Thursday, December 24, 2015

ಹಲ್ಲು ಕಿಸಿದು ಅಣಕಿಸಿದ ಕಾಲ
ಲೊಚಗುಟ್ಟಿ ಹೌದುಹೌದೆಂದ ಹಲ್ಲಿ
ಬೀಸುತಲೇ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸಿದ ಗಾಳಿ
ಒಪ್ಪಿಸಿಯೇ ಒಪ್ಪಿಸುತಿವೆ
ಇದೀಗ ನಿರ್ಗಮನ ಪರ್ವ!

ಸರಿದ ಪರದೆ
ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದೆ ಬಿಡದೆ
ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟದ್ದಿನ್ನೂ ಬಹಳವಿದೆ
ರಟ್ಟಾಗದು ಗುಟ್ಟು ಕೈನೋಯುವಷ್ಟು ಬಗೆಯದೆ.

ಮರೆಯದ ಮಾತು
ಸಾಗರತಟದ ಮರುಳು ಮರಳಂತೆ
ಕಾಲದ ಕಾಲ್ಕೆಳಗೆ ಕುಸಿಯುತಲೇ ಸಾಗಿದೆ
ಅಳಿದಳಿದೂ ಅಳಿಯದ ಹಾಗೆ..

ನೆನೆದ ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆ ಒಂದಕೊಂದು ಅಂಟಿ
ಕಣ್ಣು ಬೇರೆಯೇ ಕತೆ ಹೇಳುತಿದೆ.
ಮನದ ಪಟಲ ತಟಸ್ಥ
ಬೇರೆಯೇ ಕತೆ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳುತಿದೆ!

ಹಗಲೊಡಲ ತುಂಬ
ಖಾಲಿಡಬ್ಬಗಳ ಭರಾಟೆ
ನನ್ನೊಡಲಲಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ!
ರಾತ್ರಿಯೊಡಲ ತುಂಬ
ಬರಗಾಲದ ಸ್ವಪ್ನ-
ಭರಪೂರ ಸುನಾಮಿ
ನನ್ನೊಡಲಲಿ ಭೋರ್ಗರೆತ!

ಹೋಗು ಹೋಗೆಲೋ
ಸೊಂಪುತಂಪುಗಳ ಘಟ್ಟವೇ.
ಎದುರು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲವೆಂದಲ್ಲ;
ಜಂಗಮವೆಂದೂ ಎಲ್ಲೂ ನಿಂತಿಲ್ಲ.
ಇಷ್ಟಾದರೂ ಕಲಿಸಿಯೇಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀಯ,
ಕಾಲಾಂತರದಲಿ ಯಾವುದೂ ಸ್ಥಿರವಲ್ಲ!







Monday, December 21, 2015

"ನೀ ಪೊಳ್ಳಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಟೊಳ್ಳು ಸರಸರನೆ ತುಂಬಿಕೊಳತೊಡಗಿತು.
"ನೀ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಸತ್ಯ ರೆಕ್ಕೆಪುಕ್ಕ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನಿನ್ನೆಡೆ ಹಾರಿತು.
"ನೀ ಸೊಗಸುಗಾತಿಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ಒಳಗರಳಿದ ಮೊಗ್ಗು ಕಂಪಿನ ಹೆಸರಲೇ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು
"ನೀ ಕುರುಡಿಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ಒಳಕಿವಿ ಧೂಳುಕೊಡವಿ ಹೊರಗಿವಿ ತನಕ ಮೈಚಾಚಿತು.
"ನೀ ಒತ್ತಡವಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ಇಲ್ಲೊಳಗೆ ಶಂಕೆ-ಬಿಗುಮಾನ ಮುಖಮುಚ್ಚಿ ಸುಮ್ಮನಾದವು.
ನೀ ಕಮ್ಮಿಯೇನಲ್ಲ ಅಂದೆ;
ಒಳಗಿಲ್ಲಿ ಅಳುಕು ಮಗ್ಗುಲು ಬದಲಾಯಿಸಿ ನಿದ್ದೆಹೋಯಿತು.
"ನೀ ಜಾಣೆಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ಒಳಗೊಂದು ಮಗು ಕೇಕೆಹಾಕಿ ಮಣ್ಣಿಗಿಳಿದಿಳಿದು ಕೆಸರಾಯಿತು.
"ನೀ ಪೆದ್ದಿಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ;
ನನ್ನೊಳಗಿಲ್ಲಿ ನಾ ಮೈಮುರಿದೆದ್ದು ಮೈಯ್ಯೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣಾಗಿ ಕೂತೆ.
"ನೀನಂದರೆ ಏನೋ ಒಂದಲ್ಲ ಬಿಡು" ಅಂದೆ;
ನನ್ನ ಕಿರುನಂಬಿಕೆ ಭಕ್ತಿಯಾಯ್ತು; ನೀ ಪಟ್ಟದ ದೇವರಾದೆ.
ನೀನಂದೆ, "ನಿನ್ನೆಮೊನ್ನೆಯಿಂದೀಚೆ ನನಗರ್ಥವಾಗತೊಡಗಿದೆ."
ಅದೇ ನಿನ್ನೆಮೊನ್ನೆಯಿಂದೀಚೆಗೆ ನನ್ನೊಳಗೂ ನಿಚ್ಚಳವಾಗತೊಡಗಿದೆ.

Thursday, December 10, 2015

ಆಗೆಲ್ಲ ಹೀಗೆ ಬೆಂದದ್ದು, ನೊಂದದ್ದು ನೆನಪಿಲ್ಲ.
ಕಾಯುವುದು, ಕಾಯಿಸುವುದು ಒಂದೂ ಇಲ್ಲ.
ಕಣ್ಣೆವೆ ಬಾಗಿದಾಗೆಲ್ಲ ಅದರಡಿ ನಗುತಿದ್ದವ
ಕಣ್ಣೆವೆಯೆತ್ತಿದಾಗ ಮಾತಾಗುತಿದ್ದ.
ಮತ್ತೆರಡರ ನಡು ಸಾಲುಸಂದೇಶ!

ಸ್ವರ್ಗಸಮಾನ ಅವೇ ಆ ದಿನಗಳಲಿ
ಬೊಗಸೆಗೊಂದು ಬೀಜವುದುರಿತ್ತು;
ತಲೆಬಾಗಿಲ ಬದಿ ಬೋಳು ಚಪ್ಪರದಡಿ ಬಿತ್ತಿದ್ದೆ;
ಕಾಲೆಡವಿತ್ತು; ಅಡಿಯಲಿ ಒಣಕೊರಡಿತ್ತು;
ಅಪನಂಬಿಕೆಯಲೇ ಒಯ್ದೆಲ್ಲೋ ಊರಿದ್ದೆ.

ಬೀಜ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆಯಿತು,
ಕೊರಡು ಇನ್ನಷ್ಟು ಒಣಗಿತು.
ನನಗೆ ಪರಿವೆಯಿಲ್ಲ;
ಉಳಿದವರಿಗರಿವಿಲ್ಲ.
ಮತ್ತತ್ತ ಇಣುಕಲಿಲ್ಲ.
ಹೊಸತು ಹಳತಾಗುತಾ
ಕೆಲವುಳಿದು, ಕೆಲವು ಬೆಳೆದು, ಕೆಲವಳಿದವು.

ಇದೀಗ ಅವ ಹೇಳುತಾನೆ,
"ಬರುಬರುತಾ ಕಾಳರಾತ್ರಿಯಾದೆ ನೀನು.
ಹತ್ತಾರು ತಿರುವುಗಳೆದುರು ನಾನು
ಮತ್ತು ನನ್ನೆದುರು ನೀನು.
ಚೆಲುವಿತ್ತು; ನಿನ್ನ ಕಣ್ಕಪ್ಪು
ನನ್ನ ಕಣ್ಗತ್ತಲಾದದ್ದು ಯಾವಾಗ?"

ನಾನೀಗ ಬೀಜವೂರಿದೆಡೆ, ಕೊರಡನೂರಿದೆಡೆ ತಿರುಗಿದ್ದೇನೆ.
"ಅಯ್ಯೋ! ಚಿಗುರು ಕಮರಿದ್ದು ಯಾವಾಗ?
ಅರರೆ! ಕೊರಡು ಕೊನರಿದ್ದು ಯಾವಾಗ?"

ಅಪ್ಪ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು,
"ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದು ಉತ್ತರವಾಗಬಾರದಮ್ಮಾ.."

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಂದಲೋ ಹತ್ತಾರು ಸುಳ್ಳು ಹಾರಿಬರುತಾವೆ.
ಹುಡುಹುಡುಕಿ ಕಣ್ಣೆವೆ ಮೇಲೆಕೆಳಗೆಲ್ಲ
ಪರಪರನೆ ಗೂಡುಕಟ್ಟುತಾವೆ.
ಇನ್ನೇನು ಮೊಟ್ಟೆ-ಮರಿ ಸಂಭ್ರಮವೂ ಶುರುವಾದೀತು!
ಕಣ್ಣೆವೆ ಮತ್ತೂ ಭಾರವಾದಾವು.
ಅದಕೋ  ಇದಕೋ ಎದಕೋ
ಅಂತೂ ನಾನೀಗ ಬರಿದೇ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ.


Tuesday, December 8, 2015





"ಮನದಾಗಸದ ನಲ್ಲಿರುಳಲಿ ಮಿಣುಮಿಣುಕೆನುವವಳು
ಎದೆನೆಲದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಪಾರಿಜಾತವಾಗುದುರಿದವಳು
ಉಸಿರುಸಿರಿಗೂ ತನನೇ ತೇದು ಗಂಧವಾದವಳು
ಹೇಳೋ ಯಾರವಳು, ಏನು ಹೆಸರು?
ನನ್ನ ನೆನಪಿನುದ್ದಕೂ
ತನ್ನ ಹಸಿರ ಹಾಸಿರುವವಳು?"

ತುಟಿ ಮೇಲಿನೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಯ
ತುಟಿ ಮೇಲಿನದೇ ಕಿರುಹಾಸ ಹೀರುತದೆ.
ಸಶಬ್ದ ನಗೆಯೊಂದು
ನವಜಾತ ಶಬ್ದಗಳ ನುಂಗಿ ತೇಗುತದೆ.
ಒಳಹೊರಗೆ ಅಲೆಯತೊಡಗುತ್ತೇನೆ,
ಎದುರಾದೆಲ್ಲ ಆಪ್ತ ಕ್ಷಣಗಳ ಕೇಳುತ್ತೇನೆ,
"ನನ್ನ ಇನಿಯನ ಅವಳ ಬಲ್ಲೆಯೇನೇ?"

ಧುತ್ತನೇ ಬಂದೆದುರು ನಿಲ್ಲುತಾನೆ
ಮೆತ್ತನೇ ಅತಿ ಮುದ್ದುಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗುತಾನೆ
"ಬೆಲೆಯೇನೀವೆ ಹೇಳೇ ಹೆಸರುಸುರಿದರೆ?"
ನಾನನುತೇನೆ,
"ನನದೆಲ್ಲವೂ ನಿನದೇ ದೊರೆ,
ತೋರಿ ಪಡೆಯುವೆಯಂತೆ ನೀನೇ ಹಾಗೂ ಮಿಕ್ಕಿದ್ದಿದ್ದರೆ "

"ಉಂಟೇನೇ ಸೊಂಟದ ಡಾಬು?
ಉಂಟೇನೇ ಸುವರ್ಣ ಕಂಚುಕ?
ಉಂಟೇನೇ ರತ್ನದ ತೋಳ್ಬಂಧಿ?
ಉಂಟೇನೇ ವಜ್ರದ ನೆತ್ತಿಬೊಟ್ಟು?"
ಇಲ್ಲದುದರಷ್ಟೇ ಬೆಲೆಗೆ ಪಟ್ಟುಹಿಡಿವ;
ಪಾಪ, ಅವನೂ ಬಡವ.
ಇಲ್ಲಗಳದೇ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದರಸಿ;
ನಾನೂ ಬಡವಿ.

ಸಮಸ್ತಕೂ ಮೀರಿ ತೂಗುವ ಹೆಸರು
ಮತ್ತೆ ಗುಟ್ಟಿನ ಹೆಗಲೇರಿ,
ಅರ್ಧದಾರಿಗೇ ವಾಪಾಸು
ಮತ್ತದಕೋ ಅಜ್ಞಾತವಾಸ!

ಪರದೆ-ಬಾಗಿಲು-ಗೋಡೆಗಳೆಡೆ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆ
ಎಲ್ಲ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಳುವವರೇ.
ಹುಡುಕುವ, ಸಿಗುವ ಮಾತಿಲ್ಲ;
ಕೊನೆಮೊದಲಿರದ ಬರೀ ಆಟ!

ಇಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗದುಳಿವುದು ಅಂಥದ್ದೇನಲ್ಲ ವಿಶೇಷ! 

Friday, November 27, 2015

ಜೋಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಕತ್ತಲು,
ಲಾಲಿ ಹಾಡುವಾಗ ನೆನಪುಗಳು
ನಿದ್ದೆಯೊಂದು ನಿದ್ದೆಹೋಗಿದೆ.
ಕಣ್ಣ ಹೊಸಿಲಲೇ ಕಾದಿದೆ
ಕಪ್ಪು ಹರವಿನ ಬೆಳ್ಳಿನಕ್ಷತ್ರವಾಗುವ ಕನಸು.
ಕಾಣೆಯಾದ ನಿದ್ದೆ ಹುಡುಕುತಲೋಡೋಡಿ
ಬಿದ್ದೆದ್ದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆಚ್ಚರಾಗುವ ಮನಸು..

ಅಂಗಳದ ನೂರು ಚುಕ್ಕೆ ಬೆಸೆಯುತಾ
ಬೆಳಗಿನ ಬೆರಳು ನರ್ತಿಸುವಾಗ
ಬಳ್ಳಿ ಬಳುಕುವಲೆಲ್ಲ ನಕ್ಷತ್ರ ರಂಗೋಲಿ.
ಬೆರಳಂಚಲೇ ಕಾದಿದೆ
ಬಾನ ಚುಕ್ಕಿ ಹೆರುವ ಬೆರಳತುದಿಯ ಕನಸು.
ನಿಲುಕದೆತ್ತರಕೆ ಹಾಕಲು ಏಣಿ
ತುದಿಗಾಲಲಿ ಎಕ್ಕರಿಸುವ ಮನಸು..

ವರದಂತೆ ಬೊಗಸೆದುಂಬಿದ ಕ್ಷಣಗಳ ಕ್ರಮಿಸುತಾ
ಓಡುವ ವಯಸನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುವಾಗ
ನಕ್ಷತ್ರ ಮೂಡಿಸುತಾವೆ ಅಂಗಾಲ ಗೆರೆ.
ಪಾದದಡಿಗೇ ತಗಲಿಕೊಂಡಿದೆ
ತಾರೆಮಿನುಗನು ತಲುಪುವ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಕನಸು.
ಬರೆಬರೆದು ನಾಳೆಯ ನೀಲಿನಕಾಶೆ
ಮತ್ತೆ ದೂರ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುವ ಮನಸು.

ಆಸೆಗೇನು ನೂರಿದ್ದವು.
ಇನ್ನೊಂದಷ್ಟು ಕಾಲ ಹೆರುತ್ತಿತ್ತು; ನಾನು ಹೊರುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಕೆಲವು ತೀರಿದವುಗಳೆಂದು
ಕೆಲವು ದುಃಖಕ್ಕೆ ಮೂಲವೆಂದು
ಚಿವುಟಲು ಹೇಳಿದೆ; ನಾ ಕಿತ್ತೆಸೆದೇ ಬಿಟ್ಟೆ.
ಕಣ್ಣ ಹೊಸಿಲಿಗೆ, ಬೆರಳ ತುದಿಗೆ, ಪಾದದಡಿಗೆ
ಕನಸ ರಂಗು ಅಂಟಿಸಿದ್ದು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?
ಬಣ್ಣವ ಬೆಂಬತ್ತುವ ಮೋಡಿಗೆ
ಬಿಳಿಯ ಮನಸ ದೂಡಿದ್ದು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?
ನೋಡೀಗ ಮಿನುಗು ನೋಡುವಾಸೆಯಿದ್ದಲ್ಲಿ
ತಾನೇ ಮಿನುಗುವ ಕನಸೊಂದು ಹುಟ್ಟಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.
ನಿದ್ದೆಹೋಗಿರುವ ನಿದ್ದೆಯಲಿ,
ನೆಲದ ರಂಗೋಲಿಯಲಿ,
ಓಡುವ ವಯಸ ಬೆಂಬತ್ತಿರುವ ಹೆಜ್ಜೆಯಲಿ
ತಂತಾನೇ ಹೊಕ್ಕು
ಪುಟಿಪುಟಿವ ಉತ್ಸಾಹದಲಿ ಹೇಳುತಿದೆ,
ಬಾನೆತ್ತರದ, ಬಾನ ಬಣ್ಣದ, ಬಾನ ಹರವಿನ,
ಬೆಳಗು-ಬೈಗು, ಸೂರ್ಯ-ಚಂದ್ರ,
ನಕ್ಷತ್ರ, ಮತ್ತದರ ಹೊಳಪಿನ ಕತೆ.
"ಆಗಿಹೋದವರು ಆಗುವರೆನುವ
ನಕ್ಷತ್ರವೇ ನಾನಾಗಬೇಕೆನಿಸುವುದೆಂಬಲ್ಲಿಗೆ
ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಆ ಜೋಡಿಕಣ್ಣಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ ನಾನು
ಒಂದೋ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ,
ಇಲ್ಲಾ ಅಳಿದುಹೊಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ."
ಇದೋ
ಆ ಕತೆಯ ನೆರಳಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಈ ಉಪಕತೆ.

Monday, November 23, 2015

ಮೊದಲಿಗೆ ಎರಗುವೆ ಅಮ್ಮ ನಿನ್ನಡಿಗೆ.
ಸ್ತುತಿಯ ಗರಿಯಿದೋ ಈಗ ನಿನ್ನಯ ಮುಡಿಗೆ.

ಕರುನಾಡಿನುದ್ದಗಲ ಚಿರಸಂಚಾರದಲಿ
ಘನಗಿರಿ ವನಸಿರಿಯುಲಿವ ಮೆಲುಗಾನ ನೀನು.
ಹೂ-ಹಸಿರು ಜಲಧಾರೆ ನೀಲಾಂಬರದಲಿ
ಜಗ ಸೆಳೆವ ನೆಲದಾಯಿ ನಗೆಗಾನ ನೀನು.

ನಿನ್ನಂಗಳದಲಿ ಹಬ್ಬಿತದೋ ನೋಡು
ನಾಟ್ಯಹಾಡುಹಸೆ, ಶಿಲ್ಪಚಿತ್ರಕಲೆ ನೂರುಬಗೆಬಳ್ಳಿ.
ಬಾನಷ್ಟಗಲಕು ಕಲೆಯ ಚಪ್ಪರಮಾಡು
ಕಲ್ಪದುದ್ದಕು ಬೀರಿವೆ ಕಂಪು ನೂರಾರು ಹೂವರಳಿ.

ನಿನ್ನ ಸಿಂಗರಿಸುವೆ; ಕಂದನಾಟವು ನನದು
ನಿನ್ನವೇ ಚಿನ್ನದಕ್ಕರವ ನಿನದೇ ಕೊರಳು-ಬೆರಳಿಗಿಟ್ಟು.
ಹೊಗಳಿ ಹಾಡುವೆ ಮತ್ತೆ ತೊದಲುನುಡಿ ನನದು
ನಗುವೆ ಮೆಚ್ಚಿ ನೀ ಒಡವೆ ನಿನದೇ ಹೊಸದಾಗಿ ತೊಟ್ಟು.

ನಿನ್ನೊಡಲ ಕುಡಿಗಳು ನಾವದೆಷ್ಟೋ ಕೋಟಿ
ಸೊಗಕು ನೋವಿಗು ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲದಿಲ್ಲ ಬೇರೆ ಗತಿ.
ಕತೆಕಾವ್ಯ ಹೆಣೆವುದೂ ನಿನ್ನೆದೆಯನೇ ಮೀಟಿ
ಅಲ್ಲದ್ದನೂ ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊಳುವೆ ಅಮ್ಮಾ, ನಿನದಮಿತ ಪ್ರೀತಿ.

ಪೊಡಮಡುವೆವೇ ತಾಯಿ, ತಡಮಾಡದೆ ಹರಸು
ಅಡಿಗಡಿಗಿಂದು ಸತ್ವಪರೀಕ್ಷೆ; ಸಡಿಲಾಗುತಿದೆ ಒಗ್ಗಟ್ಟು.
ಶಿರಬಾಗಿದಷ್ಟೂ ಮನಗಳಿಗೆ ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡು
ಸಮತೆ-ಸಮಾನತೆ, ಸಂತೃಪ್ತಿ-ಸಂಪ್ರೀತಿಗಳ ಗುಟ್ಟು.

Thursday, November 19, 2015


ಕಾಲೂರುವ ನೆಲೆ ಕಳಕೊಂಡೆ,
ನೀ ಮುದ್ದಿಸಿದ ಪಾದವೀಗ ನೆಲಕಿಳಿಯುತಿಲ್ಲ.

ಕಣ್ಣವೆಯಡಿ ಕನಸ ಕಳಕೊಂಡೆ,
ನನಸಾದುದರ ನೆನಪುರಾಶಿಯೇ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ.

ಹೊಸಬೆಳೆಯಾಸೆಯಿರದ ನೀ ತೋಯಿಸಿದ ಎದೆನೆಲ,
ಉಳುವ ನೋವಿನ ನೊಗವೇ ಕಾಣಿಸುತಿಲ್ಲ.

ಹೆಳೆ ಕಾಣದೆ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿದೆ ಬಿರಿವ ಚೆಲುಮೋಡ,
ನೀ ಗೆಜ್ಜೆಕಟ್ಟಿದ ನಗೆನವಿಲು ಸುಮ್ಮಸುಮ್ಮನೆ ಗರಿಬಿಚ್ಚಿದೆಯಲ್ಲ!

ವಸಂತಕೆ ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ ಕೋಗಿಲೆ-ಚಿಗುರೆಲೆ  ,
ಸಂಜೆಗೆ ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ ಸಂಜೆಮಲ್ಲಿಗೆ
ಅಯ್ಯೋ.. ಹೊತ್ತು ಮತ್ತದರ ಪರಿವೆ ನಾ ಕಳಕೊಂಡೆ.
ನನ್ನೊಳಗೀಗ ಋತುಬದ್ಧವಿಲ್ಲ ಕಾಲ.

ಇತ್ತು ಹೋದದ್ದು ನೀನು; ಹೊತ್ತೊಯ್ದದ್ದಲ್ಲ.
ಹೊತ್ತು ಹೊತ್ತು ಹಗುರಾಗಿ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತಲಿ
ಕಳಕೊಂಡು ಖಾಲಿಯಾದದ್ದು ನಾನು.

ಇತ್ತು ರಿಕ್ತವಾಗಿಸುತಾ ಹೋಗುವುದು
ಭಕ್ತಿಯ ಶಕ್ತಿಯಂತೆ.
ನೀನು ಪ್ರೀತಿ ಅಂದಿದ್ದೆ,
ಮಾಗಿ ಈಗ ಅದು ಭಕ್ತಿಯಾಗಿದೆಯೇನು?!


Tuesday, November 3, 2015

ಪ್ರತಿಬಾರಿ ಮುಖವೊಂದು ಎದುರಾಗುವಾಗ
"ಇದು ಅದೇ" ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
"ನಾನದೇ ಹೌದು" ಮುಖವೂ ಹೀಗನ್ನುವಾಗ
ನವಜಾತ ಉಸಿರೊಂದರಲಿ ಕೊನರಿಕೊಳುತೇನೆ.

ಪ್ರತಿಬಾರಿ ನಗುವೊಂದು ಎದುರಾದಾಗ
ಕಾಲ್ತೊಳೆದು ಒಳಗಾಳಕೆ ಕೈಹಿಡಿದೊಯ್ಯುತೇನೆ.
ಮೊಗದಂಜಲಿ ತುಂಬಿ ಪ್ರತಿನಗೆಯರ್ಪಿಸುವಾಗ
ಸಮರ್ಪಣೆಯ ಧನ್ಯತೆಯಲರಳುತೇನೆ.

ಪ್ರತಿಬಾರಿ ಸಂಪರ್ಕ ಸೇತು ದಾಟಲ್ಪಟ್ಟಾಗ
ಭಾವ-ಭಾಷೆಗಳರಿತು ಮಾತು ಹುಟ್ಟಿದಾಗ
ಪರದೆ ಸರಿಸಿ, ಹೊಸಿಲೆತ್ತಿ ಬದಿಗಿಟ್ಟು
ಒಳಹೊರಗೆಲ್ಲ ಹರಿವ ಸೌಲಭ್ಯಕೆ ಸಮತಟ್ಟಾಗುತೇನೆ.

ಬರೀ ಮಾತಿಂದೆತ್ತರದ ಅನುಭೂತಿಯದಾದಾಗ
ಖುಶಿ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟದಕೂ ಮಾತಿಗೇ ಜೋತುಬೀಳುತೇನೆ.
ಸಂದೇಶವೊಂದೊಂದರಲೂ ಅನನ್ಯತೆ ಕಂಡಾಗ
ಅನೂಹ್ಯ ಪಟ್ಟವೊಂದಕೆ ಅನಭಿಷಿಕ್ತ ಏರುತೇನೆ.

ಗಂಟೆ-ದಿನ-ವಾರ-ತಿಂಗಳು
ಋತುಗಳ ಮಡಿಲಲಿ ಹೊರಳುವಾಗ
ರೂಢಿಯಂತೆ ಕಾಯಿ ದೋರ್ಗಾಯಿ ಕಳಿತು
ಪಕ್ವತೆಯೊಂದಕೆ ನಾನರಿಯದೇ ಅಭ್ಯಸ್ತ, ಪೂರ್ತ ಮಿದುವಾಗುತೇನೆ.

ಒಂದು ಹೊತ್ತು ಕಳಚಿ ತೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ರೂಢಿಯಂತೆ ಕಳಿತದ್ದುದುರಿದಾಗ
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಮೇಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ಯಾರೂ ದೂಡದೆಯೇ
ಏರಿದ್ದಕೂ ವೇಗವಾಗಿಳಿದು, ಮೊದಲೇ ಮಿದು ನಾನು,
ಸ್ವಯಂ ಅಡಿಗೋಡೋಡಿ ಸಿಲುಕಿ ಅಪ್ಪಚ್ಚಿಯಾಗುತೇನೆ.

ಹೀಗೊಂದು ಉಸಿರಾಟದ ಕೊನೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಮತ್ತೆ ನಾನೆದ್ದು ಸತ್ತ ಅದೇ ಉಸಿರಿನಾಧಾರದಲಿ
ಬದುಕುತ್ತೇನೆ; ಮತ್ತೆ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ ಇನ್ನೊಂದು ಆ ಅದಕಾಗಿ.
ಆ ಮುಖಕಾಗಿ, ನಗುವಿಗಾಗಿ, ಮಾತಿಗಾಗಿ,
ಮತ್ತವೆಲ್ಲ ಅವೇ ಆಗುಳಿವೊಂದು ಸಾಧ್ಯತೆಗಾಗಿ..




ಅಮ್ಮಾ ನಾನು ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡೋಳಾಗ್ತೀನಮ್ಮಾ
ನಿನ ಸೆರಗ ಮರೆಯಿಂದ ಸರಿಯೋಕೆ
ನಾನೇ ನಾನೆಲ್ಲ ಅರಿಯೋಕೆ..

ನೀ ಕರೆಯದೇ ಎಚ್ಚರಾಗೋಕೆ
ನೀ ಮುದ್ದಿಸದ ಕಣ್ಣ ತೆರೆಯೋಕೆ
ನಿನ ಮೊಗ ಕಾಣದ ಬೆಳಗು ನೋಡಲಿಕೆ
ನಿನನೊರಗದೇ ಎದ್ದು ನಡೆಯಲಿಕೆ
ಅಮ್ಮಾ, ನಾನು ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡೋಳಾಗ್ಬೇಕಮ್ಮಾ...
ಅಮ್ಮಾ ನಿನ್ನೀ ನಗೆಯೇ ಎಲ್ಲಕು ಚಂದದ ನಗವಮ್ಮಾ

ಬಳೆ-ಓಲೆ-ಜಡೆಬಿಲ್ಲೆ ಹುಡುಕಲಿಕೆ
ಕಣ್ಕಪ್ಪು ಹಣೆಬೊಟ್ಟು ನಾನಿಡಲಿಕೆ
ನೀ ನೆಟಿಕೆಯಲಿ ದೃಷ್ಟಿ ತೆಗೆಯದೆಯೇ
ನಾನೇ ಸಜ್ಜಾಗಿ ಹೊರಡಲಿಕೆ
ಅಮ್ಮಾ,ನಾನು ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡೋಳಾಗ್ಬೇಕಮ್ಮಾ
ಅಮ್ಮಾ, ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣೇ ನನ್ನ ಕನ್ನಡಿಯು ಹೌದಮ್ಮಾ

ನೀ ತುತ್ತಿಡದೆ ಹಸಿವೆ ತಣಿಯೋಕೆ
ನೀ ಮುತ್ತಿಡದೆ ನೋವು ಮರೆಯೋಕೆ
ನೀ ಹೊಗಳದೆಯೆ ಪುಳಕಗೊಳ್ಳೋಕೆ
ಬಯ್ಯದೆಯೆ ಎಡವದೇ ನಡೆಯಲಿಕೆ
ಅಮ್ಮಾ,ನಾನು ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡೋಳಾಗ್ಬೇಕಮ್ಮಾ
ಅಮ್ಮಾ, ನಿನ ಕಾಳಜಿಯೇ ದಾರಿ ತೋರುವ ಗುರುವಮ್ಮಾ...

ತೋಳ್ದಿಂಬಿರದ ಮಂಚಕೊರಗೋಕೆ
ಕನಸಲಿ ಬೆಚ್ಚಿ ನಿನಪ್ಪದಿರಲಿಕೆ
ಒಂಟಿ ಕೋಣೆಯಲಿ ಒಂಟಿ ಮಲಗೋಕೆ
ಲಾಲಿ ಕತೆಯಿರದೆ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗೋಕೆ
ಅಮ್ಮಾ,ನಾನು ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡೋಳಾಗ್ಬೇಕಮ್ಮಾ
ಅಮ್ಮಾ, ನಿನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶದಲೇ ನಾ ನಿರ್ಭಯಳು ನೋಡಮ್ಮಾ..

Monday, November 2, 2015

ಬಿಡು ಲೋಕವೇ,
ಈ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಹೀಗೆ..

ಕಾರಿರುಳ ಗರ್ಭದೊಳಗಿಂದ
ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಕ ಕುಡಿಯೊಂದ
ಅಕಾಲ ಬಗೆದು ತೆಗೆಯಬೇಕಂತೆ .

ಗುರುತ್ವದಿಂದ ವಿಮುಖ
ಭಾವದೀವಿಗೆಯಡಿಯ ಕತ್ತಲಲಿ
ಸ್ವಯಂದೀಪ್ತವಾಗಬೇಕಂತೆ .

