ಬೆಳಕು ಕತ್ತಲ ಕಸವೆನಿಸಿದಾಗ

ಕತ್ತಲ ಮೂಲೆಯೊಂದ ಗುಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ
ಬೆಳಕೆಂದೂ ಇರದೆಡೆಯೆಂದು ಕಣ್ಣಗಲಿಸಿದ್ದೆ.
ಕಿಂಚಿತ್ ಕಸವಾದರೂ ಬಿಡದ ಹಠದಲಿದ್ದೆ.
　
ಪೊರಕೆಯೊತ್ತಿ ಅಡ್ಡಡ್ದ ಹಾಕಿ ಗುಡಿಸಿದರೂ,
ನೆಲೆ ಬಿಟ್ಟೇಳದೊಂದು ಬಿಳಿ ತುಣುಕು.
ಕಪ್ಪಷ್ಟೇ ಕತ್ತಲ ಪತ್ತಲಲಿರಬೇಕು,
ಬಿಳಿಯಲ್ಲಿ ಕಸಿವಿಸಿಯೇ ಕಿರಿದಾದರೂ...
　
ಬಾಗಿದ ಬೆನ್ನು, ಅರಳುಗಣ್ಣೆರಡೂ
ನೋಯುತಿವೆ, ನೆಟ್ಟಗಾದೆ.
ಕಸದಿಂದ ಕಣ್ಕಿತ್ತು,
ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಊರ್ಧ್ವದೃಷ್ಟಿ ನೆಟ್ಟು
　
ಅರೇ.. ಇಲ್ಲೊಂದು ಬೆಳಕಿಂಡಿಯೂ ಇದೆ
ಈಗೇನು ಇದೆಯೆನುವುದು?
ಮುಂಚಿಂದಲೂ ಇದ್ದದ್ದೇ ಇರಬೇಕು,
ಕಪ್ಪು ಗಳಿಸಿದ ಗಮನ ಸೆಳೆಯದುಳಿದಿದೆ..
　
ನಸುಕಿನ ಶುಭ್ರಬಿಳಿಕಿರಣ ತೂರಿ
ಇಳಿದು ಕರಿನೆಲಕೆ ಕಿರುಗಾಲೂರಿ
ಪುಟ್ಟ ಬೆಳಕ ತುಣುಕಾಗಿದೆ.
ಗುಟ್ಟು ಬಯಲು, ಮನ ಹಗುರಾಗಿದೆ.
　
ಕಗ್ಗತ್ತಲ ಮೂಲೆಗಳಲೆಲ್ಲ
ಮರೆಮಾಡಿ ಬೆಳಕಡಗಿಸುವ
ಗೋಡೆ-ಮಾಡುಗಳ ಕರ್ತೃ
ಬೆಳಕಿಂಡಿಯನೂ ಇಟ್ಟಿರುತಾನೆ.
　
ಕಸಕು ರಸಕು ಅಂತರವರಿಯೆ,
ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಬೇಕು.
ಅದು ಬೆಳಕಿಂಡಿಯೆನಿಸಬೇಕು.
ತೂರಿಬಂದುದು ಬೆಳಕೆನಿಸಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ.