ಕತ್ತಲೆ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಮಳೆ


ಸಿಡಿಲ ಹೊಳಪಿಗೆ
ಝುಮ್ಮೆಂದ ಕಣ್ಣು,
ಕ್ಷಣಕಾಲದ ವಿಭ್ರಮೆ..

ನಿಂತಲ್ಲೇ ನಿಂತ ಪಾಡು
ಮೈ ಜೋಮು ಹಿಡಿದು
ಕ್ಷಣಕಾಲದ ಸ್ಪರ್ಶಹೀನತೆ..

ಭ್ರಮಾಪ್ರವಾಹದಾಸ್ತಿಯೊಂದು
ಹರಿದು, ತಾಕಿ,
ಸರಿದು ಹೋದದ್ದು,

ಮೆತ್ತಗಿದ್ದು, ಹಿತವಿತ್ತು
ಆಪ್ತವಿತ್ತು, ಆರ್ದ್ರವಿತ್ತು...
ಹಾವೋ ಹೂವೋ
ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ...

ಯಾರೋ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ
ಪಿಸುನುಡಿದಂತಾಯಿತು.
ಗುಡುಗ ಸದ್ದಲೂ
ಸ್ಪಷ್ಟ ಒಳಗಿಳಿದ ಮಾತು-

"ಬಿಡು..ಹೋಗಿಯಾಯಿತಲ್ಲ..
ತಾಕಿದ್ದೆಲ್ಲ ಏನು-
ಎತ್ತ ಎಂಬುದು
ಗೊತ್ತಾಗಲೇಬೇಕೆಂಬುದೇನಿಲ್ಲ..."