ಸ್ನೇಹವೇ

ಇಲ್ಲವಾದರಾದೀತು ದನಿ ಸಖೀ,
ಮಾತೆಲ್ಲಿ ಹೋದೀತು?!

ಇಲ್ಲವಾದರಾದೀತು ಹಾಡು ಸಖೀ,
ರಾಗವೆಲ್ಲಿ ಹೋದೀತು?

ಇಲ್ಲವಾದರಾದೀತು ಪದ ಸಖೀ,
ಭಾವವೆಲ್ಲಿ ಹೋದೀತು?!

ಇಲ್ಲವಾದರಾದೀತು ನೋಟ ಸಖೀ,
ದೃಷ್ಟಿಯೆಲ್ಲಿ ಹೋದೀತು?!

ಇಲ್ಲವಾದರಾದೀತು ಚೌಕಟ್ಟು ಸಖೀ,
ಚಿತ್ರವೆಲ್ಲಿ ಹೋದೀತು?!

ದರ್ಪಣಗಳಾಗೆದುರಾದಾಗ
ಬಿಂಬ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದ ವಿಂಗಡಣೆಯ ಗೋಡವೆಯೆಂತು?!

ತಿರುಗಿ ನಡೆವ ಮಾತೇ ಇಲ್ಲ,
ಅಲ್ಲಿ ನೆರಳುಗಳೂ ಕನ್ನಡಿಯಾಗೆದುರಾಗಿವೆ.

ಮಾತಲ್ಲದ ಮೌನವೂ ಅಲ್ಲದ ಸಂಚಾರವೊಂದು
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಮೆಲುವಾಗಿ ಸುಳಿವುದಿಲ್ಲವೇನೇ?

ನೆನಪಲ್ಲದ ಮರೆವೂ ಅಲ್ಲದ ಸ್ಮೃತಿಯೊಂದು
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಮನೆ ಮಾಡಿಲ್ಲವೇನೇ?

ಅರಿವಲ್ಲದ ಅಜ್ಞಾನವೂ ಅಲ್ಲದ ಸುಳಿವೊಂದು
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಜೀವಂತವಿಲ್ಲವೇನೇ?

ಅದೇ ಕಾಣದ, ಕೇಳದ, ಅರಿವಿಗೊಳಪಡದ
ಅನುಭೂತಿಯ ತುಣುಕು ಕಣೇ ನಾವು.

ಕತ್ತಲಲಿ ಪ್ರಕಟ, ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗೇ
ಸಾಗುವ ಮಿಂಚುಹುಳದ ಬೆಳಕು ಕಣೇ ನಾವು.

ತಿಳಿವಿನೊಳಗೂ ಹೊರಗೂ ಸದಾ ಬೆಳಗುತಲೇ
ಇರುವ ಸ್ನೇಹಪ್ರಕಾಶದ ಮೆರುಗು ಕಣೇ ನಾವು.