ಕಾಲದೊಂದು ಜಾಣಮೌನವ
ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಬಂಡೆಗೆ ಬಡಿಬಡಿದು
ಅವಳ/ನ ಹೆಸರ ಮಾರ್ದನಿಸಬೇಕಂತೆ .

ಊರ್ಧ್ವಮುಖಿ ತಾಂಡವಕೆ
ತೊಡಿಸಿ ಮಿತಿಯ ಮೆಲುಗೆಜ್ಜೆ
ಅವನೆ/ಳೆದೆ ಬಡಿತವ ತನಿಯಾಗಿಸಬೇಕಂತೆ .

ಅಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ಕಷ್ಟದ ಕೊನೆಗೆ
ಇಷ್ಟಪಟ್ಟದ್ದೆಲ್ಲ ಸಿಕ್ಕಿದ ಗಳಿಗೆ
ಮತ್ತೂ ಒಂದಷ್ಟು ಬೇಕೆನುತ್ತದೆ. .

ತಣಿಸಿ ಒಳಗೊಳಬೇಕೆಂದು ,
ಮಣಿದು ಒಳಗಾಗಬೇಕೆಂದು
ನೀನು ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿದ್ದು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು...
ಬಿಡು ಲೋಕವೇ,
ಈ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಹಾಗೆ.
ಸದಾ ಬಾಯಾರಿರುವ ಮತ್ತು
ಬಾಯಾರಿಯೇ ಉಳಿಸಿಬಿಡುವ
ಮರೀಚಿಕೆಯ ಹಾಗೆ.

Saturday, October 31, 2015

ಇದೆಂಥ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಳು
ಮೂರ್ಲೋಕದೆಲ್ಲ ವ್ಯವಹಾರದ ಕೊನೆಗೆ
ತೀರದುಳಿದ ಒಂದೆರಡೇ ಎರಡು ಗಳಿಗೆ
ಕಳ್ಳಹೆಜ್ಜೆಯಲಿ ನೀನೊಳಗಡಿಯಿಕ್ಕುವಾಗ
ಸುಳ್ಳು ಹೊತ್ತ ಧಾವಂತದ ಆ ಕಣ್ಣು,
ಮಣ್ಣು ಮೆತ್ತಿದ ಕಾಲ ಆ ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟು
ನೋಡುತಾ ಸಹಸ್ರಾಕ್ಷವಾಗಿಬಿಡುವ ಮನಸಿಗೆ
ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ ಅವೆರಡನೇ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುವ ಕನಸು!

ಇದೆಂಥ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಳು
ಮನೆಯ ಗೋಡೆ-ಕಿಟಕಿ-ಬಾಗಿಲ ನಡುವೆ
ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡಿನ ಆತುರ-ಕಾತುರದ ಹೆಜ್ಜೆ ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ
ನಡೆದುಬರುವ ನೆರಳೇ ಆದ ನಿನ್ನ ಯೋಚನೆ
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಸುನಗೆಯ ಕಚಗುಳಿ,
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುವ ಬಿಗುಮುಷ್ಟಿಯದಕೆ
ಪ್ರತಿತುತ್ತಲೂ ನಿನಗೊಂದು ಅಮೂರ್ತ ಪಾಲೆತ್ತಿಡುವ ತುರ್ತು;
ನೀನುಣ್ಣದೆ ಅದು ಹಳಸಿಹೋದ ದರ್ದು....

ಇದೆಂಥ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಳು
ನಿನ್ನೆದೆ ಹರವಿನ ವಿಸ್ತಾರ ಹೇಳುವ ನಿನ್ನಕ್ಷರದೀಪ
ಕುಣಿಕುಣಿದೊಮ್ಮೆ, ಸ್ಥಿರ ನಿಂತೊಮ್ಮೆ
ಪ್ರಕಟವಾಗುವ ಬಿಸಿಬೆಚ್ಚನ್ನ ನಿಲುವಲಿ
ನನ್ನ ಛಾಯೆಯೊಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಮಿಂಚುವ
ಗುರಿಯೆಡೆಗಿನ ನನ್ನ ನಡೆಗೆ,
ಆ ಭಾವಧಾರೆಯಡಿ ಇಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟಾದರೂ ತೋಯ್ದು,
ಬರೆವ ಬೆರಳ ಲಾಸ್ಯಕೊಮ್ಮೆ ಲಯವಾಗುವ ಆಸೆ.

ಇದೆಂಥ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಳು
ಸಖ್ಯ ನಿನದು, ಅದರಲಿ ಸೌಖ್ಯ ನನದು
ವಿರಹ ನಿನದು, ಅದರಲಿ ಹೊಳೆವುದು ನಾನು
ಮಾತು ನಿನದು, ಅದರಲಿ ಹುಡುಕುವುದು ನನನೇ ನಾನು
ಕಣಕಣವೂ ಆವರಿಸಿರುವ ನಿನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಇದಕೆ
ಮುಂದೊಮ್ಮೆ ಹುಟ್ಟುತಾ
ನಿನ್ನ ಕರುಳಕುಡಿಯೋ, ಹೆತ್ತ ಮಡಿಲೋ, ಒಡಹುಟ್ಟೋ
ಒಟ್ಟಾರೆ ಸದಾ ನಿನನಾವರಿಸುವ ಬಂಧವಾಗುವ ಗುಂಗು! 
ಬಯಲಾಗುವ ಬಯಕೆಯ ಮೈತುಂಬ
ಹುಸಿಸೋಗಿನ ಹಸಿಹುಣ್ಣು!
ಗೋಡೆಯೆಬ್ಬಿಸುವ ಕಾಣದ ಕೈತುಂಬ
ಬಲುಚುರುಕಿನ ಎಚ್ಚರಗಣ್ಣು!

ಸುಲಭವಲ್ಲ ಬಯಲಾಗುವುದು!
ಸಿಗದೆ ಬಿಡುಗಣ್ಣ ಹುಡುಕಾಟಕೆ,
ದಕ್ಕಿದರೆ ಕಡುನಿದ್ದೆಗೂ ದಕ್ಕೀತು.
ಗೋಡೆಗಳ ಬಲುದಟ್ಟ ನೆರಳಲಿ
ಕಾಣ್ಕೆಯೊದಗಲೊಲ್ಲದು;
ಕುರುಡಾಗದೆ ಬೆತ್ತಲಾಗುವುದಾಗದು.

ಕ್ಷಣವೊಂದು ಸಾಕು,
ಭಾವತುಣುಕೊಂದು ಸಾಕು,
ಗಾವುದದಾಚಿನ ಪುಟ್ಟ ಪಿಸುಮಾತು ಸಾಕು
ಬಯಲಲೆಬ್ಬಿಸಿಯಾವು ಆಯ-ಆಣೆಕಟ್ಟು
ಬೆತ್ತಲಿಗುಡಿಸಿ ಭಯ-ಸಂಶಯ-ಸಿಟ್ಟು
ತಪಭಂಗ, ಗುರಿಭಂಗ,
ಭರವಸೆಯ ಪ್ರಾಣಭಂಗ!

ಬಯಲಾಗುವ ಬಯಕೆಯೋ ಹುಟ್ಟಾರೋಗಗ್ರಸ್ತ!
ಕುಯ್ದು ಭಾವ
ಹುಯ್ಯಬೇಕು ಜೀವ!
ಹುಡಿ ಮಾಡಿ, ಅರೆದು ನಸೆ ಮಾಡಿ
ನನ್ನತನವ, ಹಚ್ಚಬೇಕು ಲೇಪ.
ಬಯಕೆ ಕಣ್ಬಿಟ್ಟಾಗಲೆದುರಿಗೆ
ಗೋಡೆಯೆಬ್ಬಿಸುವ ಕೈಯ್ಯ ನೂರು ಹಸಿವೆ,
ಬಲಿಯಾಗಬೇಕು ಸ್ವಂತಿಕೆ.

ಅಲ್ಲೊಂದು ಆಗ ಕೊನರೀತು
ಎಲ್ಲ ಬಿಚ್ಚಿಡುವ
ನಿರ್ಭೀತ, ನಿರ್ಲಜ್ಜ, ನಿಸ್ಸಂಶಯ ಶಕ್ತಿ!
ಬಾಗಲೂ ಕಲಿಸಿ
ಎತ್ತಲಾಗದಷ್ಟು ಬಾಗಿಸಿ
ಮತ್ತೆ ತಲೆಯೆತ್ತುವುದನೂ ಕಲಿಸುವ
ಅಪೂರ್ವವೊಂದು ಗುರು ಪ್ರೀತಿ!
ಮತ್ತೆಲ್ಲ ಮರೆಸಿ, ಮರೆಯಾಗಿಸಿ
ಬರೀ ಸೊಗದ ಬೆಳಕಲೇ
ಬದುಕಿಸಿಬಿಡುವ ಅಸೀಮಭಕ್ತಿ!

Saturday, October 10, 2015

ಹಬ್ಬದೆಯೂ ಚಪ್ಪರ
ಜಾಜಿಯರಳೊಂದು ಮೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡಿದ ಕಂಪು.
ಬಣ್ಣದ ಸಂತೆಯಿಂದದೆಷ್ಟೋ ದೂರ
ಹಲಬಣ್ಣ ರೆಕ್ಕೆಗೆ ತಾನೇ ತಾನಂಟಿದ ಹೊಳಪು.

ಅದೇ ಬಿಮ್ಮನೆ ಬೆಳಗು
ನಡುವಯಸಿಗೆ ಕಾಲಿಡುವ ನಿಶ್ಶಬ್ದ ಹೊತ್ತು
ಸ್ತಬ್ಧಗಾಳಿ, ಕಂಪು-ರೆಕ್ಕೆಬಡಿತವಂಟಿಸಿಕೊಂಡು
ಮೈಗಡರಿದ್ದು ನಿನ್ನೆಗಳಾವುವೂ ಕಂಡಿರದ ಮತ್ತು!
ಅದೇ ಅಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಇಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಟುವ್ವಿ ಹಕ್ಕಿ
ನಡುನಡುವೆ ಕಾಗೆಯಷ್ಟೆ ಮುರಿದ ಮೌನವೂ
ಭ್ರೂ ಮಧ್ಯೆ ನೇರಳೆಸುಳಿ ಸ್ಪರ್ಶದ ಹಾಗೆ!

ಅದೋ
ಒಂಟಿ ಕಾಂಡದ ಸಿರುಟ ಹೊರಟ ಸೀಬೆ ಮಾಗುತಿದೆ.
ಮೂಲೆಯ ಮುರುಟಿದ ಕರವೀರದಲೊಂದು ಮೊಗ್ಗು!
ಬಾಡಿದ ತುಳಸಿ ತಲೆ ತುಸುವೇ ಎತ್ತಿ ನಿಂತಿದೆ.
ಚಿಗುರು ದಂಡೆಯ ಹಸಿರಲೆಲ್ಲ ಕೆಂಪರಳಿಸುವ ಹಿಗ್ಗು!

ಕರೆದಿರಲಿಲ್ಲ, ನೀನು ಬರುವ ಸುಳಿವಿರಲಿಲ್ಲ.
ಕದ ನೂಕಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲಿದ್ದ ಇದ್ದಿಲೆಲ್ಲ ಬಂಗಾರ!
ಪುರುಷನೆಂದು ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು ಪರುಷವನ್ನೇ?!

ಹರವಾದ ಬಯಲ
ಕಡು ಮೋಡದಡಿಯಲ್ಲಿ
ಗರಿಬಿಚ್ಚಿದ ನವಿಲ ಕಣ್ಣೊಳಗಿನ
ಹೊಳಹಾಗಿದ್ದೇನೆ;
ಕನವರಿಸುತ್ತಲೇ ಹೀಗೆ ಬದುಕಿಬಿಡುವೆ.
ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ
ಕೊರಡು ಕೊನರುವ,
ನೀ ಬರುವ ಹೊತ್ತು
ಮತ್ತು ಹಿಂತಿರುಗುವ ಹೊತ್ತು
ಹೀಗೇ ಮುಂದೆ ಹೋಗುತಿರಲಿ...

Tuesday, October 6, 2015

ಸಂಜೆಮಲ್ಲಿಗೆ ಅರಳಿ
ಮುಗಿಲಮಲ್ಲಿಗೆಯುದುರುವ ಹೊತ್ತು,
ಗಾಳಿ ತಂಗಾಳಿಯಾಗಿ
ಬಾನು ಬಣ್ಣದೋಕುಳಿಯಾಡುವ ಹೊತ್ತು,
ನೀನು ಹಾಗೆ ಬಂದು
ಹೀಗೆ ಹೋಗಿಬಿಡುವೆ.

ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತಿನ ಜಾಡಲೇ
ಹಣೆಹಚ್ಚಿ ಹೋಗಿಬಂದ ನೋಟ
ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡು ಪುಳಕ; ನಲ್ನಗೆಯ ಮಾಟ!
ಜಗ ನನ್ನ ಸುಳ್ಳುಸುಳ್ಳೇ ನಗುವ ಸುಳ್ಳಿಯಂತು.
ಸುಳ್ಳೆಂದೂ ನಗೆಯಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ
ತಿಳಿಹೇಳುವ ಪರಿಯೆಂತು?

ವಿರಹದ ಸವಿಯೊಂದೆಳೆ ಪಾಕದಲದ್ದಿ
ಕತ್ತಲು ಬೊಗಸೆದುಂಬಿ ತಂದ
ರಾತ್ರಿಯಷ್ಟುದ್ದದ ಒಂದೆಳೆ ನಿದ್ದೆ!
ಲೋಕ ಉದ್ದುದ್ದ ನಿದ್ರಿಸುವ ಎಚ್ಚರಿಲ್ಲದವಳಂತು.
ನಿದ್ದೆಯಲೂ ನೀ ಬಲುಸ್ಪಷ್ಟ; ಕಣ್ಣಲ್ಲದಿನ್ನೇನೂ ಮುಚ್ಚಿರುವುದಿಲ್ಲ
ತಿಳಿಹೇಳುವ ಪರಿಯೆಂತು?

ವಿರಸದೊಂದು ಗುಕ್ಕು ಕಹಿಗುಕ್ಕಿದ ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ
ಭಾವದೆಳೆ ಸಿಕ್ಕಿನಲಿ ಹರಿದ ಧಾರೆ!
ಜಗ ನನ್ನ ದುಗುಡವ ಪಾಪಿಚಿರಾಯು ಅಂತು.
ಹನಿಹನಿಯ ವರ್ಣಚಿತ್ತಾರದಲಿ ಬರಿ ನೀನೇ;
ನೀನಿರುವಲ್ಲಿ ಪಾಪವಿರುವುದಿಲ್ಲ;
ತಿಳಿಹೇಳುವ ಪರಿಯೆಂತು?

ಕಿವಿಯ ಲೋಲಾಕು ಗುನುಗಿನಲಿ
ಸೊಟ್ಟ ಹಣೆಬೊಟ್ಟ ಬಳುಕಿನಲಿ
ಕರಗಿದ ಕಣ್ಕಪ್ಪಿನ ನಾಚಿಕೆಯಲಿ
ಕುಣಿವ ಕೆನ್ನೆಕುಳಿ ಕೆಂಪಲಿ
ಸುಮ್ಮನದುರುವ ತುಟಿಯಲಿ
ನೆನಪಿಗೇ ಬೆವರುವ ಹಣೆಯ ಹನಿಯಲಿ
ಮಾರ್ನುಡಿಯುತದೆ ನೀನಂಟಿಸಿಹೋದ
ಸುಖದ ಹೆಜ್ಜೆಯುಲಿ!
ಸುಮ್ಮಸುಮ್ಮನೆ ನಗುತ, ಉದ್ದುದ್ದ ನಿದ್ರಿಸುತ,
ಮತ್ತೆಮತ್ತಳುತ ನಾನದರ ಜೊತೆಗಿರುತೇನೆ.

