ.
ಕಾಲ ಜಾರಿಸಿದ ಒಂದೊಂದು ಮರಳಕಣವೂ,

ಮೈಮನವ ಮಾಗಿಸುತಲೇ ಸಾಗಿದೆ.

ಮನಸೀಯದೆ ಮರಕೆ ಮರುಕಳಿಸುವ ವಯಸಿತ್ತ.
ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ ಹುಟ್ಟಿ ಸಾವುದಕೆ ಅದಳುವುದಿಲ್ಲ,
ಕಣ್ಣಿರದ, ಕಣ್ಣೀರಿರದ ಮರ ಬರಿದೇ ಕಾಯುತದೆ,

ಮನಸು ವಯಸುಗಳ ಬಂಧಿಸಿ ಕಾಲದ ಸಿಕ್ಕಲಿ,
ಮನುಜಗೆ ಚಿಗುರಿ, ಮಾಗಿ, ಬಾಡಿ,
ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರಲಾಗದ ಮಿತಿಯಿತ್ತ.

ಪ್ರಕೃತಿಯ ತೂಗು ತಕ್ಕಡಿಯಲೆಂದೂ ಸಮತೂಕ.
ಇತ್ತಷ್ಟೇ ಕಳೆದಲ್ಲಿ, ಕಳೆದಷ್ಟೇ ಇತ್ತಿಲ್ಲಿ,
ಮಾತೆಯೆನಿಸುತಾಳೆ.

ಮಾಗುವುದಕೊದಗದೇ
ಬಾಡುವುದಕಳುವ ಮನುಜ
ಹತಭಾಗ್ಯನೆನಿಸುತಾನೆ.

2 comments:

  1. ಅಗೋ, ಯುಗಪುರುಷನ ಶಲ್ಯದಂಚು,
    ಹೊಂಗೆ ಹೂವರಳಿದ ಪರಿಮಳ,
    ಅದರ ಒನಪುವಯ್ಯಾರ,
    ಸುತ್ತ ದುಂಬಿ ಹಿಂಡು,
    ಸುದ್ಧಿ ತಂದಿದೆ, ಯುಗಾದಿ ಬರುತಿದೆ.

    ಮಾಗುವುದಕೊದಗದೇ
    ಬಾಡುವುದಕಳುವ ಮನುಜ
    ಹತಭಾಗ್ಯನೆನಿಸುತಾನೆ.

    ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ಸಾಲುಗಳು.

    ಮನಸ್ಸು ಮಥಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲ
    ಸ್ವಗತದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವ
    ನೂರು ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಸಾಲುಗಳು.

    ತುಂಬಾ ಚಂದಿದ್ದು.....

    ReplyDelete