ನಿರಾಶ್ರಿತ

ಪುಸ್ತಕದೆರಡು ಪುಟದ ನಡು
ಭದ್ರ ನವಿಲುಗರಿ, ಎಳೆಯೊಂದು
ಕಳಚಿಕೊಂಡು ಕಾಲದ ಸೊತ್ತಾಗಿ
ದೂರದೂರ, ಎತ್ತರೆತ್ತರ....

ಗರಿಗೂ ಅರಿವಿಲ್ಲ, ಪುಸ್ತಕಕೂ...
ಲೋಕಕೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಗಾಳಿಗೂ...
ಒಂಟಿ ಎಳೆಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತು
ಬೇರ್ಪಟ್ಟದ್ದು, ಅಂಟಿಕೊಂಡದ್ದು..

ಹೊರಗಿಣುಕಿದ ಗಳಿಗೆ ಕಣ್ಕಟ್ಟು
ಗ್ರಹಿಸುವ ಮುನ್ನ ಕಾಲ್ಕಿತ್ತಿತ್ತು.
ಒಳಗೂ ಹೊರಗೂ ಒಂದೇ ಮಾಯೆ
ಇದೆಯೆಂದರಿದೆ, ಇಲ್ಲವೆಂದರಿಲ್ಲ..

ಮೇಲೇರುವ ನಡೆ, ಗುರಿ ಕಾಣುತಿಲ್ಲ.
ಸೆರಗ ಕೆಂಡ, ಕಾಲ ಹೊತ್ತಾಡಿಸುತಿಲ್ಲ.
ಪುಸ್ತಕ ಮುಚ್ಚಿದೆ, ವಾಸ್ತವ ದೂಡಿದೆ
ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಭಯ ಹೆತ್ತು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದೆ