ಕವಿತೆಯ ಹುಟ್ಟು.

---------------------
ಎದೆಯತೋಟ, ಹಚ್ಚ ಹಸಿರು,
ಹತ್ತುಹಲವು ಹೂಗಳು..
ಮುಳ್ಳುಮೆದೆಯ ಬೇಲಿಯೊಂದು,
ಚಿಲಕ ಜಡಿದ ಬಾಗಿಲು.

ಹಾರಿ ಬರುವ ಭಾವಭೃಂಗ,
ಗಾಳಿಯವಕೆ ವಾಹನ.
ಹೇಳಿಕೇಳೋ ಪ್ರಶ್ನೆಯಿಲ್ಲ,
ಬೇಲಿ-ಕದದ ಗೋಜಿಲ್ಲ.

ರೆಕ್ಕೆತುಂಬ ಚಿತ್ರನೂರು,
ವೃತ್ತ, ಚೌಕ, ಗೆರೆಗಳು.
ಬಣ್ಣ ಸೇರಿ ಹತ್ತುಹಲವು,
ನೀರೆ ಸೆರಗ ಮರಿಗಳು.

ರೆಕ್ಕೆ ಬಡಿದು ಮೂಡಿ ಶಬ್ಢ,
ಮಂದಗಾನವಾಗಿದೆ,
ಬಣ್ಣದಷ್ಟೇ ರಾಗಗಳಿವೆ,
ಹೃದಯ ಲಯಕೆ ಒದಗಿದೆ.

ಕೋಪಮುನಿಸು, ತಾಪವಿರಹ,
ಒಮ್ಮೆ ತೀಕ್ಷ್ಣರೂಪದಿ,
ರೋಷಸಿಟ್ಟು, ಕೆಚ್ಚುರೊಚ್ಚು,
ಒಮ್ಮೆ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪದಿ..

ಪ್ರೇಮಕಾಮ, ಸ್ನೇಹಮೋಹ,
ಒಮ್ಮೆ ನಿರ್ವಿಕಾರದಿ,
ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚೋ, ಬರೀ ಹುಚ್ಚೋ,
ಮತ್ತೆ ಅಧಿಕಾರದಿ.

ಶುದ್ಧಭಕ್ತಿ ಆರಾಧನೆ,
ಮುಕ್ತಿಯಾಸೆ ಜಾಡಲಿ,
ನಂಬಿಕೆಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲ
ಕೊಚ್ಚಿಹೋದ ನೋವಲಿ..

ಹೊಂದಿದ್ದೆಲ್ಲ ಶೂನ್ಯವೆಂಬೋ
ವೈರಾಗ್ಯದ ರಾಗದಿ,
ಕೊಡವಿ ಕಿತ್ತುಹಾಕುವಂಥ
ಸರ್ವಸಂಗತ್ಯಾಗದಿ..

ಇಂಥ ಮಿಶ್ರಬಣ್ಣದೆರಕ
ಹೊಯ್ದ ರೆಕ್ಕೆ ಹಾಡಲಿ,
ನೋವ ರಾಗ ಬಲುಗಾಢ,
ಸುಖದ ಛಾಯೆ ಚಂಚಲೆ.

ಹೂವ ಹೀರಿ ಹಾರಿಕುಣಿದು
ಭಾವಭೃಂಗ ಕಟ್ಟಿ ಗೂಡ
ಮೊಟ್ಟೆಯಿಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟು ಶಾಖ,
ಹುಟ್ಟಿ ಕವಿತೆ ಎದ್ದಿತು..