ನನಗೀಗೀಗ ನೀನಲ್ಲದ್ದೇನೂ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಲೋಕ ನನ್ನ ಅಲ್ಲದ್ದರಲಿ ಎಲ್ಲ ಮರೆತ ಹುಚ್ಚಿ ಅಂತು.
ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆಲ್ಲ ಮರೆವ ಹುಚ್ಚಲ್ಲದೆ ಬೇರೆಯಲ್ಲ
ತಿಳಿಹೇಳುವ ಪರಿಯೆಂತು?

Sunday, October 4, 2015

ಮಾತು ಮೌನವೆರಡೂ ತಲುಪಿಸುತಿದ್ದುದು ನಿನ್ನನೇ.
ಒಮ್ಮೆ ಗಟ್ಟಿಕಟ್ಟೋಣವಾಗಿ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಒಂಟಿಹಗ್ಗಸೇತು.
ಸರಾಗ ಓಡೋಡಿ ಬರುತಿದ್ದೆ ಬಿಟ್ಟು ಹಗುರ-ಭಾರದ ಪರಿವೆ.
ಒಮ್ಮೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಉಟ್ಟು, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲ ಕಳಚಿಟ್ಟು.

ಮಾತಲಿ ಶಬ್ದಾರ್ಥಗಳು ಉಮೆ-ಪರಶಿವರಾಗುತಾ
ನಾವು ಬಾರಿಬಾರಿ ನಾವಾದೆವು ಒಳಗಿಣುಕುತಾ.
ಒಮ್ಮೆ ಹೆದರಿ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಗರಿಗೆದರಿ.
ಒಮ್ಮೆ ಒಕ್ಕಣ್ಣಲಿ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಮೈಯ್ಯೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣಾಗಿ.

ಮೌನದಲಿ ಮೂರ್ತಾಮೂರ್ತವು ಎದೆಗುಡಿ ಹೊಗುತಾ
ಅರಿವಿನ ಹೊಸಿಲಾಚೆ ಕಣ್ಣಾಚಿನ ಚಿತ್ರವಾದೆವು ಭಾಸವಾಗುತಾ.
ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ದೆರೆದು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಮೈಮರೆತು.
ಒಮ್ಮೆ ನಂಬಿ ತಲೆಬಾಗಿ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ತಲೆದೂಗಿ.

ಹೊತ್ತು ಸವೆಸುವುದೇನೋ ಎಲ್ಲವನೂ!
ಶಿಥಿಲವಾದಂತೆ ಇಂದು ಮಾತು ಮೌನವೆರಡೂ
ಸುಳ್ಳೆನಿಸಿ ಒಮ್ಮೆ ನೀರ್ಗುಳ್ಳೆಯೆನಿಸಿ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ
ಹೆಜ್ಜೆ ನಿಂತ ಹಾಗೊಮ್ಮೆ ಹೂತುಹೋದ ಹಾಗೊಮ್ಮೆ.



Saturday, October 3, 2015

ಅಚ್ಚಬಿಳಿ ಹಗಲು ಕಣ್ಕುಕ್ಕಿತಂತೆ
ಕತ್ತಲರಸುತ ನೆಲಕಿಳಿದಿದೆ ನಕ್ಷತ್ರಸಂತೆ!

ತೊಲೆಯ ತೊಟ್ಟಿಲಿಂದ
ಚಂದ್ರತಾರೆ ಉಯ್ಯಾಲೆವರೆಗೆ
ಬೆಳಕಿಟ್ಟೇ ತೂಗಿದಾಕೆ ನನ ತಂಗಿ
ಸೆರಗ ಗಂಟಲಿ ಕತ್ತಲೂ ಒಂದಷ್ಟು
ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳಂತೆ ನುಂಗಿ ನುಂಗಿ !

ತಕ್ಕ ಹೊತ್ತಿದೋ ಅನುತ
ಬಿಚ್ಚಿ ಗಂಟು
ಹರವಿ ಸೆರಗು
ಹಾದಿ ತೋರುತಾಳೆ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಗೆ
ಅಡಗಿದ್ದ ಕಡುಕತ್ತಲೆಯೆಡೆಗೆ!

ಮಿನುಗುನಗೆಗುಚ್ಚ ತಂದೆದುರಿಡುತಾಳೆ
"ಕಾವಳವೆಲ್ಲೆಡೆಯೂ ಕಳವಳವಲ್ಲ ಕಣೇ..
ಗುಟ್ಟು ನೂರಲಿ ಅಕ್ಕಾ, ಅಡಕದಿಟ ಹೆಕ್ಕಬೇಕು.
ನೋಡದೋ ಕತ್ತಲಲಿತ್ತು ತಾರೆ ಕಂಗಳ ಮಿನುಗು;
ಮತ್ತದರಲಿತ್ತು ಸೆರಗ ಕತ್ತಲೆಯ ನಗು!

ಬಿಡಿಸಿಬಿಡೇ ಗಂಟು.
ಹರವಿಬಿಡೇ ಸೆರಗು.
ಬಿಚ್ಚಿಡೇ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಕತ್ತಲು.
ನಿನದರಲೂ ಒಂದಷ್ಟು ಅವು ಮಿನುಗಲಿ
ಒಂದಿಷ್ಟು ಇವು ನಕ್ಕುಬಿಡಲಿ!"



Tuesday, September 1, 2015

ಅದೇ ಆ ಪಾರಿಜಾತದ ನೆರಳಡಿ
ಕಾಡುವ ಅಂತರದ ಭಾರಕೆ
ನೆಲ ಕೊರೆದು ಕೊರಕಲು
ಹಲ ಧಾರೆ ಬಿಸಿ ಕಣ್ಣೀರು
ನೆಪ ನೆನಪಿನ ಹಾವಳಿ ಮತ್ತು
ನೀನಿಲ್ಲದ ಈ ಹೊತ್ತು

ಮತ್ತದೇ ಪಾರಿಜಾತದ ಹರವಲಿ
ಬಳುಕು ಮೆಲುಗಾಳಿಯಲೆಗೆ
ಹೂವುದುರಿ ತುಂಬಿ ಕೊರಕಲು
ಘಮದಲೆಯ ಒಲವ ಸಿಂಚನ
ನೆಪ ನೆನಪಿನ ಕಚಗುಳಿ ಮತ್ತು
ಅದರೊಡಲ ನಿನ್ನ ಮುತ್ತು

ಇದ್ದಾಗ ಒಲವಲಿ ನೆನೆದು
ಇರದಾಗ ನೆನಪಲಿ ಮಿಂದು
ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣೀರು, ಒಮ್ಮೆ ಪನ್ನೀರು
ಸೆಲೆಯುಕ್ಕುಕ್ಕಿ
ಪಾರಿಜಾತವರಳಿಸಿ
ನಿನನೇ ಕಾಯುವೆದೆ ನೋಡು
ಹೀಗೆ ಸದಾ ಹಸಿಹಸಿರು. 

Tuesday, August 25, 2015

ಸುಳ್ಳುಗಳ ಶರಶಯ್ಯೆ!
ನಂಬಿಕೆಗೆ ಇಚ್ಛಾಮರಣವೊಂದು ವರವಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ.
ಸಾವನಪ್ಪಲಾಗದೆ ಉಳಿವಿಗಾಸ್ಥೆಯಿಲ್ಲದೆ
ಮಿಣುಮಿಣುಕೆನುತಿದೆ ಜೀವಭಾವ!

ತೋಡಿದ ಗೋರಿ ಆ ತುದಿಗೆ,
ಪ್ರಯೋಗಪಶು ಪ್ರೇಮ ಈ ತುದಿಗೆ.
ನಡುವೊಂದಿಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟು ಹಾದಿ,
ನಿಂತಿವೆ ಜೋಡಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಬಲು ಹುಮ್ಮಸ್ಸಲಿ.
ನಗೆಯು ಬರುತಿದೇ ಎನಗೆ...

ನಗುವಿಗೋ ಅಳುವಿಗೋ
ಕಣ್ಣಂತೂ ತುಂಬಿದ್ದಾಗಿದೆ.
ಆಗಸದಂಥ ಬದುಕಿನಗಲ
ಎಲ್ಲ ಗಾಂಭೀರ್ಯ
ಎಲ್ಲ ಸೌಂದರ್ಯ
ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು
ಆಸೆಬಳ್ಳಿ ಪೊಗದಸ್ತು ಹಬ್ಬಿಸಿಟ್ಟು
ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಸುಳ್ಳರಳಿಸಿ
ಮೇಲಷ್ಟು ಮೋಸದ ಘಮವೆರಚಿಬಿಟ್ಟು
ಬೊಗಸೆದುಂಬಿದ ಒಲವೇ,
ನೀನಂದರೆ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲವೇ?
ಹೌದು ನಿನಗದು ಶಾಪವೇ..
ಬಯಸಿದಾಗಲಷ್ಟೇ ಬರುವ ಸಾವು!
ಬದುಕುವಾಸೆಯ ಜೊತೆಗೆ ನೋವು!

Monday, August 24, 2015

ನೀನುಳಿಯದೆ ಹೋದದ್ದು
ನಾ ಮಿಕ್ಕದೆ ಅಳಿದದ್ದು
ಈ ಶೂನ್ಯದೊಳಗೆ
ಲೀನವಾದದೆಷ್ಟೋ ಕತೆಗಳಲಿ
ನಮ್ಮದೂ ಸೇರಿಹೋಗಲಿದೆ.
ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಬರೀ ಶೂನ್ಯವೆಂಬುದು
ಎಷ್ಟನೆಯದೋ ಬಾರಿ ದೃಢಗೊಳ್ಳಲಿದೆ.

ಅಷ್ಟರೊಳಗೊಮ್ಮೆ
ನಿರ್ವಾತದೊಳಗೂ ಉಸಿರಿನ ಪಲುಕು
ನಿರ್ವರ್ಣದೊಳಗೂ ಮಳೆಬಿಲ್ಲ ಥಳಕು
ನೋಟ ಹೆಣೆದ ಚಪ್ಪರ; ನಗೆಬಳ್ಳಿ ಬಳುಕು
ಕೂಟ ನೇಯ್ದ ಕನಸು; ಸವಿನೆನಕೆ ಮೆಲುಕು
ಪವಾಡಗಳ ಮೆತ್ತೆಯ ಮೇಲೊಮ್ಮೆ
ನಡೆದುಬಿಡುವಾ..

ಪ್ರೇಮವೂ ಜೀವಂತ ನಮ್ಮಂತೆಯೇ.
ಪ್ರೀತಿಯೊಂದು ಕಣ್ಣು, ಕಾಮನೆಯೊಂದು.
ಪಟ್ಟಿಯೊಂದಕೂ ಕಟ್ಟದೆ
ದಿಟ್ಟಿದೀವಿಗೆಯುರಿಸುವಾ
ಕತ್ತಲೂ ಹೊಳೆಹೊಳೆವಂತೆ.
ಎಚ್ಚರಾಗಿಸುವ ಸಮ್ಮಿಲನ
ನಿಚ್ಚ ಸಂಕಲ್ಪಿಸಿ ಪ್ರೇಮಿಸಿಬಿಡುವಾ.

ನಾಳೆಯ ಹೆಗಲಲಿ ಮೂಟೆಯಿದೆ.
ಥೇಟ್ ನಿನ್ನೆಗಿದ್ದಂತೆ,
ಇಂದು ಹೊತ್ತು ತಂದಂತೆ.
ಒಳಗಿಣುಕುವ ಧಾವಂತವೂ
ಕೂಡಿ ಕಳೆವ ಲೆಕ್ಕದಾಟವೂ
ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿಟ್ಟು ಕೈಯ್ಯಿತ್ತು ಇಳಿಸಿಕೊಳುವಾ
ಹಗುರಾದ ನಾಳೆಯನೂ ಬದುಕಿಸಿಬಿಡುವಾ..






Monday, August 17, 2015


ಬೇಸರವಿದೆ ನನಗೆ
ನನ್ನೆಡೆಗೆ...

ಕಾಲ ಕಿರುಬೆರಳಿಂದ ನೆತ್ತಿಗೋ
ನೆತ್ತಿಯಿಂದ ಅಂಗಾಲಿಗೋ
ನಿನ್ನ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆಯಳಿಸುತಾ
ನೀ ಸಾಗಿದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ
ನನ್ನ ಕಣ್ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದಕೆ.

ಮನವ ಶ್ರುತಿಮಾಡಿ
ಹೊಸರಾಗ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದ ನನ್ನ
ಉತ್ತುಂಗದಲೊಮ್ಮೆಗೇ
ಶ್ರುತಿಯಿಂದಿಳಿಸಿ
ನನ್ನೆದೆಯನೇ ಮತ್ತೆಳೆದೆಳೆದು
ಶ್ರುತಿ ಹೊಂದಿಸುವ ಕೈಗಳಿಗೆ
ಎದೆ ತಂತುವೊಪ್ಪಿಸಿದ್ದಕೆ.

ಸೇದಿ ಸೇದಿ ಆಳದಿಂದಷ್ಟು
ಕೂಪ ಖಾಲಿಯಾಗಿಸುವಷ್ಟು
ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆ ಆವಾಹಿಸಿಕೊಂಡ ನೋವಿಗೆರೆಯುತಾ
"ಅಳಿಸಿದೆನೇ?" ಅಂದಿದ್ದಕೆ
"ಇಲ್ಲ ಕನಸೇ, ಕಸಕೆ ಕಣ್ಣೀರು" ಅಂದದ್ದಕೆ.

ಜೊತೆಗೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯೂ ಇದೆ ನನಗೆ
ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ.
ನೂರು ಮಾತು  ಹೇಳಲಾರದ್ದು
ಒಂದು ಮೌನದಿ ತಿಳಿಹೇಳಿದ್ದಕೆ.

ಇದೋ...
ಹುಡುಕಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ.
ಬರೆವ ಸಾಧನದ ಜೊತೆಗೇ ಅಳಿಸುವದ್ದೂ ಹುಟ್ಟಿದ್ದೀತು.
ಹಣೆಯಿಂದ ಕೆಲ ನಿನ್ನೆಗಳ ಅಳಿಸಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ..

Saturday, August 15, 2015

ನೋಡು ಕಲಿಸಲೆಂದೇ ಇದೆ ಬರೆದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತಳಿಸಿದ ಕರಿಹಲಗೆ.
ಬಲು ಅಂತರವಿರಲಿದೆ ಈ ಬಾರಿ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯೆರಡರ ನಡುವೆ.

ಬೆಳ್ದಿಂಗಳಿದ್ದರೂ ಅಂದು ಈ ಹಿಂದಿನ ಅಂದಿನಂತನಿಸದು.
ಸತ್ಯ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯೆಂದರೆ ಚಂದ್ರನಿರುವಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲವೆಂಬುದು.

ಕಾಯುವುದೂ ಸಾಯುವುದೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಒಂದೇ ಅನಿಸುವುದು,
ಕಣ್ಣಲಿ ಸಂದೇಶ ನಿನದು; ಕೈಯ್ಯಲಿ ಕಾಲ ನನದು ಸೋರಿದಂತನಿಸುವುದು.

ಹೌದು ಅಲ್ಲಗಳ ಲೆಕ್ಕವೂ, ಹೂ ಪಕಳೆ ಲೆಕ್ಕವೂ ಒಂದೇ ಅಂತೆ.
ಬೇಡ, ಮುರಿದು ಲೆಕ್ಕಿಸಲಾರೆ, ಎಚ್ಚರಾಗುವುದಾಗದಿದ್ದರೇನಂತೆ!

ಬೆರೆತು ಕೂತಾಗ ಬೆರೆತಂತೆಯೇ ಅನಿಸುವ ಎಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮವೇ.
ಕೂಗಿ ಕರೆಯಬೇಕಾದಾಗ ಚದುರಿಹೋದೆವೆನಿಸುವುದೂ ನಾವೇ.

