Saturday, July 4, 2015

ಒಂದಷ್ಟು ನೀರು; ಆಳ ಹೆಚ್ಚಿಲ್ಲ.
ತಾವರೆಯೆಲೆಯಷ್ಟೇ; ಅರಳಿಲ್ಲ.
ಜಾರುಮೈಯ್ಯ ದುಂಡು ಬಂಡೆ; ಪಾಚಿಗಟ್ಟಿಲ್ಲ.
ಕರೆದವೋ ಇಲ್ಲವೋ
ಒಂದೇ ಸಮ ಓಗೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.
ಎಲ್ಲ ಮುಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಿ ಅಪ್ಪಿದ ಅಂಗಾಲಿನ ಬದುಕಿಗೆ
ಜಾರುವ, ನೀರಿಗೆ ಬೀಳುವ,
ತೋಯುವ, ಮತ್ತೆಲ್ಲ ಮರೆಯುವಾಸೆ..

ಒಂದಷ್ಟು ಕಾರ್ಮೋಡ; ಮಳೆಗಾಲವಲ್ಲ.
ಆಗಸದಲಷ್ಟು ಪಚ್ಚೆಹುಲ್ಲು; ಮರದೊಳಗೆ ಹಸಿರಿಲ್ಲ.
ನೆಲದಗಲಕೂ ಅದೇ ಪಚ್ಚೆ; ಜಿಂಕೆ ಮೇಯುತಿಲ್ಲ.
ಒಂಟಿಗಾಲಿನ ಜಿಗಿತಕೆ
ಮುಗಿಲ ಮುಟ್ಟುವ,
ಬಣ್ಣವಿರದ ಮರದಮ್ಮನೆದೆಗಿಣುಕುವ,
ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳೇ ಮೋಡಕೆ ಮರುಳಾಗಿ
ಬಾನ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಗರಿಮುಚ್ಚಿ ಹಾರಿದ
ನಿರ್ವರ್ಣ ಆಸೆಗಳ
 ಮುಟ್ಟಿ ಮುದ್ದಿಸುವಾಸೆ.



ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ
ನವಿಲಿಗೂ ಬಣ್ಣ ಬಂದೀತೆಂದು
ಹಸಿರಿಗೂ ಮರ ಸಿಕ್ಕೀತೆಂದು
ತಾವರೆಯರಳೀತೆಂದು ಮತ್ತೆ
ಮಳೆಯೂ ಆದೀತೆಂದು.
ಒಂಟಿಕಾಲಲಿ ಎಕ್ಕರಿಸುವ ನಿಲುವು ಮಾತ್ರ
ಕಾಯುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಕಾಯುತ್ತದೆ
ಎಂದೋ ಒಮ್ಮೆ ಚಿತ್ರವಾದರೂ
ನಿನ್ನವರೆಗೆ ತಲುಪಿಸೀತು.


No comments:

Post a Comment