ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷಕೂ ಕೊರತೆ ಕಾಡಿದಾಗ....

ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕುಂಕುಮ ವಿಭೂತಿ, ಹಾದವರ ಕರುಣಾದೃಷ್ಟಿ,

ಹಸುರಿನದರೊಡನೆ ಸಂಕಟದ ವೈದ್ಯರ ಔಷಧಿ,

ಕಣ್ಣು ತಾಗದಿರಲೆಂದೊಂದು ಮಾಲೆ- ಹೆಣೆದು ಚಪ್ಪಲಿ,

ಹರಕೆ ನೂರಡಿ ನಾ ಹರಕೆಯ ಕುರಿ, ಅಬ್ಬ...ತೀಕ್ಷ್ಣ ಈ ಉರಿ.

ಮನೆಯೊಡತಿ ಗೃಹಪ್ರವೇಶದ ವೇಳೆ, ಅವರಪ್ಪನಿತ್ತದ್ದು

ನಾನಾಗಷ್ಟೇ ಮೊಳೆಯುತಿದ್ದೆ- ಅವಳೇ ನನ್ನ ನೆಟ್ಟದ್ದು.

ತಾನೂ, ನಾನೂ ಫಲ ಹೊರುವ ಕ್ಷಣಕೆ ಕಾದದ್ದೆ ಬಂತು

ಕಾಲಮಾತ್ರ ಉರುಳಿತ್ತು- ಫಲವತ್ತತೆ ತಲುಪದಾಗಿತ್ತು.

"ಸಿಡಿಲೆರಗಬಾರದೆ, ಹುಳತಿನ್ನಬಾರದೆ,

ಬುಡ ಕಡಿಯಬಾರದೆ, ನೆಲ ನುಂಗಬಾರದೆ"

ನಾ ಜಪಿಸುತಿದ್ದೆ, ನನನೊರಗಿ ನಿಂತವಳೆದೆ

ಅಳುತಲದೇ ನುಡಿವುದನು ಕೇಳುತಲೂ ಇದ್ದೆ.

ಕಾಣದ ಕಣ್ಣೀರ ಹೊಳೆಯೆರಡು ಸೇರಿ ಸಾಗರವಾಯ್ತು

ಕಣ್ಣೊರೆಸಿ ನುಡಿವೆವು- "ಕಣ್ಣೀರಿಳಿಸುವ ಹಕ್ಕೂ ಬಂಜೆಗಿಲ್ಲ

ನೆಟ್ಟು ನೀರೆರೆದವರೂ ಜೊತೆ ನೋಯಬಾರದಲ್ಲಾ.....

ಕಾಯೋಣ ಸಾವಿಗೆ, ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮವೊಂದಿದೆಯಲ್ಲಾ.."

ಬಯಸಿ ಒಮ್ಮೆ, ಬಯಸದೊಮ್ಮೆ ಲೋಕ ಜರೆದಾಡುವುದು

ಬಾಯಿದ್ದೂ ಮೂಕಿಯವಳು, ಮಾತಿರದ ಮೌನಿ ನಾನು,

ತಿಳಿವುದೆನಗಷ್ಟೇ ಆ ಮೌನದರ್ಥ, ಅವಳಿಗೆನ್ನ ಭಾವಾರ್ಥ

ಕಾವುದೇ ಬಾಳಧರ್ಮವೆನುತ, ಆಶಾವಾದಕೆ ಶರಣೆನುವೆವು.

"ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ನೀ ಬಾ, ನಾನಾಗೇ ನಾ ಬರುವೆ

ನಿನ್ನ ಕಂದಮ್ಮಗಳ ಕೇಕೆಗೆ ನಾ ಗರಿ ಬೀಸಿ ಆಡುವೆ.

ಗೆಳತಿ ಇಲ್ಲಿದ್ದನೂ ಸೇರಿಸಿ ಅಲ್ಲಿ ಪಡೆಯುವೆಯಂತೆ,

ನನ್ನೊಡಲ ಫಲ ನಿನ್ನೆಲ್ಲ ಶುಭಗಳಿಗೊದಗುತಾವೆ."