ಮೊದಲಲೆಲ್ಲು ನಿಲಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಸರಿಯೇ.. ಕೊನೆಯದಾಗಿಸುವುದಾದೀತೇ?
ಸರದಿ ಬಂದಿರುವುದೇ ಆದರೆ ದೊರೆಯೇ, ಅಲ್ಲೇ ನನ್ನುಳಿಸುವುದಾದೀತೇ?

ನೀನರ್ಥೈಸಿದ ಪರಿ ಇನ್ಯಾರೂ ಕಥಿಸಿರಲಿಲ್ಲ; ನನ್ನ ಮಥಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.
ಹೊಸಹೊಸತು ಶಬ್ದದೊಳ ಅರ್ಥದಂತೆ ಹೊಸಹೊಸತಾಗಿ ನಿನ್ನೊಳ ಹುದುಗುವಾಸೆ.

ಸ್ವಂತವನಡಗಿಸಿ ಈ ಪರಿ ಯಾರೂ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆ ಉಲಿದದ್ದಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ.
ಸಿಕ್ಕಿಬೀಳುವಾಸೆ, ಆಟ ಮುಗಿಸುವ ಹೊತ್ತು ನನ್ನನೇ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡುವಾಸೆ.

ನೀ ಹೇಳಿದ್ದೇ ಆಗಲಿ ನಿನ್ನ ಬಂಡವಾಳದ ಚೀಲದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೇ ಸರಿ
ಖಾಲಿ ಡಬ್ಬವಾಗುಳಿದುಬಿಡುವೆ, ನಿನ್ನುಸಿರು ಬಡಿದಾಗೆಲ್ಲ ಸದ್ದಾದರೂ ನೆನಪಿಸೀತು.

ಲೋಕಕೇನು? ನೂರು ದೀಪ ನೆಲದಲ್ಲಿ, ಅದಕು ಹೆಚ್ಚು ಮಿನುಗುತಾರೆ ಆಗಸದಲ್ಲಿ.
ನಾ ಮಿಂಚುಹುಳ; ಹೇಗೆಹೇಗೋ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಚ್ಚರಿಯ ನೆಚ್ಚಿ ಹೊಳೆದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ..

ಮುನ್ನಡೆಸಲೂಬೇಡ, ಹಿಂದುಳಿಯಲೂ ಬಿಡಬೇಡ; ನೀನೀಗ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದ್ದೀಯ.
ಬಿಟ್ಟರೆ ಕಣ್ಬಿಡುವುದಾಗದು; ಮತ್ತಾಗ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯೇ ಹುಡುಕಿ ಬಂದರೂ ವ್ಯರ್ಥವಾದೀತು..
ನಾನೆಂದರೆ ನಾನಲ್ಲ
ನಾನೆಂದರೇನೂ ಅಲ್ಲ
ಕುಲ-ಜಾತಿ, ಕಾಲ-ಜಾಗಮಿತಿ
ಒಂದೂ ನನದಲ್ಲ;
ನಾನೆಂದರೆ ಹೆಸರಲ್ಲ,
ರೂಪವೂ ಅಲ್ಲ.

ನಾನುಳಿವುದೂ ಇಲ್ಲ
ಮಣ್ಣಿನಾಸ್ತಿ ಮಣ್ಣು ಹೊಗದೆ ಗತಿಯಿಲ್ಲ.
ಸ್ಥಾವರ-ಜಂಗಮಗಳಲಿ, ಆಗ
ಇಹ-ಪರದ್ದೆರಡೂ ನಾಮಗಳಲಿ
ಗುರುತಿಸಿಕೊಳಲಾರೆ;
ಅದಕೇ ಈಗ
ಬಣ್ಣಿಸಿಕೊಳಲಾರೆ.

ನೀ ಕಂಡದ್ದು ಮಾತ್ರ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನನ್ನಲಿ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅವರಲಿ.
ಅದು ಇದೆ,ಇತ್ತು, ಮತ್ತಿರುವದ್ದು ಕೂಡ.
ಹೆಸರು-ರೂಪ, ಸತ್ಯ-ಸುಳ್ಳು
ವಾಸ್ತವ-ಭ್ರಮೆ, ಮಿತಿ-ಸ್ಮೃತಿ
ಯಾತಕೂ ನಿಲುಕದ
ಮತ್ತೆಲ್ಲವನೂ ಒಳಗೊಂಡ
ಅದನ್ನಷ್ಟೇ ನೆಚ್ಚಿಕೋ
ಮತ್ತು ಮೆಚ್ಚಿಕೋ..

ಕಾಲದೊಂದಿಗೆ ಅವಿರತ ಬೆಳೆವದ್ದು
ಅದೊಂದೇ ಜೀವವೇ,
ಇನ್ನೆಲ್ಲ ತೃಣವಾಗುತಾ ಸಾಗುವವು.
ಕೈಗೂಡೀತು;
ಕ್ಷಣವೊಂದು ಕೃಪೆ ಮಾಡಿದಾಗ
ಅರಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಪ್ರಶ್ನಿಸದೆ,
ಕರಗಿಹೋದಾಗ ಉಳಿಯದೆ.
ಹಾಗೆ,  ಆಗ, ನಾನಲ್ಲ, ನೀನಲ್ಲ
ಪ್ರೀತಿ ಬದುಕ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡೀತು;
ಮತ್ತು ಬದುಕು ಪ್ರೀತಿಯ.
ಹೀಗೆ ಅಮರವದರ ದೇವಕಣದಲಾದರೂ
ಬದುಕುಸಿರಾಡಿದ ಕುರುಹುಳಿದೀತು.

ಎಲ್ಲಕ್ಕು ಎತ್ತರದ,
ಆದರೂ ಕೈಗೆಟುಕಿದ
ಅನುಭೂತಿಯೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದು
ಒಂದೆರಡು ನಿದ್ದೆಯಿಂದೀಚೆಗೆ
ಅಥವಾ ಒಂದೆರಡು ಎಚ್ಚರದಿಂದೀಚೆಗೆ
ಕತ್ತಲಕೂಪದ ಭಯವೀಗ!

ಆಗೆಲ್ಲ ಜಗದ ಕಣ್ಣಲಿ
ನನದೇ ಬಿಂಬ, ಸುಸ್ಪಷ್ಟ ..
ನಿದ್ದೆಯಂಥದೇ ಮಾಯೆಯೊಂದು
ಮುಳುಗಿಸಿ ತನ್ನೊಳಗೆ, ಮತ್ತೆ ಹೊರಗೆಸೆದು
ಈಗ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳುವುದಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ,
ಅಡಗಿಕೊಳಲೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಾದ ಭಯ!

ಈಗೀಗ ನೀನು ಎನುವೆಲ್ಲವೂ
ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ಕಣ್ಣು, ಪರೀಕ್ಷಿಸುತಿವೆ.
ಮೈಮನ ಬಿಚ್ಚಿದೆದೆಯಲಿ ಹರವಿಡುತಿದ್ದೆ;
ಗುಟ್ಟಿಗೊಂದು  ಒಳಗೆಡೆಯಿರದೆ,
ತೆರಕೊಳಲೂ ಆಗದ ವಿವಶತೆ!
ಅಮೃತದಂಥ ಸತ್ಯವೊಂದು ಬಿಸಿತುಪ್ಪವಾದ ಭಯ!

ನನ್ನೊಳಗೊಂದು ಹೊಸಗುಮ್ಮ
ಆಕ್ರಮಣದಾಚೆಗೆ ಗೆದ್ದು, ಮುದ್ದು ಮಾಡುತಾವರಿಸಿ
"ನೀನಿನ್ನು ನೀನಲ್ಲ, ನಾ" ಎನುತಿದೆ.
ನನ್ನೊಳಗಿನ ನಾ, ಹಳೆಯ ಮಬ್ಬುಚಿತ್ರ
ಮುರಿದ ಗಾಜುಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗಿನ ಪಟ;
ಒಳಪೀಠದಿಂದ ನೇರ ರಸ್ತೆಬದಿಗಿಳಿವ ಭಯ!

ಅಯ್ಯಾ ,
ಅಮೃತಗಳಿಗೆಯೇ ನನಗೇ ಹೇಗೊಲಿದೆ?
ನಾನೋ ಶುದ್ಧ ನರಮಾನವ!
ಬಿಳಿ-ಕಪ್ಪು ಬೇರ್ಪಡಿಸುತಾ ನರನಾಡಿಯೂ
ಮಿಳಿತ ಚೆಲುವಿನೆಡೆ ಅಬೋಧ!
ಹೊಸ್ತಿಲೊಳಹೊರಗೆ
ಬಿಡದಾಡುವ ಲೋಲಾಕು!
ಎಲ್ಲಿ ಖುಶಿಯ ನೆರಳು ಭಯವೋ
 ನಾನಿದೋ ಆ ಸಮಾಜದ ಕೂಸು.

Monday, August 10, 2015


ನಿಜವೇ..
ಅದುಮಬಹುದು
ಭಾವಮೊಗ್ಗರಳದಂತೆ, ಹಾಡು ಹುಟ್ಟದಂತೆ,
ಜೀವಸೆಲೆಯದು ನಿನ್ನಂತರ್ಜಲದ ವಶ!
ಚಿವುಟಬಹುದು
ಮುನ್ನುಗ್ಗದಂತೆ, ಇನ್ನೆತ್ತರಕೇರದಂತೆ,
ಬುಡದಿಂದ ತುದಿವರೆಗೆ ನಿನ್ನೆಡೆ ಬಾಗಿದೆ ಕಾಂಡ!

ಆದರೆ
ಮುರುಟಿಸಲಾರೆ ಬೇರು
ಉಳಿಯದಂತೆ, ಅಲ್ಲೇ ಹಬ್ಬದಂತೆ,
ಅದಾಗಲೇ ನನ್ನಾತ್ಮದೊಳಗಿಳಿದಿದೆ ನೋಡು!
ತಡೆಯಲಾರೆ ಶಕ್ತಿ
ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ ಮೆಲ್ಲ ಅದೃಶ್ಯ ಚಿಗುರದಂತೆ,
ಅದಾಗಲೇ ನನ್ನಸ್ತಿತ್ವದ್ದಾಗಿದೆ ಕುರುಹು! 

ಅಯ್ಯೋ!
ನೀ ಬಂದಿರುವುದು ಸ್ನೇಹದಾವರಣದೊಳಗೆ,
ಅದಾಗಲೇ ಇಹದೆಲ್ಲ ಮೀರಿ ಚಿರಾಯುವಾಗಿಯಾಗಿದೆ  ಬಿಡು..

Sunday, August 9, 2015

ಉಸಿರೆರೆದು ಪೊರೆದಿದ್ದೆ.
ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೊತ್ತುತಂದ
ಹತ್ತುಹಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತಾಗುತಲೂ
ತೋಟದೊಳಗೊಂದೂ
ಹೂವರಳಲಿಲ್ಲ.
ಕಾಲವುರುಳುತಾ
ಕೆಲ ಗುರುತುಳಿದವು, ಕೆಲವಳಿದವು.
ಕಾಯುತಿದ್ದೆವು ನಾನೂ ತೋಟವೂ..
ನೀ ಹೊಕ್ಕ ಹೊತ್ತು ಕಾಲ ಮೈನೆರೆದಿತ್ತೇನೋ!
ಬಸಿರುಟ್ಟು ಹೂ ಬಿಟ್ಟಿತು .

ತನು ನಿನ್ನದು ಜೀವನ ನಿನದು ಎನಲಾರೆ ದೊರೆಯೇ
ಅಮಿತ ಮನದ ಪ್ರಶಸ್ತ ದಿಕ್ಕಲಿ
ಹಚ್ಚಿದೊಂದು ಅದೇ ಹೂಬೇಲಿಯೊಳಗೆ
ಹೂಮಾಡು, ಹೂ ನೆಲದ ನಡು
ಕಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ ನಾಕು ಗೋಡೆ
ಬೆಚ್ಚಗಿರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಒಳಗೆ,
ಮತ್ತದೇ  ಹೂವೆರೆದು ಪೂಜಿಸಿದ್ದೇನೆ ನಿನ್ನ.

ಎಂದಿಗಾದರೂ
ಹೂ ಸೋಕಿದರಿವಾದರೊಮ್ಮೆ
ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಎಲ್ಲ ಆಲಿಸು..
ಉಸಿರೆರೆದ ತೋಟದ
ಘಮ ಕೇಳಿದರೆ ಗುರುತಿಸಿಕೋ.
ಅದೇ ನಾನಾಗಿರುತ್ತೇನೆ..
ಎಂದೋ ನಿನಗರ್ಪಿತ,
ನಿನ್ನಲೇ ಮೈಮರೆತ ಅದೇ ನಾನು..

Saturday, August 8, 2015

ಅದೋ ಆ ಸಂದೇಶ ಬಂದಂದು  ಸಂಜೆಮಲ್ಲಿಗೆ ನಸುನಸುಕಲಿ ಅರಳಿತ್ತು;
ಮನದಂಗಣ ರಂಗುಪಡುವಣ, ದುಂಬಿರೆಕ್ಕೆ ಹಾಡುಗಬ್ಬ!
ಅದರಿಂದೀಚೆಗೆ ಸಂಜೆಗಷ್ಟೇ ಅರಳುತಿದೆ;
ಹಾಗೆ ಹೊತ್ತುಗೊತ್ತದಕೂ ಗೊತ್ತು.

ಮುಂದೊಮ್ಮೆ ಬಿರುಬಿಸಿಲ ನಡು ಸುಮ್ಮಸುಮ್ಮನೆ ಮೋಡ ಸುರಿದಿತ್ತು
ಕಣ್ಣಿನಂಗಳ ಪಸೆಪಸೆ, ಮಳೆಬಿಲ್ಲಿನ ಬಣ್ಣಗಬ್ಬ!
ತುಸುವೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೋಡ ಚದುರಿತ್ತು;
ಕಾಲನಿಯಮವದಕೂ ಗೊತ್ತು.

ಪಾರಿಜಾತದ ಗೆಲ್ಲಿನ ಹಕ್ಕಿಗೂಡಲಿ ತತ್ತಿಯೊಡೆದು ಮರಿ ಮೂಡಿತ್ತು.
ಬಾಳಿನಂಗಳ ತುಂಬುಭರವಸೆ, ಬೆಳ್ದಿಂಗಳ ಹುಣ್ಣಿಮೆಹಬ್ಬ!
ಮರಿ ಹಾರಿ ಗೂಡುರುಳುವ ಭಯದಲೇ ಈಗೀಗ ಬೆಳಗಾಗುತಿದೆ;
ನನಗೆ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಗೊತ್ತು.

Tuesday, July 28, 2015

ಬೇಸರದ ಕಡಲಲಿ
ನಗೆ ಹೊತ್ತು ತರುತಿದೆ
ಜೀವಂತ ದೋಣಿ!
ತಿರುತಿರುಗಿ ಹೊರಳಿ ಮರಳಿ
 ಮತ್ತರಳುವ ಹೊಸ ಹೂನಗೆ!
ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲದ ಕಡೆಯೂ
ಸಣ್ಣ ಗಮನ ಕರೆದರೂ ಸಾಕು
ಫಳ್ಳನೆ ಮಿಂಚಬಲ್ಲ ಮೆಲುನಗೆ!
ಸಪ್ತವರ್ಣ ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟುಕೊಂಡ
 ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಕು ನಸುನಗೆ!
ಒಡಲಿಂದ ಹೊಮ್ಮಿದ
ಹಸುರು ನಿನ್ನೆಗಳ
ಒಣಕಾಷ್ಠಗಳೆಷ್ಟೋ..
ಒಂದೇ ಹಕ್ಕಿರೆಕ್ಕೆಯಾಡಿದ
ಸಂದೇಶ ಸಾಕು
ಸರಿಹೋಗಲಿದೆಯೆಲ್ಲ
ಅನುತಾ ಬರುವ ಚಂದ ನಗೆ!
ಸೆಳೆವಿಲ್ಲ, ಸುಳಿಯಿಲ್ಲ,
ಗುರಿಯದೊಂದು ವಿಳಾಸವಿಲ್ಲ..
ಆದರೂ ಪಯಣದಲಿ
ದುಗುಡ, ಬೇಸರವಿಲ್ಲ.
ದೋಣಿಯಿದೆ, ಹುಟ್ಟು ಇದೆ,
ನೀರಿದೆ, ಒಳಗಷ್ಟು ಕಸುವಿದೆ,
ಜೊತೆಗೊಂದು ಸಾಂಗತ್ಯ,
ಮತ್ತೆ ಕರೆದಾಗ ಬರುವ ನಗೆ,
ಒಟ್ಟಲ್ಲಿ ಬದುಕೆಂದೂ ಬರಡಲ್ಲ.. 

