ತುಂಬುಚಂದ್ರಗೂ ನನಗೂ
ನಡುವೊಂದು ತಾಳೆಗರಿ
ಅವ ತುಂಡುತುಂಡಾದಂತೆ...
ಕಪ್ಪುಆಗಸದಲ್ಲಿ ಬೆಳ್ಳಿಚುಕ್ಕಿನಡುವೊಂದು ತಾಳೆಗರಿ
ಅವ ತುಂಡುತುಂಡಾದಂತೆ...
ಒಂಟಿತನದ ಹತಾಶೆಯಲಿ
ಮಿನುಗು ಮಂಕಾದಂತೆ...
ನಿದ್ದೆ ಕದ್ದೊಯ್ದು ಜಗದ ಮಾತು
ಎದೆತುಂಬಾ ಮಾತಾಗದ ಮೌನ
ಉಬ್ಬೇರಿ ನೋವುಲ್ಬಣಿಸಿದಂತೆ...
ದುಖಃದಲೇ ತೋಯ್ದು
ಮುಂಜಾವು ಕೆಂಪಾಗಿಸಿ ಕಣ್ಣುಕೆನ್ನೆ
ಕರ್ತವ್ಯಕಷ್ಟೇ ಹಾಜರಾದಂತೆ...
ನಿನ್ನೆ ಇಂದಿಗಡಿಯಿಡುವಾಗ
ಮುದ ನೀಡಿದ್ದವೆಲ್ಲ
ಬದಲಾದವೇಕೆ?!
ನಿನ್ನೆ ನನ್ನೊಳಗಿದ್ದೆ; ಉಡಿಸಿ
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಣ್ಣದ ಪಾರದರ್ಶಕ ಪರದೆ
ಹೊಸಿಲ ದಾಟಿದೆಯೇನು?
No comments:
Post a Comment