ಮೌನದ ವಿಜಯಪಥ

---------------------
ಹಠಮಾರಿ ಮೌನ,
ಹೊಳೆಯ ಸುಳಿಯಂತೆ,
ಹೊರವರ್ತುಲದಲಿದ್ದುದನೂ
ಒಳಗೆಳೆದುಕೊಳುವುದು.
ಓಟವ ಅಟ್ಟಿಸಿ ಬರುವ
ಕಬಂಧ ಬಾಹುವಾಗುವುದು.

ಉರಿವ, ಉರಿಸುವದನೆಲ್ಲ
ಭರಿಸುವ ಶಾಂತ ಧರೆ
ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿಯಾಗೊಮ್ಮೆ
ಹೊರಗುಗುಳುವುದಕೆ,
ವಿನಾಶದ ಹಿಂದಿನ ಶಾಂತಿಗೆ,
ಆರುವ ಮುನ್ನ ಧಗಧಗಿಸುವ
ಜ್ವಾಲೆಯ ಅಲ್ಪಾಯುಸ್ಸಿಗೆ,
ಹೆದರಿ ಜೀವ ಮುದುಡಿ ಕೂತಿದೆ.

ಹರಸಾಹಸಕೂ ಬಗ್ಗದ
ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿಯದರದು.
ತಾನು ತಾನಾಗುಳಿವಲ್ಲಿ,
ಬೇರೆಲ್ಲ ಮರೆಯಲಿರಿಸಿದೆ.
ಉಮ್ಮಳಿಸುವ ಅಳು
ಕಣ್ಣೀರ ಮೂಕಧಾರೆಯಾಗಿ,
ನಗುವೂ, ಬಿಕ್ಕುವಿಕೆಯೂ,
ದನಿಯುಡುಗಿ ಕೂತಿವೆ.

ಸೋಲು-ಗೆಲುವಲ್ಲ,
ಗುರಿ ಇದ್ದಲ್ಲೇ ಇದೆ.
ನಿರ್ವಿಕಾರತೆಯಲ್ಲ,
ಆಸೆ-ನಿರಾಸೆ ನೂರಿದೆ
ಸ್ಥಿತಪ್ರಜ್ಞತೆಯೂ ಅಲ್ಲ,
ಭಾವತೀವ್ರತೆಯಿದೆ.
ಬರೀ ದಿವ್ಯಮೌನವೆಲ್ಲದರ
ಜೊತೆ ಗುದ್ದಾಡಿ ಗೆಲ್ಲುತಿದೆ.

ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕಿತ್ತೀ ಭಾಗ್ಯ,
ಮೌನ ಬಂಗಾರದ ವರ?!
ಎದುರಿದ್ದವಗೆ ಗಾಂಭೀರ್ಯದ
ಅಪರಾವತಾರ,
ಒಳಗಿನ ಗುಟ್ಟು ದೇವನೇ ಬಲ್ಲ..
ಮೌನದೊಗೆತನ ನಿಭಾಯಿಸಿ
ಕಳೆದುಹೋಗುವುದೊಮ್ಮೆ,
ಕಳಕೊಳ್ಳುವುದೊಮ್ಮೆ.

ಮರೆಮಾಚುವುದು ಕರಗತವದಕೆ
ನೋವಿನೊಡನೆ, ಸುಳ್ಳನೂ,
ಪ್ರೀತಿಯೊಡನೆ, ದ್ವೇಷವನೂ.
ಮಾತು ಬಯಲಾಗಿಸಿ
ಹಗುರಾಗಿಸಿದರೆ,
ಮೌನ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿಟ್ಟು,
ಭಾರವಾಗಿಸುವುದು.