Saturday, July 18, 2015

ಇನ್ನೆಂದು?

ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಮತ್ತು ನಡುವಿನಷ್ಟು ದಿನಗಳಲೂ
ಸಮಾನ ಹೊಳೆವ,
ಸೂರ್ಯ, ಚಂದ್ರ, ತಾರೆಯಂಥದ್ಯಾವುದೂ ಅಲ್ಲದ
ನೀನೆಂದರೆ ಬರೀ ನೀನು ನನಗೆ.
ಬೆಳಕಿರದಲ್ಲಿ ಕುರುಡು ಕಣ್ಣು
ಬೆಳಗಲಿ ಅರಳುವ ಕಣ್ಣು
ಒಳಗೊಂಡಿರುವುದು ಬರೀ ನಿನ್ನ ಬಿಂಬವನ್ನು.
ಮಾತಾಗುತಾ ಮತ್ತೆ ಮೌನವಾಗುತಾ
ನಗುವುದು ನೀನಿತ್ತ ಸೊಬಗನ್ನು,
ಅಳುವುದಾದರೂ ನೀನಿತ್ತುದೇ ಅಳಲನ್ನು.
ಮುನಿಸು ಹೇಗೆ ಅಡಗಿಸೀತು ಹೇಳು
ನಿನ್ನೆದೆಯ ಹರವಲ್ಲಿ ನಾ ಬಿತ್ತಿದ ಮುತ್ತು
ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಅರಳಿಸಿದ ಹೂವನ್ನು?
ನೋಡು,
ಅದ್ಯಾರದೋ ಒಲವು, ಯಾರದೋ ನೋವು
ಯಾರದೋ ಅಸಹಾಯಕತೆ, ಅದ್ಯಾರದೋ ಮಿಲನ
ನನ್ನೊಳಗೆ ಕೋಪವ ಮೀಯಿಸಿದವು.
ಕೊಳಕೆಲ್ಲ ಕಳೆದು ಮತ್ತೆ
ಮಳೆಬಿಲ್ಲಿನಷ್ಟು ಚಂದವುಟ್ಟಿದೆ ಕೋಪ,
ಆದರೂ ನಳನಳಿಸುತಿಲ್ಲ ಪಾಪ!
ಹೇಳು,
ಮೆಲುವಾಗಿ ಇನ್ನೆಂದು
ಬೊಗಸೆಯಲೆತ್ತಿ ಚುಂಬಿಸಿ
ಕಳೆಗುಂದಿದ ಕೋಪವ
ನಾಚಿಕೆಯಲಿ ಹೊಳೆಯಿಸಿ ಕೆಂಪಾಗಿಸಲಿರುವೆ? 

Saturday, July 11, 2015

ಸಂಜೆಯೊಂದು ಚಡಪಡಿಸಿ
ರಾತ್ರಿಯ ಮಡಿಲಲಿ
ಉಸ್ಸೆಂದು ಕುಸಿದು ಕೂತಾಗ
ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಗುಟ್ಟುದುರಿದವಲ್ಲ!?
ಹುಡುಕುತಾ ಕಳಕೊಂಡದ್ದು,
ವರ ಸಿಕ್ಕಿತು ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದು..
ಸಮೀಪಿಸುತಾ ತೀರವೆರಡು ಕಾಲಡಿ ಕಂಡದ್ದು,
ಕೂಡಿದೆವು ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದು..
ತೆರಕೊಂಡು ಬಯಲಾದೆವೆನಿಸಿದ್ದು
ತೋರುಬೆರಳುಗಳಲಿ ಮೆಲ್ಲ ಚೈತನ್ಯವುಕ್ಕಿದ್ದು


ಕುಶಲ ಕಲೆಗಾರ ಬೆಳಕು
ತೋರಿ ತುಸುವೇ
ಅದೆಷ್ಟೊಂದು ಮರೆಯಿರುವಂತೆ
ಹಾಡಿತು, ಕುಣಿಯಿತು, ವರ್ಣಿಸಿತೂ ಕೂಡ.

ಸಂಜೆಯಲಷ್ಟು ಬಿಸಿಲೂ ಇತ್ತು
ಮತ್ತಿಷ್ಟೇ ಮಳೆ ಹನಿದಿತ್ತು.
ಬರಬೇಕಿತ್ತು ಮಳೆಬಿಲ್ಲು
ಕಾಯುತಲೇ ಹೊತ್ತು ಸುಸ್ತಾಗಿತ್ತು.

ಗೊಂದಲದ ಕಂಗಳು
ದಣಿದು ಸುಮ್ಮನಾದವು.
ಸಂಜೆಯೀಗ ತೆಪ್ಪಗೆ ಕರಗಿ ಕತ್ತಲ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ
ಮತ್ತು ಕತ್ತಲೇ ಎಲ್ಲ ಸ್ಪಷ್ಟ ತೋರಿಕೊಟ್ಟಿತು.

ಭಾರದ ಗುಟ್ಟುಗಳಿಗೀಗ
ಈ ಜೋಳಿಗೆಯಲ್ಲದೆ ಗತಿಯಿಲ್ಲ.
ಜತನ ಗಂಟು ಕಟ್ಟಿಕೊಳಲೇಬೇಕು.
ಮುಂದೊಮ್ಮೆ ಪುರ್ರನೆ ಹಾರುವ ಹಗುರ ಚಿಟ್ಟೆಗಳಾದಾವು.
ಕಾಯಬೇಕು ಹಗುರಾಗಲಿಕೆ
ಸತ್ಯ ಅರಗಿಸುವಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಗಟ್ಟಿಯಾಗುವವರೆಗೆ...

Thursday, July 9, 2015

ಅದೆಷ್ಟೋ ಚಂದದ ನಿನ್ನೆಯೊಂದು
ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲಿ ಎಲ್ಲ ಹೊತ್ತೊಯ್ದು
ಬೋಳುಬೋಳಾಗಿಸಿದ
ಅಷ್ಟೊಂದು ಚಂದವಲ್ಲದ
ಮೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡುವ ಇಂದಿನ
ಕತೆ ಹೇಳುತಿರುವ ಮಿಶ್ರವರ್ಣದ ಸಂಜೆಯಲಿ
ಒಂದಷ್ಟು ಸಾಮಾನು ಹೊತ್ತುತಂದೆ
.


ಬೆನ್ನುಗಳಿಗೇ ಅಂಟುತ
ಸದಾ ಕಸವೆಂದು ಸುಳ್ಳಾಡುವ
ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಗೊಂದು ಅಪೂರ್ವ ನಿದ್ದೆಯಂಟಿಸುವ ಗೋಂದು..
ಬಿಟ್ಟುತೆರಳುವ ಗಳಿಗೆಯನಷ್ಟೇ ಹಾಡುವ ಕಂಠಕೆ
ಏಕಾಂತನಾದದ ರುಚಿ ಹತ್ತಿಸುವ
ಒಳಯಾನ ರಾಗದ ಆರೋಹ ಅವರೋಹ...
ನೀನು ಮತ್ತು ನಿನ್ನೆಯೊಡಲಿಂದ ನಿಷ್ಫಲ ಕ್ಷಣ ಹೆಕ್ಕಿ
ಮಾರ್ಗನಕಾಶೆ ಬರೆವ ಭಾವಕೆ,
ಅನುಸರಿಸುವ ಕಾಲಿಗೆ
ನಿಂತಲ್ಲೇ ನಿಲಿಸುವ ಸರಪಳಿ..
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ವರ್ಷದ ಸೂಚನೆಗೇ
ನಂಬಿ ನವಿಲಾಗುವ ಹೆಜ್ಜೆಗೊಂದು
 ಮಳೆಹನಿ ಪೋಣಿಸಿದ ಗೆಜ್ಜೆ..

ಹೋ... ಸಾಕಷ್ಟಾಯಿತು!
ಒಳಗೆ ನಗೆಯ ಉದ್ಯಾನಕೆ ಬಿತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ನಿನಗಿದೋ ಸ್ವಾಗತ ಒಲವೇ,
ಕಣ್ಣಿಂದ ನೇರ ಬೇರಿಗೇ ಹಾದಿಯೂ ಆಗಿದೆ.
ಇನ್ನೊಂದೊಂದು ಹನಿಯೂ
ಹೂವರಳಿಸುವ ಹೊತ್ತು ದೂರವಿಲ್ಲ.
ತಾನರಳಿಸಿ
ಅವಳೊಡಲಿಗುದುರಿಸಿದ
ಪಾರಿಜಾತದ ಅರೆಬಿರಿದ ಮುಗುಳಿನಂದಕೆ
ತೃಪ್ತ ನಗುತಿದ್ದ ಭೂಮಿಯ
ದೂರದಾಗಸದಲಿ ಕೂತು ತಾ ಕೇಳುತಾನೆ..
"ನಾ ಸೂರ್ಯ, ಸುತ್ತ ನಭೋಮಂಡಲ..
ಒಂದಷ್ಟು ಗ್ರಹ,
ಮತ್ತೆಷ್ಟೋ ಉಪಗ್ರಹ,
ಲೆಕ್ಕ-ಪತ್ತೆಯಿಲ್ಲದಷ್ಟು ನಕ್ಷತ್ರ;
ಒಂದೊಂದಕೂ ಒಂದೊಂದು ಪಾತ್ರ,
ಕಾಣುವ, ಕಾಣದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಉರಿವ ಗೋಲ,
ನುಂಗುವ ಕುಳಿ,
ಇನ್ನೆಷ್ಟೋ ತುಂಡು ಕಾಯ,
ಧೂಮಕೇತುಗಳು!
ಅನವರತ ಸುತ್ತುತಲೇ
ನೀನೆಲ್ಲ ಕಂಡೇ ಇರುವೆ.
ಹೇಳೇ ಜಗದ ಕಾಲಡಿಯ ನೆಲವೇ,
ನಿನಗೂ ನಕ್ಷತ್ರ, ಗ್ರಹ, ಉಪಗ್ರಹಗಳಾಸೆಯಿಲ್ಲವೇನೇ?"
ಭೂಮಿ ಕಿಲಕಿಲನೆ ನಗುತ್ತಲೇ
ಮತ್ತೆ ಧೋ ಎಂದಳುತ್ತಲೇ
ಎಂದೂ ಎಟುಕದವನ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸುತ್ತುತ್ತಾಳೆ.
ಅವಳಿಗಿನ್ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ,
ಅಳಿಸಲಿಕೂ ನಗಿಸಲಿಕೂ...

ಅವಳ ಕಾಲದ ಬೊಗಸೆಯಲೀಗ
ರಾತ್ರಿಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ.
ಆಗಸದ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ಕಪ್ಪುಕಡಲಲಿ
ಅವ ಸ್ಖಲಿಸಿದ ಬೆಳಕ ತುಂಡು
ಬಿದಿಗೆ ಚಂದ್ರಮನ
ಹೊತ್ತುತರುತಿತ್ತು ಕಿರುದೋಣಿ
ಮತ್ತುಲಿಯುತಿತ್ತು ಮೆಲುದನಿ..
ರಾಗಭಾವವದರ ಘಮವೊಂದು
ಅವಳಾಳದಲಿ ಅರಳಹೊರಟೆಲ್ಲ
ಮೊಗ್ಗುಗಳೆದೆ ತುಂಬುತಿತ್ತು..
ಎಲ್ಲವೂ ಎಲ್ಲವನೂ ಕೊಡುಕೊಳುತಿರುವಂತೆ...
ನಿಧಾನ ಲೋಕ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯೆಡೆಗೆ ನಡೆಯುತಿತ್ತು.

Wednesday, July 8, 2015

ಒಳಗಿಲ್ಲೊಂದು ತಳವಿರದ ಬಾವಿ
ಕೊರೆದು ತಣ್ಣನೆ ನಡೆದು ಹೋದವನೇ
ಅಷ್ಟುದ್ದಗಲದ ನೀರ ನಡುವೆಯೂ
ಉಕ್ಕುಕ್ಕಿಸಿ ಜ್ವಾಲೆ ಕುದಿವ ದಾಹ!
ಉರಿಯ ಶಮನಕ್ಕೇನು ಮಾಡಲಿ?

ಬರಲೇನು ಅನ್ನುತ್ತಾ
ಉದ್ವೇಗದ ಬಿರುಗಾಳಿಯ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿ
ಅತ್ತತ್ತ ಸಾಗಿಹೋದವನೇ,
ಕಿತ್ತೆಲ್ಲ ಬಿಸುಡುತಿರುವ ಅದರ
ಶಾಂತಿಗ್ಯಾವ ಮಂತ್ರ ಪಠಿಸಲಿ?

ಅಳಬಾರದು ಅನುತಾ
ಭೋರ್ಗರೆವ ಕಡಲ ಬಯಲಸೀಮೆಯ ಕಣ್ಣಿಗಿಳಿಸಿ
ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂಕಟ ಬಿತ್ತಿಹೋದವನೇ,
ಒತ್ತರಿಸಿ ಬರುತಾ ಸಭ್ಯತೆಯದೆಲ್ಲ
ಪರಿಧಿ-ಮಿತಿ ಅಳಿಸುತಿರುವ ಉಬ್ಬರಕ್ಯಾವ ತಡೆ ತರಲಿ?

Tuesday, July 7, 2015

ಆಗೆಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕದಿತ್ತು ಜಗತ್ತು
ನೀ ಕೇಳಿಸುವಷ್ಟು ನಾ ಬೆಳೆದಿರದ ಹೊತ್ತು.

ಕರಿಬಂಡೆ; ಮತ್ತಾಗೆಲ್ಲ ಹೀಗಲ್ಲ, ಬಿರುಮಳೆ.
ಪಾಚಿ ಮತ್ತು ಹೂವಷ್ಟು ಮಿದು ಹೆಜ್ಜೆ.
ಬಿಡದೆ ಸರಸರ ಹತ್ತಿಳಿಯುತಾ
ಜಾರಿ, ಸಾವರಿಸಿ, ಬೀಳದೆ ತುದಿಗೇರಿ
ಮತ್ತಿಳಿದು ಸಂಜೆಗೆ ಮನೆಹೊಗುವಾಗೆಲ್ಲ
ಕ್ಷಣವೊಂದೊಂದೂ ನಾ ನನ್ನೆದುರೇ ಇರುತಿದ್ದೆ.

ಅಜ್ಜನದೊಂದು ಅಲ್ಲದ್ದೊಂದು ಗದ್ದೆಯೆರಡು,
ಸಪೂರ ಹುಣಿಯೊಂದು ನಡು.
ಮತ್ತಾಗೆಲ್ಲ ಹೀಗಲ್ಲ, ಬಿಡದ ಆಟಿಯ ಮಳೆ
ಉಕ್ಕಿ ಹರಿವ ನೀರು ಅತ್ತಿಂದಿತ್ತ ಇತ್ತಿಂದತ್ತ
ಹವಾಯಿ ಚಪ್ಪಲ ಇನ್ನೂ ಎಳೆಗಾಲು
ಆಯ ತಪ್ಪದೆ ಸಂಭಾಳಿಸಿಕೊಂಡು ದಾಟಿ
ಹೋಗುತಾ ಬರುತಾ ಗಳಿಗೆಯೂ ಬಿಡದಂತೆ
ನಾ ನನ್ನೆದುರೇ ಇರುತಿದ್ದೆ.

