ಅವನಲ್ಲ, ಅಕ್ಷರವಿಳಿದವು.

--------------------
ಅದೇ ರಾತ್ರಿ, ಅದೇ ಚಂದ್ರ,
ಅದೇ ಚಂದ್ರಿಕೆ...ಬಂದಾಗೆಲ್ಲ
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಮುದ್ದು ಸುರಿಸಿ,
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕಾಡಿ ಬಿಡುವವು...

ಬರೀ ಕತ್ತಲೆಯೇ ಇರುಳು,
ಅಸ್ಪಷ್ಟತೆಯಷ್ಟೇ ಹೊರಲು?
ಸಂಧ್ಯೆ ರವಿಯ ಸಾರುವ ರಥ,
ಚಂದ್ರ ಮಲಗೋ ಮಡಿಲು,
ರಾತ್ರಿರಾಣಿಯ ಉಯ್ಯಾಲೆ,
ತಾರೆ ಜೋಗುಳದ ಶ್ರುತಿ
ಕಣ್ಣು-ನಿದಿರೆಯ ಕಳ್ಳಭೇಟಿಯ ತಾಣ,
ಜಗಕೆ ಕಪ್ಪಿನ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ
ಹೀಗೆ ಹಲ ಕಾರ್ಯಗಳ ಸರದಾರ.

ಬರೀ ದರ್ಪಣವೇ ಚಂದ್ರ,
ನಮ್ಮೊಳಗ ಬಿಂಬಿಸಲು?
ಇರುಳ ಮುದ್ದಿನ ಕಂದ,
ತಾರೆಗಳ ಮನದಿನಿಯ,
ಚಂದ್ರಿಕೆಯ ಬಾಳಸಖ,
ಇಳೆಯ ಪ್ರೇಮಾರ್ಥಿ,
ರವಿಪ್ರಭೆಯ ಬಾಡಿಗೆದಾರ,
ಹಲ ಪಾತ್ರಗಳೊಡೆಯನವ...

ಬರೀ ಬೆಳಕೇ ಚಂದ್ರಿಕೆ
ನಮ್ಮಿರುಳ ದಾರಿಗೊದಗಲು?
ಕಪ್ಪಲಡಗಿದ ಬಿಳಿ,
ಚಂದ್ರನ ಪೂರ್ಣತೆಗೆ ಬೇಲಿ,
ಕತ್ತಲೊಡಲಿಗೊಂದು ಸಾಂತ್ವನ,
ತಾರೆ ತೂತಾಗಿಸಿದ ಬಿಳಿ ಚಾದರ,
ರಾತ್ರಿಯಟ್ಟಹಾಸಕೆ ಕಟೆಚ್ಚರ
ಹೀಗೆ ಹಲ ರೂಪಗಳೊಡತಿ.

ಹುಣ್ಣಿಮೆಯೊಂದು ರಾತ್ರಿ ಚಂದ್ರ
ಜಾಜಿಯೆಲೆಯ ಜಾರುಬಂಡೆಯಾಗಿಸಿ
ಜಾರುತಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಮರೆತು..
ನಾ "ಬಿದ್ದ ನೋಡೀಗ" ಎನುತ
ಧರೆಗಿಳಿವುದನೇ ಕಾಯುತಿದ್ದೆ
ಎಲ್ಲ ಮರೆತು...
ಅವ ನೆಲಕಿಳಿಯದ ಅಳಲ ಹೀಗಷ್ಟು

ಅಕ್ಷರ ಹಾಳೆಗುದುರಿ ಸಂತೈಸಿದವು.