Saturday, July 20, 2013

ಕತ್ತಲಿತ್ತಿತ್ತು ಬೆಳಕೀಯದ್ದು.

ರಾತ್ರಿ ಕರೆದಿತ್ತು ಹೊರಗೆ..
"ಅನುಭವಿಸು ನನ್ನನೂ,
ಸ್ವಲ್ಪ ನಿನ್ನನೂ ಜೊತೆಗೆ...

ಬೆಚ್ಚನೆ ಗೂಡು
ಅಚ್ಚಬಿಳಿ ಸ್ಪಷ್ಟಬೆಳಕು
ಹಚ್ಚಹಸಿರ ಒಳಮೆತ್ತೆ
ಮೆಚ್ಚುವೆಲ್ಲ ನಿನ್ನವುಗಳ
ಬಿಟ್ಟು ಬರೀ
ನಿನನಷ್ಟೇ ಹೊರತಾ,
ನೀನಷ್ಟೇ ಆಗಿ ಬಾ.
ಕಾದಿದೆ ಕತ್ತಲಲಿ ನೀ ಕಾದದ್ದು."

ಹಿಂಜರಿವವಳು ಇಂದು
ಮುನ್ನಡೆಯಿಟ್ಟೆ..
ನಸುಕಪ್ಪು ಜಗತ್ತಲಿ
ಎಲ್ಲ ಅಸ್ಪಷ್ಟ
ಅಪೂರ್ಣ ಚಂದ್ರ
ಗೂಬೆ ಪಾರಿವಾಳಗಳ
ಕೊರಳಲಿ ಮೌನವೂ ಚಿಂದಿ.
ಅಪರಿಪೂರ್ಣತೆ ಆಪ್ತವೆನಿಸಿ...

ಬಿರುಬೆಳಕಿಗಲ್ಲ,
ಕತ್ತಲಿಗೇ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದವು.
ನೆರಳೊಂದು ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲದ
ಕಾಣ್ಕೆಯೊಳಗೆ...ಥೇಟ್
ಈ ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಅಭಿನ್ನ
ಮೂಲಬಿಂಬದ ಕಲ್ಪನೆಯ ಹಾಗೇ..

ನಗದ್ದು ಎಂದೂ ನಗುತ್ತಾ,
ನುಡಿಯದ್ದು ನುಡಿಯುತ್ತಾ,
ಭಾವತೀವ್ರತೆಗೇರದ್ದು ಕರಗುತಾ
ನನ್ನೊಳಗಿಳಿಯಿತು,
ಬಿಂಬವಲ್ಲವೀಗ,
ನೆರಳಲ್ಲವೀಗ,
ಅದು ಒಂದು ಸತ್ಯ.

ಕತ್ತಲಿತ್ತಿತ್ತು ಬೆಳಕೀಯದ್ದು.
ಅಭಿವಂದಿಸಿ ವಾಪಾಸಾದೆ,
ಬೆಳಕು ಕಾಯುತಿತ್ತು..
ಕತ್ತಲ ಸತ್ಯವೊಳಗಿತ್ತು.
ಬೆಳಕು ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು...
ಬಾಳು, ಇರುಳ ಜೊತೆಗೆ
ಹಗಲು; ಪಾಠ ಮನನವಾಗಿತ್ತು...

2 comments:

  1. ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಅಭಿನ್ನ ಮೂಲಬಿಂಬದ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಬಹುಶಃ ಬದುಕನ್ನು ನಡೆಸುವುದು! ಪರದೆ ಸರಿದ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದ ಭಾಗವಂತನನ್ನು ಪೂಜಿಸಿದರೆ ಎಂತು?

    ReplyDelete
  2. nija..ommomme kattala ekanta aa moolabimbada kalpaneyanna saakshaatkarisi pratishthaapisida haage bhaasavaagtade nange... naanu poorti naane matte naanashte aagi uliyuva kshanavaagirtade adu..

    ReplyDelete