ಮರ ಹತ್ತುತಾ, ಬಿದ್ದಳುತಾ,
ಹೊಂಡ ಹಾರುತಾ, ಕೊಚ್ಚೆಕೆಸರಾಗುತಾ,
ಬಾವಿಯಿಣುಕುತಾ, ಬೆಚ್ಚಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚುತಾ,
ಭೋರ್ಗರೆವ ನೆರೆಗೆ ಮೆಲ್ಲ ಕಾಲಿಕ್ಕಿ
ರಭಸ ಚಪ್ಪರಿಸುತಾ,
ಸೆಳೆವಿನ ತೋಡಿಗಿಳಿದು ಎಳೆವ ಹರಿವ
ಹಿಂದೆಳೆಯುತಾ
ಹೀಗೆ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ನೆನಪಾಗುತವೆ.
ನಾ ಕಣ್ಮರೆಯಾದದ್ದು
ನನ್ನೇ ನಾ ಹುಡುಕಿದ್ದೂ
ಊಹೂಂ... ಒಮ್ಮೆಯೂ ಇಲ್ಲ.

ಈಗ ಜಗತ್ತು ದೊಡ್ಡದು.
ನೀ ಕೇಳಿಸುತ್ತಲೇ
ಎಟುಕದಿರುವಷ್ಟು ಪರಿಮಿತಿಯದ್ದು.

ಈಗೆಲ್ಲ ಹಾಗಿಲ್ಲ; ಇದ್ದರಿತ್ತು,
ಇಲ್ಲದಿರೆ ಆಟಿಯಲೂ ಮಳೆಗೆ ನೆರೆಯ ಜತೆಯಿಲ್ಲ.
ಸ್ಪಷ್ಟ ಹಾದಿ, ಸುದೃಢ ಪಾದ
ಸುಮ್ಮಸುಮ್ಮನೆ ಬೀಳುವ ಭಯ!
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲಿ, ನಗೆಯಲಿ, ಶೂನ್ಯದಾಳದಲಿ
ಮಾತಲಿ, ಪದದಲಿ, ಅಡಕವುಳಿದುದರಲಿ
ಬರುವಲಿ, ಇರುವಲಿ, ಇಲ್ಲಿಲ್ಲದಿರುವಲಿ
ವಿರಹದಲಿ, ಅಳುವಲಿ, ಆಸೆಯುತ್ಕಟತೆಯಲಿ
ಸತ್ಯದಲಿ, ಸುಳ್ಳಲಿ, ಆಣೆಪ್ರಮಾಣದಲಿ
ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ
ಸಂಭಾಳಿಸುವ ನನ್ನ ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ.
ಸಿಗದೇ ಹೋದಾಗ ಮತ್ತೆ
ರಾತ್ರಿಯಾಗುತ್ತದೆ
ನನ್ನ ಚೆಹರೆಗಳ ಅವಷ್ಟೂ ಕತೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ
ಎಲ್ಲ ಗುರುತಿಟ್ಟುಕೊಂಡು
ಮತ್ತೆ ಹುಡುಕಾಟಕೆ ಹಗಲ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ.

Saturday, July 4, 2015

ಒಂದಷ್ಟು ನೀರು; ಆಳ ಹೆಚ್ಚಿಲ್ಲ.
ತಾವರೆಯೆಲೆಯಷ್ಟೇ; ಅರಳಿಲ್ಲ.
ಜಾರುಮೈಯ್ಯ ದುಂಡು ಬಂಡೆ; ಪಾಚಿಗಟ್ಟಿಲ್ಲ.
ಕರೆದವೋ ಇಲ್ಲವೋ
ಒಂದೇ ಸಮ ಓಗೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.
ಎಲ್ಲ ಮುಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಿ ಅಪ್ಪಿದ ಅಂಗಾಲಿನ ಬದುಕಿಗೆ
ಜಾರುವ, ನೀರಿಗೆ ಬೀಳುವ,
ತೋಯುವ, ಮತ್ತೆಲ್ಲ ಮರೆಯುವಾಸೆ..

ಒಂದಷ್ಟು ಕಾರ್ಮೋಡ; ಮಳೆಗಾಲವಲ್ಲ.
ಆಗಸದಲಷ್ಟು ಪಚ್ಚೆಹುಲ್ಲು; ಮರದೊಳಗೆ ಹಸಿರಿಲ್ಲ.
ನೆಲದಗಲಕೂ ಅದೇ ಪಚ್ಚೆ; ಜಿಂಕೆ ಮೇಯುತಿಲ್ಲ.
ಒಂಟಿಗಾಲಿನ ಜಿಗಿತಕೆ
ಮುಗಿಲ ಮುಟ್ಟುವ,
ಬಣ್ಣವಿರದ ಮರದಮ್ಮನೆದೆಗಿಣುಕುವ,
ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳೇ ಮೋಡಕೆ ಮರುಳಾಗಿ
ಬಾನ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಗರಿಮುಚ್ಚಿ ಹಾರಿದ
ನಿರ್ವರ್ಣ ಆಸೆಗಳ
 ಮುಟ್ಟಿ ಮುದ್ದಿಸುವಾಸೆ.



ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ
ನವಿಲಿಗೂ ಬಣ್ಣ ಬಂದೀತೆಂದು
ಹಸಿರಿಗೂ ಮರ ಸಿಕ್ಕೀತೆಂದು
ತಾವರೆಯರಳೀತೆಂದು ಮತ್ತೆ
ಮಳೆಯೂ ಆದೀತೆಂದು.
ಒಂಟಿಕಾಲಲಿ ಎಕ್ಕರಿಸುವ ನಿಲುವು ಮಾತ್ರ
ಕಾಯುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಕಾಯುತ್ತದೆ
ಎಂದೋ ಒಮ್ಮೆ ಚಿತ್ರವಾದರೂ
ನಿನ್ನವರೆಗೆ ತಲುಪಿಸೀತು.


Thursday, July 2, 2015

ಹೋಗು ಹೋಗೋ...

ಏ ಹೋಗು ಹೋಗೋ
ನಿಧಾನಿಸಿ, ಯೋಚಿಸಿ
ಉಸಿರುಗಟ್ಟುವಷ್ಟು ಅಳು ಹರಳುಗಟ್ಟಿಸಿ
ಮತ್ತಷ್ಟೇ ಪೂರ್ವಿಕಲ್ಯಾಣಿ ಹಾಡಬೇಕಂತೆ.
ಗೊತ್ತು ನಿನಗೆ
ನಿಧಾನಿಸಿದರೆ ಇಲ್ಲೊಂದು ಸಾವಾಗುವುದು
ಒಂದು ಕೋಪದ್ದೂ ಮತ್ತೊಂದು ಸಾಸುವೆಯಷ್ಟು ಧೈರ್ಯದ್ದೂ .
ಕತ್ತಲಲಿರಿಸಿ ಮೆತ್ತಗಾಗಿಸುವುದು, ಬೆಚ್ಚಿಸಿ ಚುಚ್ಚುವುದು
ಹೀರಿ ಹೊರಗೆಳೆದು ಸತ್ವ ಬರಿದಾಗಿಸುವುದು
ನಿನದೂ, ಆ ಕೊಂಡಿಯದೂ ಜಾಯಮಾನ..
ಒಳಗುಳಿವುದಾಗದಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ
ಕದ ಮೊದಲು ಮೆಲ್ಲ,
ಮತ್ತಷ್ಟು ಗುಲ್ಲು ಮಾಡಿಯೇ ತಟ್ಟಿದ್ದೆ.
ಕದವೋ ಕಾದ ಕಾವಲಿಯಂತೆ
ಮರುಭೂಮಿಯ ಮರಳಂತೆ
ಚಾತಕದಂತೆ
ಹನಿಯೊಂದು ಸಾವ ಸಾಯಿಸುವ ಅಮೃತದ್ದೇನೋ ಎಂಬಂತೆ
ಯಾರು ಎತ್ತ ಎನ್ನದೆ ಊರಗಲ ತೆರಕೊಂಡಿದೆ.
ನಿನಗೋ ಒಳಗನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವ,
ಕೆದಕಿ ಕಣಕಣವನೂ ಒಡೆದು ಸೂಕ್ಷ್ಮದಾಳಕ್ಕೆ,
ಬಣ್ಣ, ವಾಸನೆ, ರುಚಿ ನೋಡುವ
ಎಲ್ಲ ಕೂಡಿ, ಕಳೆದು, ಭಾಗಿಸಿ, ಹರಿದು, ಹಂಚಿ
ಒಂದಷ್ಟು ಪಾತ್ರಗಳಲಿ,
ಕತೆ ಹೆಣೆವ, ಓದಿಹೇಳಿ
ಮತ್ತಿನ್ನೊಂದಷ್ಟು ಮಂತ್ರಮುಗ್ಧ
ಪಾಪಗಳ, ಪಾಪಿಗಳ ಸೆಳೆವ ಚಪಲ..
ಹೋಗೋ.. ಇಲ್ಲಾರೂ ಪಾಸಾಗಲಿಲ್ಲ
ಅಸಲು ನಿನಗುತ್ತರಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಇಲ್ಲಾರೂ ಒಡೆಯುವುದೂ ಇಲ್ಲ
ಕೆದಕುವುದು ಬಿಡು,
ಅಸಲು ನೀ ಮುಟ್ಟುವುದೂ ಆಗಿಲ್ಲ.
ಕತೆಯಾಗಿಸುವುದು ಬಿಡು
ಒಂದಕ್ಷರಕೂ ಇಲ್ಲಾರನೂ ಎಳೆತರುವುದಾಗಿಲ್ಲ.
ಹೋಗು ಹೋಗೋ..
ಕದವಂದು ತೆರೆದದ್ದು
ಇಂದೂ ಹಾಗೇ ಇದೆ.
ಮುಂಚೆಯೂ ಬದುಕೆಂಬುದಿತ್ತು,
ನಂತರವೂ ಬದುಕಿರುವುದು.
ಕನಿಷ್ಠ ಇಲ್ಲದನು ಬಾಡಿಸುವ ಸುಳ್ಳಿನ ಕಣ್ಕಟ್ಟಿಲ್ಲ
ಸುಳ್ಳು ಬೇಟೆಯಾಡಿದ ಗಾಯದ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಲ್ಲ.
ಇಲ್ಲಾರ ನೋವನೂ ಗೇಲಿಯಾಗಿಸಿಲ್ಲ,
ಯಾರ ಒಲವನೂ ಆಟಿಕೆಯಾಗಿಸಿಲ್ಲ.
ಹೋಗು ಹೋಗೋ ನೋವೇ,
ಜೋಳಿಗೆಯಲಿ ನಿನದು ಸ್ವರ್ಗಸುಖವಿದ್ದರೂ
ನಿನ್ನ ಮೋಜಿಗೆ ಇಲ್ಲಾರೂ ಕುಣಿವವರಿಲ್ಲ.
ನೀ ಪ್ರೀತಿಯ ಜೊತೆ ಬರಲಿಲ್ಲ,
ಇಲ್ಲಾರೂ ನಿನನುಳಿಸಿಕೊಳುವವರಿಲ್ಲ.







ಹಾರಿ ಚಿಂವ್ ಎನುತ ಕಸಕಡ್ಡಿ ಹೆಕ್ಕಿದ್ದು
"ಅಯ್ಯೋ ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತಿಲ್ಲ; ತತ್ತಿಯ ಕಾಯಿಸುವಂತಿಲ್ಲ.."
ಗ್ರಾಸ  ಸಿಗದೆ ಬರೀ ಕಸವಾಯ್ದು ತರುತಾ
ಮೈಗಿಂತ ಭಾರ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ
ಸತ್ತು ಇಲ್ಲವಾದಂತೆ ಹಗುರ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ...
ತಂದು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿದ್ದು, ಗೂಡಾಗಿಸಿದ್ದು
ಕಾವಿತ್ತು, ತಿನಿಸಿತ್ತು, ರೆಕ್ಕೆಗೆ ಜೀವವಿತ್ತು
ಕಾಲಿಗೆ ಧೈರ್ಯವಿತ್ತು, ಬಿದ್ದಾಗ ರೋಧಿಸಿ
ಮೊದಲ ಹಾರಿಗೆ ಕುಪ್ಪಳಿಸಿದ್ದು,
ಮತ್ತೆಲ್ಲ ಹಾರಿಯೇ ಹೋದದ್ದು
ಯಾವುದೂ ಸ್ಪಷ್ಟ ಕಣ್ಮುಂದಿಲ್ಲ.
ಖಾಲಿಗೂಡು ನೇತಾಡಿ ಮಳೆಗಾಳಿಗುದುರಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟು..
ಈಗೀಗ ಹೆಚ್ಚು ನೆನಪುಳಿವುದಿಲ್ಲ.

ಹಸಿವಿದೆ ಹೊಟ್ಟೆಯುದ್ದಗಲ ಅದೂ ಹಸಿಹಸಿ
ಹಲ್ಲಿಲ್ಲ; ಕಣ್ಮುಂದೆ ಕಡಲೆ ರಾಶಿರಾಶಿ
ಉಮ್ಮಳಿಸುವ ಭಾವನೆರೆ
ಒಳಗಬ್ಬರಿಸುವ ಕಡಲು
ಕಣ್ಣೀರ ಚೀಲದಲಿ ಬರ.
ಒಸರದು ಹನಿಯೊಂದೂ.
ಕಣ್ಣ ನೆಲದೊಡಲು ಬರಿದು.
ಮನಸಿಗೀಗ ವಯಸಾಯ್ತು.

ಕಣ್ಣ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು ಕ್ಷಣ ಹೊತ್ತಷ್ಟೇ
ಬಣ್ಣ ಬಿಡಿಸಿಬಿಡಿಸಿ ತೋರಿದ್ದು.
ಬೆನ್ನಲೇ ಬದುಕು ಬಿಸಿಲಾಗಿ
ಮೋಡವೂ ಮರೆ, ಹನಿಯೊಡೆದದ್ದೂ ಮರೆ.
ಹೊತ್ತೊಯ್ದ ಗಾಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ ವಾಸನೆ ರುಚಿ ಹೆಸರುಗಳಿರಲಿಲ್ಲ,
ಈಗ ಅವನಿಲ್ಲ.
ಹುಡುಕುವುದೆಲ್ಲಿ, ತಿರುಗಿ ಕೇಳುವುದೆಲ್ಲಿ?
ನೆನಪು ಖಾಲಿ ಡಬ್ಬ
ಬರಿದೇ ಸದ್ದು ಮಾಡುತಿದೆ,
ರಾತ್ರಿಗಳಲಿ ನಿದ್ದೆಯೂ ಇಲ್ಲ.

ನೋವು ಥೇಟ್ ದೇವನ ಹಾಗೆ.
ಅರ್ಥಾನರ್ಥಕೆಟುಕುವುದಿಲ್ಲ, ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ್ದಲ್ಲ.
ಬೆರಳ ತುದಿಗಂಟಿದ್ದು ಅಷ್ಟೇ ಅಷ್ಟಲೂ
ಮೈದುಂಬಿ ತುಳುಕಿಸುವಷ್ಟು ಸಮೃದ್ಧಿ!.
ಅಳತೆಗೆಟುಕುವುದಿಲ್ಲ,
ನಗುವ ಲೋಕದ ಕೈದುಂಬುವಷ್ಟೂ ಇಲ್ಲ.

