ಅವನಿಯಂಥ ಅವಳು ಮತ್ತು ಅವನು.


-------------------------

ತಣಿಸೆ ಮತ್ತೆ ಬರುವೆನೆಂದು ಹೋದ

ಇನಿಯನ ಸದ್ದಿಲ್ಲ, ಪರದೇಶವಶ..

ಭಾಷೆಯಿತ್ತ ಕೈ ಅಜ್ಞಾತ ಪಾಶವಶ.

ಪಡೆದ ಕೈ ಮೀಟಿ ಮನದ ತಂತಿ,

ಆಲಾಪ ಮಾತ್ರ ಶೋಕಭಾವ ವಶ...



ಮಡಿಲಲಿಳಿದ ಮುಸಲಧಾರೆ

ವರ್ಷಿಸಿದ್ದು ಅವನ ಪ್ರೇಮ,

ಹುಟ್ಟಿಸಿದ್ದು ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಜನ್ಮ..

ತೆರೆದ ಬಾಯ್ಗಳಷ್ಟೇ ತುಂಬುವ ಕೈಗಳು,

ತುಂಬಿತುಳುಕುವ ಸಮೃದ್ಧಿಯ ಕೊಡುಗೆ.

ತುಂಬುಮೇಲ್ಮೈ ಹಸಿವ ಭರಿಸುತಾ ಖಾಲಿಯತ್ತ,

ಒಡಲಕುಡಿಗಳು ನೂರ್ಮಡಿಸುತಲೇ ಅನಂತದತ್ತ...



ಹೊಂದಿದ್ದು, ಉಟ್ಟದ್ದು, ಪಡೆದದ್ದು,

ಉಸಿರಾಡಿದ್ದು, ತಾನುಣುವದ್ದು,

ಒಡಲಾಳದ್ದು, ಧಮನಿಯಲಿ ಹರಿವದ್ದು...

ಒಳಗ ಬಗೆದು ತೆಗೆದದ್ದು...ಹೀಗೇ..

ಅವಳೆಲ್ಲ ಇತ್ತೂ ತೆರೆದ ಬಾಯ್ಗಳು ತೆರೆದೇ ಇವೆ,

ಕೊಡುವ ಕೈಗಳೀಗ ತಡಕಾಡುತಿವೆ..

ಅವಗರಿವಿಲ್ಲವೋ, ಬರಲಾರದಳಲೋ

ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ...



ಅಡಿಯಲೆಲ್ಲೋ ಉಳಿದಿತ್ತು ಅವನಾರ್ದೃತೆಯ ಪಸೆ...

ಈಗದೂ ಆರುತಿದೆ .

ಅವಳೊಣಗುತಿದ್ದಾಳೆ ಜೊತೆಗವಳ ಕುಡಿಗಳೂ..

ಅಳಲು ಬಿರುಕಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಸೀಳಿದೆ

ಮುತ್ತು ಮರೆತ ತುಟಿ, ಮಾತು ಮರೆತ ನಾಲಿಗೆ

ಅವನುಲಿಯ ಮರೆತ ಕಿವಿ, ಸ್ಪರ್ಶ ಮರೆತ ಚರ್ಮ,

ಕಣ್ಣೀರೂ ಬತ್ತಿದ ಕಣ್ಣು, ಒಣಪ್ರಾಣವೆಳೆದ ಮೂಗು,

ಹುಡುಕಿ ಅಲೆದ ಪಾದ, ಕೊರಗಿ ಸೊರಗಿದೆದೆ..

ಉರಿ.. ಬರೀ ಉರಿಗೆ ಬಾಳು ಬರಡಾಗಿದೆ.



ಮಿಣುಕೆನುವ ಆಸೆ ಬರಿದೇ ನೋಡುತಿದೆ

ಕರಿಮೋಡಕೊಮ್ಮೆ ಅವನಾಕೃತಿ,

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅದು ಅವನಲ್ಲದ ಭ್ರಾಂತಿ,

ಗಾಳಿಯತ್ತ ದಯನೀಯ ದೃಷ್ಟಿ,

"ಅವ ಬಾರದಿದ್ದರೂ ಸರಿ, ನೀ ಹೊತ್ತುತಾರೇ

ಕೂಡಿಟ್ಟಿರಬಹುದು ನನಗಾಗಿ ಒಂದಷ್ಟು ಮುತ್ತು,

ಒಂದಷ್ಟು ಮಾತು, ಕತೆ-ಕವಿತೆ,

ಒಂದಷ್ಟು ಕಣ್ಣೀರು, ಒಂದಷ್ಟು ಕೋಪತಾಪ,

ತಣಿದೇನು ಅವನ ಸಂದೇಶಕೇ...

ನೀ ತರುವ ಅವನಂತರಂಗದ ಸ್ಪರ್ಶಸಖ್ಯಕೇ...."