ನೀ ಬಂದಾಗೆಲ್ಲ ಬೆಳಕಿತ್ತು!
ಹೊತ್ತು ಎತ್ತಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿತ್ತು
ಕೆಲಬಣ್ಣ ಅಲ್ಲಿ-ಇಲ್ಲಿಂದ ಮೆಲ್ಲ.
ಕಣ್ಣಿನಾಳದ ಆಸೆಯಿಂದಷ್ಟು,
ಬೆರಳ ತುದಿಯಾತುರದಿಂದಷ್ಟು,
ಕಿವಿಯ ಬಿಸಿ ಮೊರೆತದಿಂದಷ್ಟು,
ಉಸಿರಿನ ವೇಗದಿಂದಷ್ಟು,
ತುಟಿಗಳ ಆವೇಗದಿಂದಷ್ಟು,
ನಿನ್ನ ಪಾದಗಳಡಿಯಿಂದಷ್ಟು,
ಮತ್ತು ನೆತ್ತಿ ಸಿಂಗರಿಸುವ ನನ್ನ ಮುತ್ತಿನಿಂದಷ್ಟು..

ನೀನಲ್ಲಿ ತಲುಪಿರಬೇಕು
ಇಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತ ಇರುಳಾಯ್ತು!
ಕತ್ತಲ ನಿರ್ವರ್ಣವ ಉಳುವುದಕೆ
ನೇಗಿಲ ಹೂಡಿದೆ ಹೊತ್ತು!
ಹಸನಾದ ಬಲುವಿಶಾಲ ಕಪ್ಪಿನಲಿ
ಊರಲು ನೂರು ಬಣ್ಣದ ಬಿತ್ತ ಬಿತ್ತು.
ಕಾಲುವೆ ತುಂಬಿಹರಿದು ಹನಿಸುತಿದೆ
ಎದೆ ನೆನಕೆ-ಕನವರಿಕೆಗಳನೂಡುತಿದೆ.

ಇನ್ನೇನು ಬಣ್ಣ ಮೊಳೆಯುವ ವೇಳೆ,
ಮೊಗ್ಗುಗಳೆದೆಯಲಿ ಘಮ ಹುಟ್ಟುವ ವೇಳೆ,
ಒಂದಷ್ಟು ಮಾತು-ಮೌನಗಳ ಗೋಡೆ
ಮುಚ್ಚಿಬಿಟ್ಟಿವೆ ಹಾದಿಯಿತ್ತಲಿಗೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ!
ಕೈ ಮುಗಿದೀಗ ಬೇಡುವುದಿಷ್ಟೇ..
ಬರದೆಯೂ ಮಿಲನಚಿತ್ರದಾತ್ಮವಾಗಬೇಕು,
ಇಲ್ಲಿರದೆಯೂ ಉಸಿರಿಗೆ ಜೀವದುಂಬಬೇಕು,
ಮತ್ತದಕೆ ಇಲ್ಲಿ,
ನಿನ್ನ ಕುರುಹುಗಳ ಬಣ್ಣ ಚಿಗುರಿ ಚಿಮ್ಮಬೇಕು.