ಇಲ್ಲಗಳಲಿ ಮತ್ತು ಇದ್ದು ಇಲ್ಲವಾದವುಗಳಲಿ ಬಿಟ್ಟು
ನೋವು ಇನ್ನೆಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ.
ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲದ್ದು, ಇಲ್ಲವಾದುದು ನಿನಗೆಂತು ತೋರಲಿ ಹೇಳು?
ಕ್ಷಮಿಸು ಗೆಳತಿ,
ನೋವ ಬರೆವುದಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಬರೆದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣುಮಿಟುಕಿಸಿ
ಮಿಂಚುಹುಳದ ವಿಸ್ಮಯದಂತೆ
ನಿನ್ನೆದುರು ಸುಳಿದುಹೋಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ
ನನಗಿನ್ನೂ ನೋವಾಗಿಯೇ ಇಲ್ಲ.

Wednesday, June 24, 2015

ನಗೆಯ ಸಾರಥಿಯೇ..

ಓಹ್! ಹಾಗಾದರೆ
ನೂರು ಮರುಭೂಮಿಯ
ನೂರಾರು ಬರಗಾಲಗಳ
ಶತಶತಮಾನದ ದಾಹಕ್ಕೆ
ಇದೋ ಈ ಇಂದಿನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿತ್ತೆಂದಾಯಿತು..
ಥೇಟ್ ಹೀಗೇ ನೀನೊಮ್ಮೆ ಬರುವ,
ನಿಲುವ, ನುಡಿವ, ಮುಟ್ಟುವ ತುಣುಕು ಆಸೆ
ಬಿರುಗಾಳಿಯಬ್ಬರದಲೂ
ಮಿಣಮಿಣ ಬೆಳಕುಳಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತೆಂದಾಯಿತು.

ಒಣಗಿಲ್ಲದ ಗಂಟಲು ಪಸೆ ಬೇಡಿರಲಿಲ್ಲ
ಆರಿಲ್ಲದ ಕಂಠದಲಿ ಹಾಡು ನಿಂತಿರಲಿಲ್ಲ
ಒಪ್ಪುವ ರಾಗ
ಮತ್ತೆದೆ ಮಿಡಿವ ಲಯವೊಮ್ಮೆಯೂ ತಪ್ಪಿರಲಿಲ್ಲ
ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ದೂರು-ದುಮ್ಮಾನ ಚಿಗುರಲೇ ಚಿವುಟಿ
ಕಳೆಯಿಲ್ಲದ ತೋಟ, ಹೂನಗೆಗೂ ಕಮ್ಮಿಯಿರಲಿಲ್ಲ
ಅರರೇ! ಎಲ್ಲಿತ್ತು ಇಷ್ಟೊಂದು ನಿರ್ವಾತ?!
ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದ್ದಲ್ಲೂ
ಒಳಗಿಷ್ಟು ಖಾಲಿ ಅಡಗಿದ್ದುದು
ಅದು ಭಣಭಣವೆನ್ನುತಿದ್ದದ್ದು
ನೀ ಬಂದು ತುಂಬುವವರೆಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಹಾಗೆ ಬಂದೆ, ಹೀಗೆ ಉಲಿದೆ
ಮೊದಲ ಮಳೆಯದೂ, ಮೊದಲ ಮುತ್ತಿನದೂ
ಒಂದೇ ಘಮವೆಂದದ್ದು ನೀನೇ ತಾನೇ?
ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಯ ಹಾದಿಯಲಿ ನಗೆಯ ಸಾರಥಿಯೇ,
ಮುಚ್ಚಿದೆವೆಯಡಿ ಅಮಿತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ
ವಿಸ್ತರಿಸುವದೊಂದು ಯೋಚನೆಯಿದೆಯಂತೆ
ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಜತೆ ನೀಡುವೆಯಾ?

Tuesday, June 23, 2015

ಎಲ್ಲ ಮೀರಿ....

ಹಸಿರು, ನೀರು, ಅರಳು, ಕರಕಲು,
ಕಣಿವೆ, ಗುಡ್ಡ, ಗೂಡು, ಬಯಲು
ಒಂದನೂ ಬಿಡದೆ ಕೆಲವೇ ಹೊತ್ತಲಿ
ಒಳಗಿಳಿಯದೆಯೇ ಮೇಲುಮೇಲಲಿ
ತಾಕುವ ಚಳಿಮಳೆ ಒಗ್ಗೂಡಿದ
ನಿರ್ಗಂಧ ಆದರೂ ಬಲು ಹಿತ
ಗಾಳಿಯೊಂದು ತಣ್ಣನೆಯ ಉಗುರು
ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿದ ಸಿಹಿಯಷ್ಟೇ ಇಲ್ಲುಳಿಯಲಿ.

ಅದರೆಲ್ಲ ಉದ್ವೇಗ, ಆವೇಗ, ವೇಗಗಳಿಗೆ
ಮಬ್ಬು ಕವಿದ ಪಾಪದ ಅಷಾಡವೊಂದು ನೆಪವಾಗಲಿ.
ಹೊಸಹೊಸತಿಗೆ ತುಡಿವ ಮಿಡಿವ
ನಿರಂತರತೆಗೆ ಪ್ರಾಣವೆಂಬ ಹೆಸರು ನೆಪವಾಗಲಿ
ಆಳ ಅಳೆಯದೆ, ಬರೀ ಸವರುತಲೇ ತಳ ತಾಕುವುದಕೆ
ವೇದಾಂತ-ವೈರಾಗ್ಯ ನೆಪವಾಗಲಿ.

ಬಂದು ಹೋದ ನೆನಪು ಮಾಯಲಿ.
ಬಂದೇ ಬರುವ ಕನಸು
ಕನಸಷ್ಟೇ ಎಂಬ ಜ್ಞಾನ ಹನಿಹನಿ ಜಿನುಗಲಿ.
ಹಸಿರು ಹಾಸಿ ಹಸಿರ ಹೊದ್ದ
ಮುಂಗಾರಿನ ಮಂಜು ಕವಿದ
ಒಂದು ಮುದ್ದು ಮುಂಜಾವಿನಂಥ,
ಸತ್ಯಕೆ ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿ ನಗುವೇ,
ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕು ಮೀರಿ ಇವೆಲ್ಲವ ಮೀರಿ
ಪ್ರೀತಿಸುವ ನನ್ನ ಶಕ್ತಿ
ಪುಷ್ಟಿ ತುಷ್ಟಿಗಳ ಬೇಡದೆ
ಬರಿದೇ ಬೆಳೆಯುತಾ ಸಾಗಲಿ.


Wednesday, May 27, 2015

ಹೂವು ಬಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.



ಒಂದೊಂದು ಅರಳೂ
ಜಗದೆಲ್ಲವ ಮೀರಿದ
ವೈಶಿಷ್ಠ್ಯತೆ ತನದೆಂದುಕೊಂಡದ್ದು
ಹೂವಿನ ಸೌಂದರ್ಯದ ಗುಟ್ಟು..

ಸೂಜಿಯಲಿ ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡು
ಮಾಲೆ ಹೊಕ್ಕಾಗಲೂ
ಸರಣಿಯಲೊಂದು ತನ್ನ ಸ್ಥಾನದ
ಪರಿವೆಯಿಲ್ಲದ ನಂಬಿಕೆಯದರದು!

ದೇವಬಿಂಬದ ಮೇಲೇರುತಾ
ಸಾರ್ಥಕತೆಯಲರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿತು.
ಕಳಚಿಕೊಂಡದ್ದು,
ಮತ್ತಾಗ ಅಲ್ಲುದುರಿದ ತನದೂ,
ತನ್ನ ನಿನ್ನೆಗಳದೂ
ಒಂದಷ್ಟು ಹನಿಗಳ ಮರೆತು
ಎದುರು ನೋಡಿಯೇ ನೋಡಿತು,
ಅವನದೊಂದು ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ನೋಟಕೆ.
ಅವನೋ ಕಲ್ಲುದೇವ, ಪಾಪ!!
ಮೆಚ್ಚುವುದೂ, ಮಾತಾಗುವುದೂ ಅಲ್ಲ,
ನಗುತಾ ಸುಮ್ಮನುಳಿವ
ಮೌನವಷ್ಟೇ ಅವನ ಜಾಯಮಾನ.
ಸಮರ್ಪಣೆಗಳನುಣುತಾ
ಮೇಲೇರುವುದಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತವಗೆ.

ಈಗರಿವಾಗಿದೆ
ಹತ್ತರಲೊಂದು ಅಥವಾ
ಹತ್ತರ ಜೊತೆ ತಾ ಹನ್ನೊಂದು.
ಜಗದೆಲ್ಲರ ತಾಪ ತಣಿಸುವಷ್ಟು
ತಂಪಿನವನ ಮೈಮೇಲೆ ಕೂತಂತೆಯೇ
ಹೂವು ಬಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. 

Thursday, May 21, 2015

ಹಾಗೆಲ್ಲ ಆಗಿ ಹೀಗಾಗಿಬಿಟ್ಟಾಗ...
--------------------
ಹೀಗೇ ಒಂದು ಮಟಮಟ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ
ಹೊರಗೆ ಲೋಕ ಬೆವರೊರೆಸಿಕೊಳುತಿತ್ತು
ಒಳಗು ತಂಪೊಂದನೇನೋ ಒಳಗೊಳುತಿತ್ತು.
ತಾನೊಳಹೊಗುತಿತ್ತು, ಮತ್ತೊಳಗೊಳುತಿತ್ತು..

ದಿನವೊಮ್ಮೊಮ್ಮೆ  ಕ್ಷಣವೆನಿಸುವುದೂ,
ಮತ್ತೊಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಯುಗವೆನಿಸುವುದೂ
ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರೇಮದಲೇ ತಾನೇ?
ಏನೋ ಅಂಥದ್ದಾಗಿಯೇಬಿಟ್ಟಿರಬೇಕು!

ದೂರದಿಂದಲೇ ಯಾರೋ ಊದಿದ್ದು- "ಉಫ್ಫ್.."
ಮುಚ್ಚಿದ್ದಷ್ಟೂ ಹಾರಿ ಅಷ್ಟಾಚೆ, ಒಳಗು ನಿಗಿನಿಗಿ ಕೆಂಡ!
ಹಿಂದಿರದಷ್ಟು, ಇನ್ನಿರದಷ್ಟು ಬಿಸಿಯೂ, ಬೆಳಕೂ..
ಬದುಕೀಗ ಥೇಟ್ ಬೆಂಕಿ ಹಾಯುವ ಕೊಂಡ!

ಈಗೀಗ ಒಳಗಿಣುಕಿದರೆ ಇದ್ದವೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲವಾಗುತಾ,
ಇಲ್ಲದ್ದು ನೂರಾರು ಕಾಣಸಿಗುತಾ,
ತನ್ನವರು-ಅಲ್ಲದವರು, ಭಾಗ್ಯ-ದೌರ್ಭಾಗ್ಯ
ಒಂದೂ ಅರಿಯದ ವಿಸ್ಮೃತಿ, ಬಲು ಸವಿಸವಿ ಭ್ರಾಂತಿ!

ಓಗೊಡುವುದೂ ಓಗೊಡದಿರುವುದೂ
ಒಂದೇ ಸಮ ಕಷ್ಟಸಾಧ್ಯ!
ಅಚ್ಚರಿಯೆಂದರೆ,
ತಾನಾಗಿರುವುದೂ ಇನ್ನೇನೋ ಆಗಿಬಿಡುವುದೂ
ಒಂದರೊಳೊಂದು ಮಿಳಿತವೆಂಬಂತೆ
ಅಪ್ರಯತ್ನ, ಬಲುಸುಲಭಸಾಧ್ಯ!

ಹೌದು, ಅಲ್ಲಿ ಅಂಥದ್ದೇ ಒಂದಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು,
ಅರಳಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಒಂದು ನರಳು,
ನರಳುವಲ್ಲೆಲ್ಲ ನೋವಲ್ಲ, ಹಿತದಾಹದೊಂದು ನೆರಳು,
ಬದುಕಲೊಂದು ಅಯೋಮಯ ಹೊರಳು!

Saturday, May 16, 2015

ನಾನಿನ್ನೂ.....

ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದೇ
ಎದೆಯಾಳಕೆ ಕೈ ಹಾಕುತ್ತಾ
ಶೂರ್ಪನಖಿಯಾಗುತ್ತಾ
ಬಗೆದು ಹೊರಗೆಳೆತಂದೆ
ಸಮಾಧಾನಿಸಿ ಕುಲುಕುಲು ನಗಿಸುವಾಸೆಯಲ್ಲಿ
ಒಳಗಲ್ಲಿ ಕುಸುಕುಸು ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದ
ಎಳೆಗಂದನಂತಿದ್ದ ಕೆಲ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು.
ಬಲು ನಿರ್ಬಲ, ಅಂಜುತಳುಕುತಲೇ
ತಲೆ ನೆಗ್ಗಲು ಹವಣಿಸುತ್ತಿದ್ದವು,
ಅಡಿಗೆ ಹಾಕಿ ಹೊಸಕಿಬಿಟ್ಟ
ದಷ್ಟಪುಷ್ಟ ಕಾಲೊಂದು ನನ್ನೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿತು,
ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಪ್ರಯತ್ನ ಪ್ರೀತಿಯುಕ್ಕಿದೆ,
ಪಾದ ತೊಳೆದು, ಮುತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ,
ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದೇ
ಎದೆಯೆರಡರ ನಡು
ನಿರಾಳ, ನಿರರ್ಗಳ, ನಿರಾತಂಕ
ಹರಿವ ನದಿಯೊಂದರ ಕನಸಿಗೆ
ಝರಿ, ತೊರೆ, ಉಪನದಿಗಳ ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡೆ.
ಒಂದೊಂದಕೂ ಹೆಸರಿಟ್ಟು
ಪ್ರತಿ ಹೆಸರಲೂ ನಾನೆಂಬ ನಾನು
ಇಣುಕುವಂತಿಟ್ಟು ಸಂಭ್ರಮಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ.
ಸಿಹಿಗಷ್ಟು ಸಿಹಿ ಸೇರಿಸಿ
ಸಿದ್ಧಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದವು,
ನಾನಪರಿಚಿತವುಳಿದುಬಿಟ್ಟೆ.
ಮುಳುಗಡೆಗೆ, ಕೊರೆತಕೆ,
ಮತ್ತೊಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಒಣಗುವುದಕೂ
ನೀನು ನಾನೆನುವ ಹೆಸರುಗಳ ಗೋಜಿನಲಿ
ನನ್ನ ಹೆಸರು ನಾ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.
ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಬೆಸೆಯೆ ಚಾಚಿದ ಅತಿದಾಹಿ ಬೆರಳುಗಳ
ತುದಿಗಳಷ್ಟೇ ತಾಕಿದ ಅಂತರದಗಲಕೂ
ರಾತ್ರಿಯ ಕಪ್ಪುಸಮುದ್ರವಿತ್ತು.
ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದೇ
ನಗೆಯ ಹಾಯಿದೋಣಿ ತೇಲಿಬಿಟ್ಟೆ.
ತಳವಿರದ, ಜಾರುಗೋಡೆಯ,
ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಿದ್ದ
ಕೂಪವೊಂದರ ಕಗ್ಗತ್ತಲಿನಾಳಕೊಯ್ಯುವ
ದಿಕ್ಸೂಚಿಯನೇ ಅಲ್ಲಿಟ್ಟೆ.
ಮೌನದ ಮಂಜು ಕವಿದ ಅಸ್ಪಷ್ಟತೆ,
ನಂಬುಗೆ ದೀವಿಗೆಯಾರಿಸುವ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ
ತಬ್ಬಲಿಯಾದ ನನ್ನ ದಾರಿಯಲೆಲ್ಲೋ
ನಗೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ .
ನಾನಿನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.