ಅಮ್ಮ ಹೀಗನುತಿರಬಹುದೇ?!..


----------------------
ಆ ಮನೆಯ ಸೂತಕದಲ್ಲಿ,
ಮಡಿಲಲಾಡಿದ ಅನುಬಂಧಗಳು..
ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುತಲೇ ಕೈ
ತಡಕಾಡಿ ರಾಶಿಯಿಂದೆತ್ತುತಿವೆ.
"ಇದು ನನ್ನ ಮದುವೆಯದು,"
"ಇದು ಬಾಣಂತನಕೆ ನಾನಿತ್ತದ್ದು,"
"ಇದು ನನ್ನ ಗೃಹಪ್ರವೇಶದ್ದು,"
ಮನಗಳಿಲ್ಲಿಂದಲ್ಲಿಗೆ ಜಾರಿ,
ಆ ಶುಭಗಳಿಗೆಗಳೊಳಗೆ,
ಸವಿ ನೆನಪುಗಳೊಳಗೆ..
ಅಳುಗಳು ಮೆಲುನಗುಗಳ ತೆರೆಮರೆಗೆ..

ಸತ್ತಮ್ಮನ ಮನವಿನ್ನೂ ಕಳಚಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ,
ಅಲ್ಲೇ ಸುತ್ತಮುತ್ತಾಡುತ್ತಾ,
ಅಳುವ ಕಂದಮ್ಮಗಳ ಕಣ್ಣೀರೊರೆಸಲು
ಎಂದಿನಂತೆ ಕೈ ಚಾಚಿ ಒಡ್ಡುತಿದೆ.
ಕೈ ತಲುಪುವ ಮೊದಲೇ ಆವಿಯಾದ
ಕಣ್ಣೀರ ಅಲ್ಪಾಯುಸ್ಸಿಗೆ,
ತಾ ಬಿಟ್ಟು ನಡೆದುದ ಹಂಚುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಕೆ,
ಮೂಕಸಾಕ್ಷಿ ತಾನೇ ಕಣ್ಣೀರಾಗ ಹೊರಟಿದೆ.
ಆದರೆ ಅಳಲಾಗದ, ಹಗುರಾಗಲಾರದ,
ಅಸಹಾಯಕತೆ ಸಾವಾಗಿ ಬಂದೆರಗಿಯಾಗಿದೆ.

"ಕಪಾಟು, ತಿಜೋರಿ ಖಾಲಿಯಾಗಿಸಿದ
ಕಂದಮ್ಮಗಳೇ, ಇಲ್ಲೂ ಒಂದಿದೆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ..
ತೆಗೆದಾದರೂ ನೋಡಿ,
ನಾ ಹೊಲಿದ ಮೊದಲ ಕೂಸಿನ ಕುಲಾವಿ,
ಟೊಪ್ಪಿ, ಸಾಕ್ಸ್- ಸ್ವಲ್ಪ ಹರಿದಿದೆ, ಬಣ್ಣ ಮಾಸಿದೆ ಅಷ್ಟೇ...
ಮೊದಲ ಹಲಗೆ, ಬಳಪ, ಪುಸ್ತಿಕೆ, ಪೆನ್ಸಿಲ್...
ಇಲ್ಲ ಎಸೆದಿಲ್ಲ, ಮುರಿದು ಚೂರಾಗಿವೆ ಅಷ್ಟೇ...
ಮೊದಲ ಚೀಲ, ತಿಂಡಿ ಡಬ್ಬ, ಮೊದಲ ಶೂ,
ಮೊದಲ ಮೊಗ್ಗಿನ ಜೆಡೆಯ ಫೋಟೋ,
ಮೈನೆರೆದಂದಿನ ಚೊಂಬು, ಲೋಟೆ, ಚಾಪೆ,
ಯಾವುವೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿಲ್ಲ, ಹಳೆಯದಾಗಿವೆ ಅಷ್ಟೇ...

ಅದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಇಲ್ಲೊಳಗೂ ಒಂದಿದೆ
ಭದ್ರ ಮುಚ್ಚಿದ ಡಬ್ಬಿ, ಕಂಡರೂ ಕಂಡೀತು
ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಮನದಿಂದ ಮುಚ್ಚಳ ತೆಗೆಯಿರಿ..
ಮೊದಲ ಜ್ವರಕೆ ನಾನೋಡಿಸಿದ ನನ್ನ ನಿದ್ದೆ,
ಮೊದಲ ತೊದಲುನುಡಿಗೆ, ಬೀಳುಹೆಜ್ಜೆಗೆ
ನನ್ನ ಸಂಭ್ರಮ, ಮತ್ತಾತಂಕವೂ...
ಮೊದಲ ದಿನ ಶಾಲೆಗೆ ಹೊರಟಾಗಿನ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರ ಹನಿಗಳು...
ಮೊದಲ ಬಹುಮಾನದ ಆನಂದಾಶ್ರು,
ಮೊದಲ ಸೋಲಿನ ಪೆಟ್ಟಿನ ಗಾಯ,
ನಿಮ್ಮ ಬಾಣಂತನದಿ ನಾ ಸವೆಸಿದ
ಬೆನ್ನ ಹುರಿಗೋಲು,
ನಿದ್ರಾರಹಿತ ರಾತ್ರಿಗಳು,
ಮತ್ತೆ ನಿಮ್ಮ ಕಂದಮ್ಮಗಳ
ಈ ಎಲ್ಲಾ ಮೊದಲುಗಳು....

ಇಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳೇ, ನಾ ನೆನಪಿಟ್ಟಿಲ್ಲ,
ನೀವಿತ್ತ ಸೀರೆಗಳು, ಒಡವೆಗಳು, ಐಷಾರಾಮಗಳು..
ಆದರೆ, ನೀವಿತ್ತ ಸುಖದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ನೆನಪು,
ಸಂದರ್ಭ, ಧನ್ಯತಾಭಾವ, ಆ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆಗಳು..
ಹಾಂ.. ಕೆಲಕೆಲವು ನೋವು, ಹೀಯಾಳಿಕೆ
ತಿರಸ್ಕಾರ, ಅಸಡ್ಡೆ, ಉಪೇಕ್ಷೆಗಳು..
ನಿಮ್ಮನಿಮ್ಮ ಪಾಲಿನ ಜಾಗದಲೇ ಭದ್ರವಾಗಿವೆ.
ದಯವಿಟ್ಟು ಅವುಗಳ ಜೊತೆಗೊಯ್ದು ಬಿಡಿ ಇವನೂ.
ಒಯ್ಯಲಾರೆ ಜನ್ಮಜನ್ಮಾಂತರಕೆ ಜೊತೆಗೆ ನಾನವನು."