ಅದೇ ಮಳೆಯಲಿ.. ಅದೇ ನೆಲದಲಿ..

ಜೋರು ಮಳೆ ಸುರಿದು
ಖಾಲಿಯಾದ ಬೆಳ್ಮುಗಿಲ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ
ನೋಡು ನನ್ನೆದೆಯಿಂದು
ಮುಗಿದಾಗಿನ ಕ್ಷುದ್ರಶಾಂತಿಯ ಕುಂಭ...

ನೀನೆನ್ನ "ನೀನ್ಯಾರೋ.." ಅಂದ ದಿನ
ಬರೀ ಕಾರ್ಮೋಡ ಕವಿದಿತ್ತು
ಮತ್ತೆ ನಾನ್ಯಾರೆಂದು ನಾ ಹೇಳಿದ ದಿನ
ಗಾಳಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತೊಯ್ದಿತ್ತು.
ಮತ್ತದೇ ವಿಮುಖತೆ ಮೋಡ ತಂದಿತ್ತು
ನೀ ದೂಡಿ ಕೆಲವ, ನಾ ಬೇಡಿ ಕೆಲವ,
ಒತ್ತಡವಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು.
ಮೋಡ ನೀರಾಗುತಿತ್ತು,
ಮಳೆ ಸುರಿಯತೊಡಗಿತ್ತು.

ಆಶ್ಚರ್ಯ ನೋಡು ಈ ಮಳೆ
ತೊಳೆದಿಲ್ಲ, ಸೆಳೆದಿಲ್ಲ, ತಣಿಸಿಲ್ಲ,
ಬರೀ ಎಡೆಬಿಡದೆ ಸುರಿದಿತ್ತು...
ಹನಿಹನಿಯ ರಭಸ
ತಾಕಿದ ನೆಲ ಕೊರೆಯುತಿತ್ತು...

ಹಲಕಾಲ ಕಾಡಿಸಿತು, ಪೀಡಿಸಿತು
ಕೊನೆಯೆಲ್ಲಕೂ ಇರಲೇಬೇಕಲ್ಲಾ..
ಕಾಲಚಕ್ರದ ಅರೆಕಾಲಾಗ ಮೇಲಿದ್ದವು
ನಗುವಿನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ.
ಮತ್ತೆ ಕೆಳಗಿಳಿದವು
ಅಳು ರಾಜ್ಯ ಗೆದ್ದಿತು.
ಮತ್ತೀಗ ಮೇಲೆ ಸಾಗುತಿವೆ
ಆಳುವ ಸ್ಥಿರ ಭಾವವಿಲ್ಲದೆ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಅರಾಜಕತೆ..

ಮೌನ ಮೆಲ್ಲನೇಳುತಿದೆ
ಖಾಲಿ ಗದ್ದುಗೆಯತ್ತ ನೋಟ ನೆಟ್ಟಿದೆ..
ಶಾಂತಿಯ ಮುಖವಾಡವದನು
ಸಿಂಗರಿಸಿದಂತಿದೆ
ಅಸಹಾಯ ನೆಲವೆಂದಿಗೂ
ಗೆದ್ದವರ ಕೈಯ್ಯಡಿಯಾಳು..
ಅದೇ ನೆಲದಲಿ ನನ್ನಸ್ತಿತ್ವದ ಬೇರಿದೆ..
ಚಿಗುರದ, ಹೂವು ಕಾಯಿ ಹಣ್ಣಾಗದ
ವಿಧಿ ಬರಹ ನೆಲದಡಿಯೇ ಹುಗಿದಿದೆ...

ನೀ ನಡೆಯುತಿರು..
ಅದೇ ಮಳೆ ತಣಿಸಲಿ
ಹನಿಹನಿ ರೋಮಾಂಚಗೊಳಿಸಲಿ
ಚಿಗುರುತಿರು, ಮೊಳೆತು ಬೆಳೆಯುತಿರು..
ಅಲ್ಲೇ ನಿನ್ನ ಬೇರಿನ ಪಕ್ಕ ನನ್ನವು
ಹಾರೈಸಿವೆ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಹಾಯಾಗಿರು.