ನಿರುತ್ತರನವನಲ್ಲ...


------------------

ಗಾಳಿಬೀಸುವ ಶಬ್ಧವೂ ಮರೆ,

ಸ್ತಬ್ಧ ಜಗದೆಲ್ಲ ಚಲನವಲನ ..

ಕೂಗು, ಕರೆ, ಸಾರುವಿಕೆಯಿಲ್ಲ,

ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಹೊದ್ದಿದೆ ಮೌನ.



ಉಸಿರಾಟವೂ ನಿಂತಂತೆ,

ಪ್ರಾಣವಷ್ಟೇ ಒಳಗುಳಿದಂತೆ..

ಗಂಟೆ ಮುಳ್ಳೂ ದನಿಯುಡುಗಿ,

ಸಮಯವಷ್ಟೆ ನಿಶ್ಯಬ್ಧ ನಡೆದಂತೆ..



ಸಾಗರವೂ ಮೊರೆತ ನಿಲ್ಲಿಸಿ,

ಅಲೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದಾಡುವ ಪೋರನಂತೆ...

ನೋವು-ನಲಿವುಗಳು ಜೋಮುಗಟ್ಟಿ

ಮೈಮನ ಸ್ಪರ್ಶಹೀನವಾದಂತೆ..



ಜೀವನಾಡಿ ನುಡಿಸೊತ್ತು ಕಳವಾಗಿ,

ಅರ್ಥಾನರ್ಥಗಳು ಅಡಗಿಕೂತಂತೆ.

ಹಕ್ಕಿರೆಕ್ಕೆಬಡಿತವೂ ಬಾಯ್ಮುಚ್ಚಿ,

ಜಗದ ಶಬ್ಧನಿಧಿ ಕಳೆದುಹೋದಂತೆ.



ದೇವನುತ್ತರಿಸುವ ವೇಳೆ ಹೀಗಿರುವುದು

ಮುಚ್ಚಿ ಒಂದು, ಇನ್ನೊಂದು ತೆರೆವುದು

ಕಿವಿ-ಕಣ್ಣಿಗಲ್ಲ, ಅದೊಂದು ಭಾಸವಷ್ಟೇ.

ಅದೃಶ್ಯ ಭಾವಸೇತು ಅಲ್ಲಿಂದ ಆತ್ಮಕಷ್ಟೇ..



ನಿಜ, ಮೌನ ಕಗ್ಗಂಟು, ಸಿಕ್ಕು, ಅಸ್ಪಷ್ಟ.

ಇದ್ದುದು-ಇಲ್ಲದ್ದು ಹೊತ್ತ ಬರೀ ಗೊಂದಲ..

ಒಳಹೊಕ್ಕಿ ತಾಳ್ಮೆಬಳಸಿ ತಡೆಯ ತರಿದು

ಗುಪ್ತನಿಧಿ ಆ ಉತ್ತರದ ಬಳಿಸಾರಬೇಕು.



ನಿರುತ್ತರನವನಲ್ಲ, ನಾವು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತಿಲ್ಲ,

ನಿಷ್ಕಾರುಣನಲ್ಲ, ಮಮತೆ ನಾವುಣ್ಣುತಿಲ್ಲ,

ಆನುಭವದೂರನಲ್ಲ, ನಾವವನ ಸಾರುತಿಲ್ಲ,

ಮೇಲೆಲ್ಲೂ ಕೂತಿಲ್ಲ, ನಾವೊಳ ಸೇರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ.